Amagandiko edoskitzeak titietan mina sortzen duenean, zerbait ez dago ondo. Titiaren edo beste arazoren baten eraginez, titiak pitzatu egin daitezke. Beste eragozpen batzuengatik ere izan daiteke, hala nola dermatitisa edo infekzioak. Nolanahi ere, komeni da min horiek prebenitzeko neurriak hartzea, gero sendatzea zailagoa baita. Ondoren azaltzen da zergatik izan dezakeen haurrak titiekiko narritadura titietan, eta bularra emateko mina eragiten duten beste arazo batzuk aipatzen dira. Gainera, egoera bakoitzaren aurrean nola jokatu azaltzen da.
Bularra emateak ez du minik eragiten
Aditu guztiak eztabaidaezinak dira: haurrari bularra emateak ez du minik ematen edo, behintzat, ez luke eragin behar. Haurra edoskitzen badu, ez du behar bezala funtzionatzen.
Bularra emateko arrazoi nagusia titietako arrailak sortzea da. Oro har, arrail horiek agertzen dira bularra ematen duen Inma Marcosek argitaratutako artikulu batean, bularra ematen duen Inma Marcosek azaltzen duen artikulu batean. Titi hori titialdea baino ez da agertzen titialdean, bularreko zati handi bat hartu beharrean.
Perro pitzatuak eta haurtxoaren posizioa titian
Espainiako Pediatria Elkartearen arabera (AEP), bularra gaizki hartu izanaren arrazoi nagusiak hiru dira:
- Haurra gaizki dago titian.
- Amaren arazo anatomikoak, heltzea eragozten dutenak: titiburu laua edo alderantzizkoa, titietako inguritazioa, etab.
- Arazo anatomikoak haurrarengan: mihi subingoa motza edo masailezurra da.
Errailetako pitzadurak askoz errazago prebenitzen dira sendatzea baino. Beraz, hasieratik arreta jartzea komeni da haurra edoskitzen ari denean, eta bularra modu egokian heltzea, zauri horiek gerta ez daitezen.
Jarrera asko daude bularra emateko, eta guztiak dira zuzenak, betiere haurrak titia bakarrik hartzen ez badu, are areolaren zati bat ere. Hori lagungarria izan daiteke asimetrikoa asimetrikoa sustatzeko, hau da, haurtxoak altuagoarena baino zati handiagoa hartu behar du.
Nolanahi ere, Inma Marcosek aholku bat ematen du: titiburua duen haurraren sudurra marruskatzea. Horren ondorioz, haurrak ahoa ireki behar du, zar egiteko moduan; orduan, bularra bere ahoan ondo sartzeko aprobetxatu behar da, eta titia ahosabaiaren hondoan jarri behar da, ia-ia kanpaitxoa ukituz.
Titia pitzatuta badago ere, haurtxoak bularra behar bezala hartzen badu, amari ez dio minik emango eta zauria egunen buruan garbituko da. Gaizki hartu duela uste baduzu, umea kendu eta berriro jarri behar da. Horretarako, gomendioa da “atzamar bat sartzea ahoan, komatxo bidez, hutsa apurtzeko, bularra bota gabe”, azken modu horretan areagotu egingo bailitzateke kaltea.
Bularra ematean mina eragiten duten beste arazo batzuk
Baina titiarrainaren malagarra ez da pitzadurak gertatzeko arrazoi bakarra. Beste arrazoi batzuk ere izan daitezke, hala nola bularraren gaineko traumatismoa. Gainera, AEPak titietako minaren beste kausa batzuk aipatzen ditu, arraildurez bestelakoak: infekzioak, dermatitisa edo Raynauden sindromea deritzona.
Traumatismoa maiz gertatzen da bularra bat-batean bularretik kentzen denean, eta ez du behatz bat sartzen haurraren ahoan. Horrez gain, bularrean maiz garbitu behar da ura eta xaboia, eta ingurua heze mantendu behar da, etengabe edo esnea erauzteko ponpa gaizki erabiliz.
Infekzioa badago, pomadak edo ahotik hartutako antibiotikoak erabili behar dira. Tratamenduan zehar, aire-diskoak ere erabil daitezke, titiaren azala beste inongo materialekin zuzenean kontaktuan ez jartzeko. Horrela, narritadura murriztu egiten da, igurtziz gero, eta, tratamenduak pomada antibiotikoa badu, denbora gehiagoz titiaren gainean egoteko aukera ematen du.
Aldiz, ama bularreko amak dermatitisa badu, AEP gomendatzen du “erabiltzen ari den pomada ez erabiltzea eta arropa ondo garbitzea detergenterik ez sortzeko”, eta dermatologo batengana jotzea, tratamendurik egokiena eman dezan.
Raynaud-en sindromea, berriz, fenomeno baskularra da, eta, hartu ondoren, titi-puntaren kolore-aldaketak izaten dira sintoma nagusia: normalean, zuria izaten da hartzea, minutu gutxiren buruan morea jartzen da eta gero arrosa. Alba elkarteak zehaztu duenez, arazo “mekanikoek”, haurtxoaren edo mihi txikiaren jarrera txarrak, arazo hori bakarrik eragin dezakete, nahiz eta sindromearen benetako arrazoia oraindik ez den ezarri.
Eragozpen horietako asko “mekanikari” izeneko problemek eragiten dituztenez (hau da, posizioarekin edo gai fisiko eta ez fisiologikoekin zerikusia dutenak), gehienetan, arraildurak ezin dira prebenitu haurdunaldian kremak, igurzteak, eta masajeak erabiliz.
Prebentzio-metodorik eraginkorrenak bularretik heltzea eta traumatismoak saihestea dira. AEPak azaltzen duenez, “arazoa laburra bada, beharrezkoa izan daiteke haren atala”. Bestalde, bularrak lehor eta aireztatuta egon behar du, kotoizko, lihozko edo bestelako material naturaletako ehunak erabili behar dira, eta bularretakoei oso ongi egokitu ez daitezen saiatu behar da.
Hartualdiak baino lehen izotz xehatuko konpresak erabiltzeak ondoeza arindu dezake. Baina mina oso bizia bada, denbora batez, amaren esnea erauzi eta haurtxoari eman behar zaio, zauriak orbaintzen diren arte eta berriro bularra eman arte.
