Imagen: Javi Vte Rejas Hostorea ore kurruskaria da, eta irinez eta ur hotzez oratu gabeko pasta batek gurin kantitate bat biltzen du hainbat aldiz tolesteko eta oratzeko. Bere berezitasunetako bat da ez duela bere hazkundea errazten duen legamiarik. Guztiz kontrakoa: masari ematen zaizkion bira eta luzaketa ugariei eta gurinaren eta irin- eta ur-masaren artean lortzen den tolestura kopuruari esker lortzen da bolumena.
Elikagai mota horrek oso ondo uztartzen ditu plater eta zapore ugari, eta horregatik egiten diote harrera ona kontsumitzaileei. Izan ere, bere abantaila nagusietako bat da edozein plateri aplika dakiokeela: gozokiei ez ezik, okelei, arrainei, kremei eta barazkiei ere.
Oinarrizko prestakuntza
Hostore-orea geruza mehez osatua dago, paperaren, orearen eta gurinaren antzekoak, hostopilaren hostoei egitura tipikoa ematen dietenak.
Osagai hauek behar dira egiteko: kilo bat irin, litro erdi ur, bi koilarakada gatz eta 800 g gurin, margarina edo txerri-gantza. Lehenengo urratsa da mahaian sumendi bat egitea irinarekin, gatzarekin eta urarekin, eta pixkanaka nahastea. Eskuz oratzen da gainazal lau baten gainean, masa lotua, leuna, lehorra, ez-itsaskorra eta gogorraren eta bigunaren arteko tartekoa lortu arte. Loditasun hori lortutakoan, bola bat osatu eta 15 minutuz uzten dugu toki fresko batean.
Denbora hori igarotakoan, masa-bola hartu eta ebaki sakona egin behar dugu erdian, oinarrira iritsi gabe, eta, arrabolaren laguntzaz, ebakiaren zati bakoitza luzatu, gurutze bat eratuz. Masaren erdian gurina pomada-puntuan jarriko dugu, hau da, pomadaren antzeko dentsitatea duen puntuan, eta masarekin bilduko dugu, pakete bat balitz bezala gera dadin.
Orea 10 bat zentimetroko lodierara iritsi arte luzatu, eta ondo irindutako arrabolarekin leunki oratu. Hostorea luzatzen den gainazalak ere ondo irineztatuta egon behar du, orea irristatu eta ez itsasteko eta gurina ateratzeko.
Zatirik neketsuena
Hortik aurrera, hostorea egiteko zailtasun handiena hasten da. Urrats hori, pastel-argotean “hostopilari bueltak ematea” bezala ezagutzen dena, orea tolestuz egiten da, gurina irin-masaren geruza finekin biltzeko. Hala, labean egosten denean, beroak urtu egingo du geruzen artean jartzen den gurina, eta lurruna askatuko du. Horri esker, geruzak bata bestearen gainean altxatu ahal izango dira, hostopila gorantz zabaldu eta hauskor eta kurruskor bihurtuko da.
Imagen: Stephanie C Hostorearen bi itzuli-mota daude: sinplea, non masa luzatzen baitugu laukizuzen bat lortu arte, erabiltzen dugun arrabolaren tamaina gehienez ere, eta ez bi zentimetroko lodiera baino txikiagoa. Laukizuzena luzatuta, muturretako bat tolestu behar dugu masaren erdiraino, eta beste muturra tolestu, hiru solairurekin gera dadin.
Beste itzulia biratze bikoitza da, izenak adierazten duen bezala, bi muturrak barrurantz tolestean datzana, masaren erdian ia ukitzeko moduan, eta, ondoren, bere buruaren gainean tolestuta, lau pisu lortzeko. Horrela, geruza anitzeko masa bat lortzen da, eta geruza horiek labean egostean ikus daitezke.
