Gaur, hilerriak lorez Enpresa Mistoaren (EMSF) eta Funespaña hileta-konpainiaren prentsa-arduraduna den Jesús Pozok dioenez, hileta-zerbitzuen prezioa, batez beste, 3.000 eta 3.500 euro artekoa baita. Espainiako ekonomiak unerik onenean igarotzen ez direnean, ehorzketa duina baina erraza egitea posible da, hurrengo lerroetan laburbildu denez, eta, gainera, kostu asko merkatuko dira. Hala, gogorarazleak alde batera uztea eta argitaratzea da hedabideetan edo beila etxean egitea merkeagoa delako.
Hileta duina, baina erraza
Ehorzketak, errausketak edo gorputza zientziari ematea. Heriotzaren ondoren, hildakoaren gorpuzkia hainbat modutan egin daiteke. Espainian, berriz, lurperatzea da gehien erabiltzen den jarduera, baina gero eta errausketa gehiago dago, Jesús Pozok dioenez. Horrek esan nahi du erraustegien batez bestekoa% 33 dela. Eta kasu batzuetan, Malagan eta Sevillan, esaterako,% 70 baino gehiago erre da. Oro har, erraustea merkeagoa da, baina ez da Espainiako udalerri guztietan aplikatu beharreko araua.
Hileta zerbitzuak 3.000 eta 3.500 euro bitarteko prezioan mugitzen dira batez beste
Hileta batek zenbat kosta dezakeen jakiterakoan, hileta zerbitzua eta ehorzketa bereiztea komeni da. Hileta-kostuak (tanatorioa barne) Espainiako edozein tokitan bateratuta egoten dira, eta alde handia dago ehorzketa-gastuekin, herriaren mende baitaude.
Hileta baten prezioak 3.000 eta 3.500 euro artean mugitzen dira batez beste. Kostu horiek murriztu egin daitezke, kalitate ertaineko materialak aukeratzen badira eta nahi den pertsona bat botatzeko osagarriak kentzen badira:
Hilkutxa edo kutxa: oso desberdinak dira eta kalitate oso desberdinak dituzte. Ez da beharrezkoa gama altuenekoa aukeratzea, ez eta zur nobleena eta apaingarriena ere. Hilkutxa xume bat nahikoa da. Hilkutxei irizpide berberak aplika dakizkieke, gero eta gehiago erabiltzen diren hileta-kutxei.
Hilarria: nitxo edo kolunbario bat (errautsak gordetzeko nitxo bat) erosita ere, horiek estaltzen dituen marmol-harria eta izen-emateak aparte ordaindu behar dira. Gastu hori ez da ohikoa nitxo bat erosterakoan, eta nabarmen garestitzen da ehorzketa. Hilkutxaren edo kutxaren kasuan bezala, ez da beharrezkoa kalitate hobeko marmola edukitzea, ezta hilarria inskripzio, argazki edo marrazkiekin betetzea ere.
Loreak: nahiko zabala da lore-sorta. Badira erramuak, zentroak, koroak, kuxinak… eta batzuek, gainera, izurdeetako talde gogokoenaren koloreak eramaten dituzte. Baina ez da beharrezkoa hilerria lorez hornitzea. Aurrekontu handirik ez badago, konponketa erraz eta polita egin behar zaio senide bati.
Tanatorioa: oso praktikoak dira, eta denbora pasatzeko erabiltzen dira, pertsona bat hiltzen den unetik hilerrira irteten den arte. Baina instalazio horien erabilera ez da nahitaezkoa, eta hileta baten kostuak merkatuko dira hildakoa etxean edo ospitaleetako, egoitzetako eta abarreko beilatokietan badago. Ospitaleei dagokienez, gorpua zaintzeko ordutegi mugatua dago.
Lehortu: oso erabilgarriak dira maite duen pertsona baten heriotza ezagutarazteko, eta hura landu zuten pertsonek hilerrian edo tanatorioan lanetik bota dezaten. Hirian gehien irakurtzen diren egunkarietan sartzen dira eta, udalerri batzuetan, hildakoa bizi zen etxeko atarian edo erdigunean jartzen dira. Gizarte-sinbolo bat da, eta, une ekonomikoan, alde batera utz daiteke. Izan ere, senitarteko baten heriotzaren berri eman dakieke hurbileneko pertsonei, eta gainerakoei berri emango diete.
Gogorarazleak eta sinadura-mahaiak: adibidez, oroigarriak eta sinadura-liburuak gastu nabarmenak dira, familia-ekonomia unerik onenean ez dagoenean.
Laguntza-autoak: hileta-ibilgailuak ezinbestekoak dira hilkutxa lekuz aldatzeko. Hala ere, laguntzaileenak alde batera utz daitezke, eta horiek hilerrira eraman daitezke beren automobil partikularretan. Kasu batzuetan, hilerria ez dago gertu, eta ehorzketa edo errausketa egitera joan nahi duten pertsonak autobus batean joaten dira ehorztetxe batean; hori da, jakina, moztu beharreko lehen zerbitzuetako bat.
Balantzaren kontrako aldean, senideen eskaera bereziak eta zerbitzuaren pertsonalizazioa daude, askoz diru gehiago kostatzen baita. Bitxia badirudi ere, gaur egungo krisi egoera batean goranzko joera dago enkargu horietan.
Seguru, erosoago eta errazago
Senitarteko bat hil ondoren, oinazea dela eta, hilobia emateko edo errausteko beharra dago, eta administrazio-izapide ugari egin behar dira haren heriotza ziurtatzeko. Prozesua erraza da, baina farragitsua, batez ere, hurbilekoenen aldartea kontuan hartuta hildakoari, azken pentsamendua, une horretan, kudeaketak egitea baita. Horregatik, aseguru-etxeak arduratzen dira xehetasun guztiez.
Heriotza-sorta Espainiako aseguruen merkatuko zaharrenetakoa da, eta herritarren% 51k du bat.
Heriotza-sorta Espainiako aseguruen merkatuko zaharrenetakoa eta espezifikoenetakoa da, eta gure herrialdeko biztanleen% 51k heriotza-asegurua du. Hildakoen kasuan, kopuru hori %60ra zabaltzen da. Aseguruak tanatorioaren, loreen, gogorarazleen… gastuak estaltzen ditu, eta hileta-gastuak, joan-etorriak, eta heriotza atzerrian edo familiarentzako laguntza juridikoa gertatuz gero etxera itzultzea.
Heriotza gertatzen denean, nahikoa da hildakoaren Nana, aseguruaren poliza eta ordaindutako azken ordainagiria edukitzea. Datu horiekin, aseguratzaileari deitzen zaio, gastuak ordaindu eta heriotzari dagozkion izapide eta kudeaketa administratiboak ebazteaz arduratuko dena.
Baina kontuan izan behar da aseguru-etxeak ez direla ehorztetxeak, ez dutela beilatokiak, hildakoak eramateko hileta-autoak, errausketa-labeak… Zerbitzu horietarako guztietarako, familia aukeratu behar duen hileta-enpresa bat azpikontratatzen dute. Aseguru-etxea, ondoren, polizan kontratatu denaren arabera ordaintzen da.
Espainian egiten diren hileta gehienak erlijiosoak dira (katolikoak, ia guztiak). Baina beste konfesio eta hileta laikoak ere badaude, gero eta gehiago eskatzen direnak.
Prezioari dagokionez, familiak eskatzen duenaren araberakoa da, oso handia baita. Zuzeneko musika, musika latatua, bideoak, familia-liburuak, oroitzapenak, catering-zerbitzua… daude.
