Lore urdin erakargarriak dituen landare hau Europan, Asian eta Afrikan oso hedatuta dago, eta erraz aurki daiteke hezetasun gutxiko errepide eta lekuetan. Fitoterapian gehien erabiltzen den zatia sustraia da, infusioak egiteko erabiltzen dena, eta hosto samurrak entsaladetan sar daitezke. Eskasia garaian, kafearen ordezko atsegina izan zen txikoria, batez ere merkeagoa zelako. Suzedaneo hori egiteko, sustraia bildu, lehortzen utzi eta, ondoren, txigortu eta hauts bihurtzen da. Usain leuneko produktua lortzen da, kafeinarik ez duena.
Printzipio aktiboak: Txikoriaren konposizioan substantzia mikatzak daude, hala nola intibina eta laktulopikrina, inulina (karbohidrato) ugari eta taninoak, azido klorogenikoa eta isoklorogenikoa.
Propietateak eta argibideak: Inulinak aperitibo pixka bat ematen dio, eta hori onuragarria izan daiteke gosea galduz gero edo anorexia hartuz gero bazkaldu aurretik. Substantzia mikatzek behazun-xixkuaren ekoizpena handitzeko eta behazun-xixkutik kanporatzen laguntzeko ahalmena dute (kolero-efektua eta kolagogoa). Hori dela eta, egokia da dispepsiaren edo gibelaren eta behazun-xixkuaren digestio eta disfuntzio txarren kasuan kontsumitzeko. Eragin diuretiko leuna du, eta erabilgarria izan daiteke hipertentsioa, hezueria edo artritisa duten pertsonentzat eta argaltzeko dieten osagarri gisa.
Kontraindikazioak: Ez da txikoria hartu behar landarearekiko hipersentiberatasun alergikoa izanez gero, eta behazun-harriak izanez gero, komeni da medikuari kontsultatzea kontsumitu aurretik. Ez da toxikotasunik deskribatu ohiko dosietan, eta albo-ondorio gisa ager daitezke larruazaleko erreakzio alergikoak landare horrekiko hipersentikorrak diren pertsonengan.
Aurkezpena eta posologia: Txikoria infusio gisa har daiteke, baita sustrai lehortu eta birrinduarekin egindako barne-erabilerarako beste prestakin batzuekin ere. Gomendatzen den dosia 30 g da ur litro bakoitzeko, eta egunean 2 edo 3 katilu hartzea gomendatzen da, jan aurretik jateko gogoa zabaltzeko eta ondoren digestio egiteko.
