Zuntzaz hitz egitea bateratu egiten da pertsonen artean, neurri batean publizitateak kontzeptu horretaz egiten duen erabileraren ondorioz. Zuntz dietetikoa landare-jatorriko elikagaietan baino ez dago, eta ezaugarri berezi bat du: ez dute urdaileko entzimek ez heste meharreko entzimek erasotzen, eta, beraz, kolonera (heste lodia) iristen da degradatu gabe. Hesteetako bakterioek hartzitu egiten dute, hesteetako florari eutsi eta garatzen lagunduz, eta, gainera, beste onura batzuk ekartzen dizkiote organismo osoari, asetasun-sentsazioa areagotuz, bilisa disolbagarriago bihurtzen lagunduz, odoleko glukosa- eta kolesterol-maila erregulatzen lagunduz eta idorreriari aurre eginez. Egunean 25-30 g zuntz behar direla kalkulatzen da. Horretarako, gosarian zereal integralak eta entsalada handi bat eta barazki bat jan eta afaldu bitartean. Beti komeni da kontuan hartzea zuntz-ekarpena pixkanaka handituz joan behar dela. Horrela, digestio-aparatua egokitu egiten da, eta hesteetako zenbait eragozpen saihesten dira (flatulentzia, hantura…). Horretarako, jarraibide hauek bete behar dira: – Fruta eta barazki gordinen edo gutxi egosien kontsumoa handitzea. Gutxienez barazki gordin bat hartu egunean, entsalada gisa. – Fruta osorik hartu zukuaren ordez, eta azalarekin jan, ondo garbitu aurretik. – Lekaleak astean 2-3 aldiz hartzen saiatu. – Egunean 1,5-2 litro ur hartzea (edateko ura, zukuak, infusioak…). – Aukeratu ogia eta osoko zerealak (biskoteak, galletak, zerealak malutatan…). – Ariketa fisikoa egitea heste-mugimendua errazteko.