Potasio, betakaroteno eta karbohidratoetan aberatsa da boniatoa, eta elikagai energetiko bihurtzen du, urteko sasoi honetarako egokia. Tuberkulua da, patata bezala, eta haren osaera nutrizionala ere oso antzekoa da. Alde nagusia zapore gozoa da, sukaldaritzan oso ezaugarri preziatua, platerak egiteko aukera ematen baitu, postreak eta marmeladak barne. Jateko, egosi egin behar da gordinik, eta ongi aukeratu: komeni da itxura sendokoak hautatzea eta leku lehor eta freskoan kontserbatzea, egoera onean iraun dezaten. Ondoren, boniatoak prestatzeko lau modu aipatuko ditugu.
Boniatoak: gozamen gastronomiko gozoa
Boniatoak pataten antzekoak dira. Beraz, horiekin egiten diren ia prestakin guztiak (tortilletatik eta pureetatik hasi, eta labean salteatu edo hornigaietaraino) ere egin daitezke, itxura handiagoko tuberkuluak, baina bihotz gozoa. Ezaugarri hori da, zaporea, postreen artean sartzeko aukera ematen duena.
Irudia: CONSUMER EROSKI 1. Frijitua edo salteatua. Bonato frijituen errazio batek patata bat ordezka dezake. Era berean prestatzen dira, eta goarnizio gisa erabiltzen badira (txahal-xerra, oilasko edo arraina), zapore kontrajarria emango diote platerari. Gauza bera esan daiteke plantxan salteatutako boniatoaz, prestakuntza praktiko eta azkar batez, xafla finetan mozten bada -oso erraza da patata-zuritzaile batekin egitea. Denbora gehiago izanez gero edo zerbait berezia prestatu nahi bada, elaborazioan haratago joan daiteke. Boniatra frijituarekin eta tipula pixka batekin, tortilla goxoa egin daiteke, edo oilasko-hegalak soja-saltsarekin eta pomeloarekin lagundu. Bestalde, salteatutako boniatoarekin, betegarri beteak presta daitezke, bai hostoreetarako (espinakekin eta ilarrekin) bai tartalarietarako (barazkiekin, hurrekin eta eztiarekin tofuarekin).
Irudia: CONSUMER EROSKI 2. Egosia edo egosita. Bonato egosiaren bidez egin daitekeen errazena purea da. Oso gozoa eta ikusgarria da, zapore leuna du eta oso ongi markatua haragiekin, txerri-xerrak plantxan bezala. Haragi xehatuarekin pastel bat ere presta daiteke, aurretik zartaginean salteatuta. Horretarako, pure-geruza bat jarri behar da iturri batean, eta haragiaren gainean jarri behar da (gustura jarri behar da), eta boniato-purearen beste geruza batekin estali behar da. Minutu batzuk labean eta prest! Jakina, bizitza puretik haratago dago. Aukera bat da boniatoa xerratan irakitea (zentimetro bat lodi, gutxi gorabehera), bigundu arte. Lamina horiek lasagnan bezala erabiliko dira, edo musaka, geruzak egiteko, adibidez, perretxikoak salteatu eta kanelarekin frijitu. Itsas ukitu bat nahi izanez gero, txoko-brotxeta errezeta plantxan egin daiteke. Hori egiteko, antigorputzak aldez aurretik irakin behar dira.
Irudia: CONSUMER EROSKI 3. Labean. Bonatoak labean prestatzea da modurik errazenetako bat. Lan gutxien egiten duena ongi garbitzea da, aluminiozko paperean biltzea eta labean sartzea, beroarekin egin daitezen. Beste aukera bat da zuritu eta moztu (dadotan edo xerratan), iturri batean jarri aurretik. Iturri horretan bertan, erretzeko edo oilaskoa egiteko haragi-pieza bat jartzen da. Boniatoak oliba-olio txorrotadatxo batekin ureztatu eta gatz eta espeziekin ondu (oreganoa oso ondo doa). Beste barazki batzuekin ere erabil daiteke, hala nola patatekin eta azenarioekin. Indioilar-errezetan, boniatoarekin, porru pare bat gehitzen dira.
Irudia: CONSUMER EROSKI 4. Kremak. Kremako boniatoak ondo funtzionatzen du sarrerako moduan, baina baita udazkeneko postre gisa ere. “Gazitua” edo “gazi-gozoa” da fruitu lehorrekin egindako boniato-krema: almendra eta hur txigortuekin prestatzen da, eta barazki-salda, soja-esnea eta mahaspasak ere baditu. Postreen kasuan, berriz, boniato-krema gozo baten alde egin daiteke (gozoa, baina dezente kalorikoa eta koipetsua, azukrea eta esnegaina dituelako) edo kanela-krema izoztua, aurreko postrea baino freskagarriagoa, kaloria eta azukre gutxiago duena.
