Urria: Azal leuneko eta zapore leuneko aguakatea

Aguakatea Erdialdeko eta Hego Amerikako hainbat herrialdetako (Mexiko, Venezuela eta Kolonbia, besteak beste) fruta da, eta ez du tropikal edo exotikorik. Urteak dira gure herrialdeko hainbat eskualdetan lantzen dela. Hain zuzen, XVI. mendearen erdialdeko erreferentzia bibliografiko batzuek Mediterraneoko kostaldean landare hori hazteaz hitz egiten dute, eta, beraz, Amerikatik inportatu behar zela ondorioztatu da, Amerika kontinentea konkistatu ondoren.

Etxeko aguakateak

Gaur egun, 240 frutazain baino gehiagok aguakatea ekoizten dute Mediterraneoko kostaldean. Malaga eta Granada dira, ekoizpen-ordenaren arabera, fruta hori landatzeko eremu zabalenak dituzten Andaluziako probintziak. Joan den mendeko 70eko hamarkadan hasi zen handizkako aguakate produkzioa gure herrialdean. Andaluziako Juntaren datuen arabera, hasierako 10 hektareetatik (ha), Andaluziako hego-ekialdeko kostaldean fruta hori lantzen 2.000 hektarea baino gehiago daude.

Espainian, gehien saltzen diren barietateak Hass dira, batez ere. Hass da ezagunena bere tamaina txikiagatik, azalaren zimurtasunagatik eta mamiaren kolore horiagatik. Neurri txikiagoan, Bacon motako aguakateak landatzen dira, kolore berde distiratsukoak eta udazkenaren berezkoak, eta Fuerte, udare-forma nabarmenekoak, distirarik gabeko azal finekoak eta zapore bikainekoak.

Aguakatearen laborantza nazionaleko teknikak nabarmen aldatu dira duela 40 urte inguru, eta Nekazaritza eta Elikadura Ikerketa eta Teknologiako Institutu Nazionalak (INIA) hainbat lanetan jakinarazi duenez. INIA proiektuen barruan, frutagintza tropikalaren ikerketa sustatzen da. Alde horretatik, laborantza hobetzeko lanak egiten dira, ustiategien ezaugarriak eta aguakatearen produktibitatea zehazten duten faktoreak, besteak beste.

Urria, Bacon aguakatearen hilabetea

Urrian hasten da Bacon motako aguakateak biltzen, azal leuna, zapore leuna eta zuritzeko errazak dituena. Erraz jakin daiteke aguakatea helduta dagoen. Ahalik eta gutxien ukituz gero, azala askatzen duenean hautematen da, haragia biguna baitago heltze-prozesu naturalagatik. Oraindik berdea erosi bada, azkartu egin daiteke heltzea, egunkari-paperean bilduta eta sagar edo bananen ondoan jarrita. Aguakatearen azalean agertzen diren puntu beltzek adierazten dute helduegi dagoela. Une horretatik aurrera ahalik eta azkarren kontsumitu behar da, erabat hondatu ez dadin.

Ireki ondoren, elikagai koipetsua denez, haragia oxidatu eta ilundu egiten da, aireko oxigenoarekin ahalik eta gutxien ukituta. Orea limoi-zukuarekin bustitzeak haragiaren kolore berdexka edo horixka mantentzen laguntzen du, limoiaren propietate antioxidatzaileak direla eta. Luzaroago kontserbatzeko, film gardenez estaltzen da, eta hozkailuan sartzen da (han hobeto kontserbatzen da) erabili arte.

Kolesterola jaisteko erremedio naturala

Aguakatearen propietate elikagarri nagusiak koipeen kantitatea eta kalitatea dira.

Aguakatearen konposizio kimikotik, batez ere, koipeen kantitatea eta kalitatea azpimarratu behar dira. Potasioa eta magnesioa dira gatz ugarienak. Bitaminei dagokienez, beste fruta batzuen gainetik E bitamina eta B6 bitamina nabarmentzen dira.

Bogotako (Kolonbia) Javeriana Unibertsitateko Zientzia Fakultateko ikertzaileek egindako azterlan batek berresten du aguakatearen ohiko kontsumoak dislipemiak dituzten pertsonen odoleko lipido-mailak normalizatzen laguntzen duela, bihotzean arazo larriak eragin baititzakete. Gantz monoasegabeek (batez ere azido oleikoak, oliba-olioari bihotz-propietate osasungarriak ematen dizkiotenak) eragiten dute osasun kardiobaskularrerako ondorio onuragarria, aguakatean ugariak baitira.

Tunjako Andeetako Klinikako 30 pazientek hartu zuten parte azterketan, 30 eta 65 urte bitartekoak, eta ondorioak sendoak izan ziren. Guztizko kolesterol-maila %14 jaitsi zen, eta LDL kolesterolarena %16. Halaber, HDL (kolesterol ona)% 19 igo zen. Horren ordainetan, boluntarioen pisua ere zertxobait handitu zen (2,7 kg gizonezkoetan eta 2,3 kg emakumezkoetan). Ezaugarri hori dela eta, aguakatea elikagai gantzatsu gisa hartu behar da, eta, egunero kontsumitzen bada (adibidez, gosariko gurina edo margarina, edo entsaladetako ongailu gisa), antzeko elikagai energetikoa ordezkatu behar du.