Irailetik aurrera, datozen hilabeteetan behar ez diren aurrezkiei lotu behar zaie inbertsioa, eta aurre egin beharreko gastu guztiei begiratu behar zaie, hala nola, eskolara itzultzea, hipoteka ordaintzea… Espainiako errenta aldakorra eta, hedaduraz, Europakoa alde batera utzita, aurreztaileentzako aukerarik argienak Asiako Burtsetarantz jo behar du. Poltsa horietan, oraindik erosketa-aukera batzuk egon daitezke, eta indizeek goranzko ibilbidea dute. Artikulu honetan zazpi formula aztertzen dira, oporren ondoren aurrezkiak uzteko.
Kontuz inbertitu
Oporren itzulera iritsi da, eta berriro ere eguneroko arazoei aurre egiteko unea da. Aurten, areagotu egin dira etxeko fakturak garestitu direlako (argia, ura, telefonoa…) eta BEZaren bidez kontsumoko objektu eta artikulu askoren prezioa igo delako.
Egoera horretan, herritar askok pentsatzen dute nola berreskuratu oporrak baino lehen zuten erosteko ahalmena, eta zalantza egiten dute inbertsioak bideratzeko moduari buruz, batez ere burtsa-ziurgabetasuna behin betiko ezarri bada merkatu nazionaletan.
Datozen hilabeteetan behar ez diren aurrezkiak bakarrik inbertitu behar dira
Errenta aldakor espainiarra baztertu ondoren, aurrezkiak gordailatzeko aukeren sorta, hurrengo hilabeteetan behar ez direnak bakarrik, nabarmen murrizten da, nahiz eta beti aurki daitezkeen inbertsioko “nitxoak” inbertitzaile txikiei poza emateko.
Zazpi hautagai, aurreztutako kapitala inbertitzeko
Nazioarteko errenta aldakorra: Burtsa nazionala eta, hedaduraz, Europakoa baztertu ondoren, aurreztaileen aukerarik argiena Asiako errenta aldakorrerantz bideratu behar da, non oraindik erosketa-aukera batzuk eta goranzko ibilbidea duten indizeak aurki baitaitezke.
Hala ere, merkatu horietan posizioak hartzeko, beharrezkoa da ezagutza-maila jakin bat izatea, dela ordutegiengatik, dela inbertitzaile txiki eta ertainek gutxi edo batere ezagutzen ez dituzten balioak direlako. Nolanahi ere, bitartekari finantzario batengana jotzeko errekurtsoa geratzen da.
Zor-agiriak eta gordailuak: gaur egungo ziurgabetasun-uneetarako egokienak dira, epe laburrean arrisku gutxi baitute. Gainera, finantza-erakundeek, kapitala biltzeko, interes handiagoko eskaintzak eskaintzen dizkiete bezeroei.
Ordaindukoen bidez %3tik %4ra bitarteko errentagarritasuna lor daiteke hiru hilabete baino gutxiagoko epe finkorako, nahiz eta proposamen batzuetan eskatutako kapitala (15.000 euro inguru) handiegia izan daitekeen etxeko ekonomia batzuetarako.
Eperako gordailuei dagokienez, proposamenak ez dira hain eskuzabalak. Errentagarritasuna handitu nahi bada, ezarpenetako sustapenetara, bezero berrientzako eskaintzetara edo lotutako produktuetara jo behar da, eta horiek %3raino igo dezakete.
Urrezko inbertsioa: metal preziatu hori babes-balio nagusia da, eta krisi ekonomikoaren eta burtsako eszeptizismoaren garaietako lehen inbertsio-aukera da. Inbertsio hori erosketa fisikoaren bidez egin daiteke (lingoteak, txanponak…), beste finantza-aktibo batzuen bidez (inbertsio-funtsak, batez ere) edo zuzenean Burtsan. Dena den, kasu horretan, inbertsioa AEBetako edo Britainia Handiko merkatuetara bideratu beharko litzateke. Balio-handitzeak oso garrantzitsuak izan daitezke prezioaren bilakaera bera mantentzen bada.
Beste estrategia bat da prozesu hori bera beste metal preziatu batzuei aplikatzea (zilarra, platinoa…), kapitalen babesleku baitira ziurgabetasun ekonomikoko prozesuen aurrean, nahiz eta finantza-merkatuen aukerak txikiagoak izan.
Ordainsari handiko kontuak: oporretara itzultzea une egokia izan daiteke horrelako kontu bat kontratatzeko; horren bidez, %2,50 inguruko interes-tasa lor daiteke, eta, bide batez, helbideratutako ordainagirien %1 eta %5 bitarteko itzulketa.
Bankuek eta aurrezki-kutxek beste erakunde batzuetatik dirua biltzeko gehien erabiltzen duten estrategietako bat da, eta horrelako proposamen asko daude, eta, gainera, ez dute inolako arriskurik sortzen.
Txanpon babesleak: gomendagarriagoak dira dibisak ere, egungo krisi ekonomikoan (Ipar Amerikako dolarra, Suitzako Frankoa edo Japoniako y-a) oinarritzen baitira, eta dibisen merkatuaren bidez edo beste finantza-produktu batzuen bidez kontrata daitezke, hala nola gordailuen, inbertsio-funtsen eta abarren bidez. Finantza-aktibo horiekin lan egiteko beharrezkoa da nolabaiteko ikaskuntza-maila bat. Horregatik, inbertsiogile esperimentatuenen inbertsio-eredu berezkoagoa da, unean-unean diruarekin zer egin badakitena.
Altxor Publikoa: beste aukera bat Zor Publikoak ematen duena da, azken hilabeteetan interes orokorragoak dituena, %2,5etik %5,5era bitartekoak, nahiz eta gehienetan epe luzeetara zuzenduta egon, iraupen-urtea baino gehiago. Profil kontserbadoreetarako da egokia, aurrezkiak epe luzeagoan eta errentagarritasun itunduagatik utzi nahi baitituzte, arazo handirik gabe.
Funts kotizatuak: Espainian gehien hazten den finantza-produktuetako bat da. Balore edo aktiboen saski bat da, eta ia mundu osoko finantza-merkatuetan kotizatzen du.
Ekintza gisa jokatzen du, bere prezioa automatikoki kalkulatzen baita, dituen balioen ponderazioa kontuan hartuta. Funts tradizionalek ez bezala, kudeaketa-batzorde oso txikiak ditu. Aukera arriskutsua da, baina sari zaporetsua du hautaketan asmatzen bada.
Inbertitzaileei beste aukera bat bonoak erostea da, batez ere germaniarrak edo estatubatuarrak, bi ekonomiek eragile ekonomikoen artean duten konfiantzagatik.
- Alemanak badu ekonomia teutonoak duen konfiantzaren abantaila, eta kontinente zaharreko inbertsiorik onenetakotzat hartzen ari da, Europar Batasunak bizi duen egoera dela eta.
- Estatu Batuetako Altxorraren bonuak egungo egoera ekonomikoan kontuan hartu beharreko beste aukera bat dira. Kalifikazio-agentziek AEBetako zorra murriztu duten arren, inbertitzaileek krisi-garaietan nahiago izan duten hauteskundeetako bat da, arriskurik gabeko aktibotzat hartzen baita.
