Belgikan sozialistek eta liberalek asteazkenean lortutako Gobernu Itunak prostituzioa legeztatzeko promesa du, eredu holandarrari jarraituz. Neurri horrek, gainera, urtean gutxienez 50 milioi euro emango dizkio Belgikako fiskalari. Erabaki horren ondorio fiskalak, jakina, ez dira lehen ministro liberala, Guy Verhofstadt, bigarren exekutiboaren programan legeztatze hori sartzera bultzatu duen arrazoia.
Aurreko legegintzaldian, liberalek, sozialistek eta ekologistek Herbehereek eutanasia-legea eta sexu bereko pertsonen arteko lehen ezkontzak egin zituzten. Beraz, prostituzioa legeztatzea, batez ere, beste urrats bat da norabide berean.
Joan den asteazkenean itxitako itunean, 68. orrialdeko paragrafo itxi batean, “prostituten segurtasun juridiko eta soziala etetea” hitzeman zen. Holandako legegileari mugiarazi zion arrazoibidea sinplea da: tolerantziatik legezko onarpenera pasatzean, sexuko langileei Gizarte Segurantzaren onurak eskuratzeko aukera ematen zaie, eta legez kontrakoak izatetik eta esplotaziotik irteteko aukera.
Bide batez, beren diru-sarrerak langile autonomo edo soldatapeko langile deklaratzean, meretrizeek 50 milioi euro inguru emango zizkioten Belgikako Fiskalari, duela gutxi Britainia Handiko azterlan batek adierazi duenez. Kopuru hori ezin da alde batera utzi jarduera ekonomikoa gelditu eta kontu publikoen defizita handitu bitartean. Beheranzko estimazioa da, oso zaila baita ebaluatzea, alde batetik, murgildutako lehen jarduerak zer diru-sarrera sortzen dituen negozio-bolumenari dagokionez, eta, bestetik, funts horien zer ehuneko azaleratuko litzatekeen lege-sisteman.
Azken puntu hori txanponaren beste aldea da: legeztatzeak, Herbeheretako legeak frogatu duenez, mundu honen zati bati bakarrik egiten dio mesede, paperak ordenatuta dituzten eta etxeetan erregulartasunez lan egiten duten prostitutei. Baina beste zati handi bat, erdia baino gehiago, kalean prostituzioan aritzen da, are baldintza ominosoago batzuetan, bizitzeko baimenik gabe eta sare kriminalek ustiatuta. Azken horiei, legeztatzeak ez die bizitza aldatuko.
“Sei hilabeteko epean Holandako arauaren antzeko lege-proiektu bat Parlamentutik ateratzea espero dut, munduko lanbiderik zaharrenari estatutu partikularra emango diona”, azaldu zuen “Het Nieuwsblad” egunkariaren orrietatik Hilde Vautmans senatari liberalak, Amberesko osasun-zentroan kaleko prostituten errealitate gogorrena ezagutu baitzuen. “Prostitutarik marjinalenak iristen zitzaizkigun, askotan tratu txarrekoak, batzuetan seropositiboak. Neska hauek zein ingurune degradatutan lan egin behar duten ikusten duzunean, herrialde aberats batean gaudela, orduan esan behar duzu horrek ezin duela horrela jarraitu, sexu-industria legeztatu behar dugu honekin amaitzeko”, adierazi zuen.
Verhofstadt lehen gobernuak 1999. urtean jarri zuen abian iraultza etiko eta moral berezia, holandarren arrastoari jarraituz. Lau urte geroago, lanak aurrera jarraitzen du: sexuaren industria legeztatzeaz gain, liberalek eta sozialistek eutanasiaren legea ukitu nahi dute, baina soilik ospitaleetan aplikatzeko alderdi praktikoetan, eta transexualen nortasun berria onartuko duen nortasun-agiria proposatuko dute.
Prostituzioa despenalizatu zuen Holandako legea 2000ko urrian sartu zen indarrean, nahiz eta Holandako Zigor Kodeko 250. artikuluak zigortzen jarraitzen duen bere prostituziorako pertsonen salerosketa, derrigorrezko prostituzioa eta adingabeena, zortzi urteko kartzela-zigorra izan baitezakete. Orduko Erdialdeko Ezkerreko Gobernuak bere ahalegina justifikatu zuen, “legearen letra errealitatera egokitzea, prostituzioaren sektoreko egoera bidegabe eta onartezinei amaiera emateko” aukeratu zuela argudiatuz.
Lege horren arabera, herrialde horretan prostituzioan aritzen diren pertsonak errentaren aitorpena egitera eta zergak ordaintzera behartuta daude, beste edozein langile bezala. Prostitutek, ordea, ez dute langabezia-sorospena jasotzeko eskubiderik jarduera hori egiteari uztea erabakitzen dutenean, baina enplegu-bulegoan eman dezakete izena lan-eskatzaile gisa. Eta burdelak beste edozein enpresak bezala tratatzen dira, hau da, sozietateen gaineko zergak eta Gizarte Segurantzako kotizazioak ordaintzen dituzte eta laneko zuzenbidea eta indarrean dauden osasun arauak errespetatu behar dituzte. Udalek, bestalde, burdelek udal mugen barruan onartuak izateko bete behar dituzten baldintzak ezartzen dituzte, eta arrazoi moralengatik ezin diote uko egin instalazioari.
