Seme-alaben aurrean eztabaidak kaltegarriak dira, eta, oro har, haurren portaera-arazoak dituzte. Hala ere, zenbait ikerketak ondorioztatu dute ondorioak are larriagoak izan daitezkeela eta adingabeen garun-garapena eta garapen kognitiboa eragin dezaketela. Ondoren, haurren eztabaidak, garun-osasunerako eragin dezakeen arriskua eta estresak garapen kognitiboan izan dezakeen eragina azaltzen dira. Gainera, eztabaida batzuk positiboak izan daitezkeela ere aztertzen da.
Haurren aurrean eztabaidatzeko arriskua
Etxe gatazkatsuetan hazitako haurren egoera zailei erantzuteko gaitasuna txikiagoa da
Eztabaidak bizitzaren parte dira, batean parte hartzea gustatzen zaion edo ez. Baina mota ezberdinak daude: akordio batera iristeko ideiak trukatzen dituzten negoziazioak, laidoak falta diren borrokak, burlak eta bestelako afariak. Egoera horiek, hala ere, aztarna uzten dute horietan parte hartzen dutenengan, baita batzuetan oso larriak direnetan ere, baldin eta giltzurrunak gurasoak eta haurrak eta seme-alabak badira.
Cambridgeko Unibertsitateak (Erresuma Batua) egindako ikerketa batek lotura bat aurkitu du gurasoen borrokekiko esposizioaren eta haurraren garunean materia gris gutxiago egotearen artean, zerebeloan batez ere. 17 eta 20 urte bitarteko 58 gazteri buruz egindako azterketa da, eta 11 urte bete arte beren bizitzatik gordetzen zituzten oroitzapenengatik kontsultatu zitzaien. Gero, gurasoei ere egin zitzaien elkarrizketa. Eta, geroago, garuna eskaneatu zuten gurasoen artean (oihuak, jaurtitako objektuak edo eraso fisikoak) ikusi zituztenen artean. Horrela aurkitu zituzten desberdintasunak.
Borrokak: arriskuan dagoen haurraren garunerako
Proba horien emaitzei esker, kontu handiz ibili behar dute gurasoek horrelako liskarretan murgildu aurretik. Egileek diote “garatzen ari den haurraren garuna familia-arazoen ohiko formekiko sentikorra izan daitekeela, nahiz eta borroka neurritsuak izan”.
Aldez aurretik egindako lan zientifikoen arabera, haurraren garunean materia gris gutxiago sortzen da eskizofrenia, depresioa, bipolaritatea, hiperaktibitate eta autismoaren ondoriozko arreta faltagatiko nahasmendua bezalako arazoekin.
Dena den, ikerketaren zuzendariak, Nicholas Walsh, nabarmentzen du azterketa zabalagoak behar direla, adin txikikoen garunean ondorio horiek gertatzeko behar den diskordia maila zehazteko. 2.000 gazteri buruzko ikerketa hau, beraz, hasierako urratsa baino ez da.
Haurrak dituzten borrokak: estresa eta garapen kognitiboa
Gurasoen artean eztabaida edo eztabaida moderatua ere izan daiteke haurraren adibide positiboa: akordio batera iristeko irakaspenaAurreko lan zientifiko batek, gurasoen arteko borrokak errepikatzen dituzten haurren osasunean kalteak eragin zituen. Kasu honetan, zortzi eta hamar urte artekoak izan ziren.
Ikertzaileek arnasketaren arritmia neurtu zuten, arnasketaren eta bihotz-maiztasunaren arteko sinkronia neurtzen duen parametroa. Egonean, sinkroniak altua izan behar du. Hala ere, adituek maila txikiak aurkitu zituzten, gatazka-maila handiko etxeetan bizi zirenak.
Zientzialari horien ustez, aurkikuntza horrek esan nahi du, haur horiek estres ia etengabean bizi ohi direnez, egoera zailei erantzuteko gaitasuna txikiagoa dela. Gainera, espezialista horiek eransten dute “estresak eragina izan dezakeela haurren arreta arautzen duten sistemen garapenean, errendimendu kognitiboaren garapenarekin lotuta”. Hau da, adin txikikoek arazoak ebazteko duten gaitasuna besteena baino txikiagoa izan liteke.
Nolanahi ere, badirudi eztabaida guztiak ez direla saihestu behar seme-alaben aurrean. 2009an argitaratutako azterlan batek azaltzen du haurrek beren nagusien artean desadostasunak izateak dakartzan onurak. Patrick Davies Rochester-eko Unibertsitateko ikertzailea izan zen, Estatu Batuetan, eta haren esanean, “zentzuren batean etekina ateratzen diote haurrek, gurasoak ados ez daudela ikustean, eta pixka bat haserre”.
Daviek gaineratu du borroka horiek ikustea “nola lor dezaketen irtenbide bat, konpromiso baten bidez, bientzat onargarria den konponbidea lortzeko”. Jakina, hala izan dadin, eztabaida moderatua eta konstruktiboa izan behar dute, gero txikienentzat eredu izan daitezen.
Muga batzuk gainditzen badira, gero, beharrezkoa da seme-alabei barkamena ematea, damutzea eta berriro ez errepikatzea.
Tonu handiko borrokak egunero egiten badira etxean, barkamenak sinesgarritasuna galduko du, eta haurrak jarrera hori hartuko du gatazkei aurre egiteko moduan, lehen aipatutako ondorioak nozitzeaz gain.
