Mugikorretarako pantailak, marrazki bizidunak, janariarekin abioiak… “Ongi” jan dezaten (hau da, gehiago eta azkarrago), haurtxoak “ongi” jan ditzaten, sare sozialetan izan zen eztabaida iraganik, galdera batek hegan egiten du guraso askoren pentsamenduak: “Oso ondo, ez dugu entretenitzen. Eta orduan, zer? Nola jaten dugu gure pea elikatzeko, jateko unea borroka bihurtu gabe? “. Hurrengo artikuluak kezka horri erantzuten dio. Ondoren, 10 aholku praktiko eskaintzen dira haur txikiak eta haur txikiak lasaigarri, alaia eta denbora konpartitzeko, esperientzia atseginak hartzen dituzte eta modu osasungarrian jaten dute.
1. Amagandiko edoskitzea, bizi urtetik harago
Haurrari bularra eman behar zaio ahal den denbora guztian, amagandiko edoskitzea giza espeziearen elikagai nagusia baita. Eta ez lehen hilabeteetan bakarrik: esne horrek modu ezin hobean elikatzen du hainbat urtetan, eta hori zaila da gure gizartean. Askoren ustez, lehen urtea igaro ondoren, amaren esnea agurtxoa da edo ez da onargarria 3-4 urteko haur batek edoskitzen jarraitzea (publikoan edo pribatuan). Presio sozial bat dago – ingurune etsai bat – ama batek bi urteko bizitza gainditzen duten seme-alabei bularra ematen jarraitzeko. Alba Edoskitzea Amagandiko artikulu honetan, amagandiko edoskitzeari buruzko informazio ugari aurki daiteke.
2. Baby Led Weaning metodoa
Gaur egun ez dago Baby Led Weaning (BLW) metodorik (BLW) edo Comando a Comer Solo (ACS) ezagutzen ez duen familiarik. Artikulu honetan, hemen eta beste erreportaje honetan aztertu dugu. Laburbilduz, haurtxoari utzi behar zaio, garapen psikomotor egokia baitu, bere jaki bigunak arriskurik gabe har ditzan eta bere kabuz jateko aukera izan dezan. Ez da komeni ahapaldi edo pikotxo industrialak erabiltzea, askotan azukre erantsiak izaten baitituzte, eta testura hain fina, ezen ez baitute laguntzen haurrei murtxikatzen eta zaporea aitortzen, ultraizoztuak daudelako eta oso nahasiak direlako osagaiak.
3. Denok jaten dugu gauza bera
Ez da beharrezkoa janaria prestatzea familiarentzat eta haurtxoarentzat edo haurrentzat. Horrela, denbora aurrezten da eta osasuna irabazten da; izan ere, elikagai osasungarriak aukeratu behar dira, eta gatzik eta pastillarik gabe prestatu. Gero, plateran heldulekuren batek gozagarri gehiago nahi badu, beti du sartzeko aukera, baina hobe da belar usaintsu gehiago eta espezia gehiago erabiltzea.
4. Eta jan dezagun familian
Aurreko puntuaren ondorioz, familian jatea gomendatzen da. Horrela, umeak normala dena, normala dena, mahaian dagoena jatea dela egiaztatuko du eta bere maiterik maiteenek berak bezala jaten dutela egiaztatuko du (alde bakarra aurkituko du elikagai batzuen tamainan eta trinkotasunean). Behin baino gehiagotan ikusten dugu haurtxoak nahiago duela gurasoek hartzen dutena, zereal eta bitaminen piloekin, zereal eta bitaminen piloekin, eta “bultzada” eta bestelako distraiekin.
5. Eskuz jan… Zergatik ez?
Janaria ukitu eta manipulatzea, haurtxoa ez den arren, jateko plazer gehiago aurkitzen lagun dezake. Eskuarekin oilasko izter eta gorrizta bat hartzea, hozkadetara jateko, edo makarroiak eskuekin hartzea askoz erakargarriagoa da, jadanik zatikatuak eta sardexkakoak jatea baino. Mahaian ohitura sozialak hartzeko ordua atzeratu daiteke.
6. Bere adinari eta tamainari egokitutako anoak eskaintzea
Bi edo hiru urteko ume askok, batez beste, 12-14 kg pisatzen dute, eta, aldi berean, zortzi hilabeteko haurtxo bat edo gutxiago jan dezakete, hazkunde-erritmo handiagoa duena. Horregatik, adinak ez du beti kopurua markatzen, eta hobe da bere ohiturari egokitutako zatiak eskaintzea (familia guztiek badakite zein den seme-alaben erritmoa). Gose gehiago izanez gero, berriz ere gerta daitezke. Janari “gutxi” duen plater bat, platazo betea baino gutxiago, haur bati. Batzuetan, eskaini beharreko elikagai-kantitatea ez dator bat haurrak benetan behar duenarekin, gurasoek beren beharrak estimatzeko joera baitute.
7. Janari polita, baina pasa gabe
Janaria modu koloretsu eta erakargarrian aurkezteko argumentua behin eta berriz agertzen da gai hau lantzen denean, nahiz eta ez den egunero makarroiak dituzten sugeak edo kuadroak, piperrak eta oilasko-zatitxoak. Goseak, bere zaletasunak eta gure adibideek eragiten dute platerean gustura jatea.
8. Aukerak bai, baina ez dago buffet librerik
Jatera behartu behar ez bada ere, egunean 20 aukera dituen buffet libre bat ere ez da muntatu behar. Horren ordez, “eguneko menua” motako karta apal bat zerbitzatu daiteke, haurrak aukeratu dezan, bi edo hiru aukerarekin, guztiak izan direla noizbait gustukoenak. Zerbait berria jartzea erabakitzen bada eta atzera botatzen badu, berriz eskaini baino aste batzuk lehenago itxarotea komeni da. Baliteke etorkizunean hainbat aldiz aurkeztu behar izatea, plater edo elikagai hori beretzat interes ezintzat jo aurretik.
9. Ez ziztatu ordu artean eta ez sartu presaka
Ordu artean ez ziztatzea da bi otordu nagusietara iristeko modurik onena (eguerdia eta afaria), eskainitako platerari erasotzeko gogoz. Kasu askotan, bizpahiru orduro, haurrak zerbait jatera animatzen dira edo janaria esne edo beste esneki batekin ordezkatzen da. Adin txikiko askok esne gehiegi hartzen dute, eta, bizi-urtea igarota, nutrizio-interes handiko beste elikagai batzuk ere jaten dituzte. Bazkaltzeko denborari dagokionez, ez da komeni presarik ez jartzea, ezta ordu bat edo bi egotea ere haurraren aurrean, nahiz eta jarrera “baketsua” eta “pazientea” izan.
10. Adibidea, adibidea
Mahaian zein bizitzan hezteko modurik onena eta bakarra eredugarria da. Senitartekoek modu erregularrean eta normalean jaten badute elikagai osasuntsuak egunero eta etxean produkturik ez badago, eta ez badira pantailarik begiratzen ordu guztietan, txikiek epe ertain eta luzera bukatuko dute ikusten dutena imitatuz. Horregatik da garrantzitsua eskola-jantokietan eta familiarren eta lagunen etxeetan ohitura berak izatea ere.
