Aurreztaile-mota asko daude, beste edozein kontzepturen gainetik segurtasuna lehenesten duten kontserbadoreak, inbertitzaile oldarkorrak, eredu arriskutsuagoak inportatzen saiatzen direnak diru gehiago irabazteko. Ez dira ahaztu behar, noski, moderatuak, bi diseinuak konbinatzen baitituzte haien inbertsioa zehazteko. Hurrengo lerroetan, aurreztailearen profilak eta beren interesetara gehien hurbiltzen diren produktuak berrikusten dira, beren kapitalaren errendimendu handiagoa lortzeko inbertitzailearen izaeraren arabera.
Inbertitzaileak: profil heterogeneoak
Inbertitzaileen artean ezin da homogeneotasunaz hitz egin, pertsona bakoitzak bere kapitala errentagarri bihurtzeko beste modu bat baitu. Hala, bada, oso oldarkorrak, kontserbadoreak eta moderatuak dira.
Profil bat edo bestea izatea ez da duten ondarearen araberakoa, parametro horrek ez baitio eragiten bere inbertsio-izaerari, baina bere inbertsioaren egitura baldintzatu dezake. Inbertitzeko baliabide gehiago dituztenek beren ondarea errentagarri bihurtzeko eredu gehiago inportatu ahal izango dituzte; aurrezki-poltsa minimoa dutenek, berriz, helburu mugatuagoak izango dituzte.
Duen ondareak eta aurreztailearen adinak inbertitzaile gisa baldintzatu dezakete beren profila
Adina alderanzgailuaren profila baldintzatzen duen faktorea izan daiteke. Pertsona zaharrenak, oro har, defentsiboagoak dira, nahiago dituzte aurrezkiak babestu eta ez dute nahi arrisku handiegirik. Aitzitik, gazteenek joera handiagoa dute inbertsio-estrategia agresiboagoak erabiltzeko, etekin handiagoak denbora gutxian metatzeko, nahiz eta planteamendu hori beti ez den betetzen.
Inbertitzailearen profil bakoitzerako produktu egokiak
Inbertitzaileetan oinarrizko hiru profil aipa daitezke: defentsiboa edo kontserbadorea, ertaina edo aurreztaile ertaina, eta izaera dinamiko edo oldarkorrekoak, aurrezkiak arriskatzeko sentikorragoak, nahiz eta inoiz ez modu irrazionalean. Sailkapen horretan oinarrituta, produktu batzuk beste batzuk baino egokiagoak izango dira, eta erabat aldatuko da inbertsio-eredua. Dena den, helburua bera da: ondare monetarioa modu egonkor eta programatuan handitzea eta gerta daitezkeen galeren arriskuak mugatzea.
1. Profil kontserbadorea:
Andelak etabankuko ordaindukoakproduktu horiek onuragarriagoak dira, baina produktu horien errentagarritasun-faltaren aurrean (gaur egun% 1ek baino ez dute gainditzen), beste errentagarriago batzuetara desbideratu besterik ez dute izango. Finantza-aktiboei lotutako ezarpenak (burtsa, batez ere), errenta finkoan oinarritutako inbertsio-funtsak, alborapen kontserbadorearekin edo, are, ordainsari handiko kontu bat dira kasu horietarako egokienak.
Urteko errentagarritasuna% 2 ingurukoa izan daiteke. Ez da asko, baina aurrezkiei segurtasun handia ematen die, eta inbertsio-zorrotik kentzen ditu beste finantza-produktu oldarkorragoen ezkutuko arriskuak.
2. Profil moderatua:
Arriskuren bat har dezake, baina gehiegikeriarik gabe. Zure aurrezkien errentagarritasuna handitzen saiatu behar dute, baina arriskuak mugatuz. Inbertsiogile horiei inbertsio-modu berriak irekitzen zaizkie, profil irekiagoa oinarri hartuta merkatu berrietara.
Horientzat gehien aipatzen diren produktuak inbertsio-funts mistoak dira, errenta finkoa aldagaiarekin konbinatuz, nahiak sustatzeko formula gisa. Halaber, errenta aldakorraren alde egin dezakete zuzenean, akzioak erosiz, defentsa-konpainien bidez (elektrikoak, autobideak, elikadura, etab.). ), edo, bestela, dibidendu-kopuru handia, urtero errenta bat emango diena.
3. Profil oldarkorra:
Talde honetan sartzen diren inbertitzaileek, ia osorik, errenta aldakorragatik makurtu behar dute. Eta diseinu erasokorragoak ere erabil ditzakete, hala nola ETF, warrant-ak eta kredituzko erosketak. Hala ere, kanalizatzeko, ikaskuntza eta esperientzia egiaztatu behar dira merkatu horietan jarduteko, arriskuak oso handiak baitira, eta operazioek sor ditzaketen onurak ere bai.
Era berean, errenta aldakorreko inbertsio-funtsak hauta ditzakete, baita globalak ere, edo azaleratzen ari diren herrialdeetan, goranzko joeraz baliatzeko. Nolanahi ere, kapitalaren zati bat epe labur edo bitarteko epe batean edo errenta finkoko inbertsio-funts oldarkorragoetan (korporatiboak, errendimendu handiko bonuak…) utzi behar da.
