Negua gero eta hurbilago dago eta, berriro ere, erradiadoreak piztu beharko dira. Prest jartzeko azterketa bat egiteko unea da. Oro har, kanpoko itxurak ez du zertan funtzionamenduan eragin, baina komeni da barrutik eta kanpotik egoera onean edukitzea.
Erradiadoreak elementu garrantzitsuak dira etxearen dekorazioan. Beroa emateko orduan duten erabilgarritasunaz gain, bistako kokapenak edozein gelatako pieza garrantzitsu bihurtzen ditu. Horregatik, komeni da egoera onean edukitzea. Merkatuan badira erradiadoreak pintatzeko balio duten berariazko produktuak. Helburua bikoitza da. Batetik, produktu horiek denboraren arrastoak ezabatzen dituzte, eta, bestetik, irudia aldatzen dute gainerako dekorazioa ere aldatzen denean.
Horretarako erabiltzen diren produktu gehienak tenperatura altuak jasaten dituzten esmalte antikalorikoak dira. Ezaugarri horrek hodi, galdara, berogailu edo tximinietan erabiltzeko aukera ematen du. Oro har, edozein elementuren kanpoko itxura hobetzen duten esmalte akrilikoak dira, eta babestu egiten dute, korrosioaren kontrako efektuari esker.
Nola margotu
Aplikazioa pistola, brotxa edo arrabola bidez egin daiteke. Ezin hobea da aluminiozko edo burdinazko erradiadoreetan -produktu guztiek ez dute ongi erantzuten erradiadore elektriko edo olioetan-. Burdinaren kasuan, aldez aurreko urrats gisa, herdoila -halakorik badu- lixa edo eskuila metaliko batekin kendu behar da. Bestalde, erradiadorea aurretik pintatu denean, aurreko edozein pintura kendu beharko da, elementuen artean pilatzen den koipeaz eta hautsaz gain.
Erradiadorea erabat lehor eta itzalita dagoenean aplikatu behar da esmaltea.
Baliteke esmaltea aplikatzean gainazalean ondo itsastea. Hori gertatzen denean, lehenik inprimazio-geruza bat aplikatu beharko da, esmaltearen itsaspena hobetzeko. Praktika hori bereziki erabilgarria da heltze zaileko eremuetan, hala nola erradiadorearen angeluetan edo ertzetan.
Bestalde, erradiadorea erabat lehor eta hotz dagoenean aplikatu behar da esmaltea, hau da, itzalita egon behar duenean. Pauso hauek eman behar dira: lehenik, produktua nahasi behar da ehundura eta kolore homogeneoak lortu arte; ondoren, geruza meheetan aplikatzen da, eta, azkenik, lehortu arte itxaron behar da. Prozesu hori 30 minutu eta sei ordu artekoa izan daiteke, esmaltearen eta erabiltzen den produktu-kantitatearen arabera.
Sarritan, beste geruza bat eman beharko da ordu batzuk geroago emaitza uniformea lortzeko, batez ere aluminiozko erradiadoreak direnean (heltzeko zailagoak). Esmalteen tonu ohikoenak zuriak, grisak, beltzak edo metalizatuak dira, distiraz edo satinatuz aukeratu daitezkeenak.
Esmaltea eskuratzean kontuan hartu beharreko alderdi garrantzitsu bat jasan dezakeen tenperatura maximoa da. Produktu batzuek 90 °C-ko gehienezko tenperaturak jasan ditzakete, eta beste batzuek, berriz, 200 °C-tik gorako tenperaturetan, bai aldizka bai jarraian.
Garrantzitsua da esmalteak jasan dezakeen tenperatura maximoa ezagutzea, etengabe eta aldizka.
Beroak esmaltean duen eraginari dagokionez, beste produktu batzuekin ez bezala, kasu honetan esmaltea ez da ez horixka ez altxatzen. Izan ere, askotan, erradiadorea pintatu eta 24 ordura piztu daiteke, baina beti fabrikatzailearen jarraibideei jarraitu behar zaie.
