Txakur bat maskota gisa duen edonork jakingo du animalia hori bereziki sentibera dela trumoi, suziri edo su-armen hotsekiko. Soinu horietako baten aurrean, animaliak hainbat erreakzio agertzen ditu: toki ezezagunetan ezkutatzea, korrika egitea eta gauzak suntsitzea bere antsietatea kanporatzeko, aullar, lloriquear, etab. Herriko festak edo Urtezahar Gaua infernu bihurtzen dira maskotentzat, eta beldur hori areagotu egiten da urtetik urtera, zakurra gero eta gutxiago izutzen baita. Hain sustraitutako beldur bat kentzea zaila den arren, aholku hauek erabilgarriak izan daitezke:
-Lehenik eta behin, egoera horietan gure txakurrarekin nola jokatu jakin behar da, fobia ez indartzeko. Garrantzitsua da bere lekuan jartzea nola sentitzen den ulertzeko eta ulertzeko ezen, lapur, aulu edo negar egiten badu, itotzeko premia duelako dela, eta, beraz, horrek ezin gaitu gogaitu. Beraz, ez da inola ere animalia zigortu behar, arazoa larriagotu eta maskotaren eta haren jabearen arteko harremana ahulduko baita. Hala ere, ez zaio laztandu behar, ez eta gozoki hitz egin ere, animaliak maitasun-jarrera hori bere jarrera beldurgarriaren sari gisa interpreta baitezake. Beraz, jarrera zuzena normaltasunez jokatzea da, gure maskotaren beldurraz konturatuko ez bagina bezala.-Oso garrantzitsua da fobiaren jatorria zein den jakitea: berezko beldurra den, egoera traumatiko baten ondorioa den, edo animaliaren entzumen-sentsibilitate handiaren edo bereziki urduri egotearen ondorio den. Informazio hori oso baliagarria izango da albaitariarengana jotzen dugunean, hark konponbide eraginkorra gomendatu ahal izateko.
-Hala ere, espezialista batengana jo aurretik, metodo hauetakoren bat erabil dezakegu:
Alde batetik, erabilgarria izaten da babesleku segurua sortzea, txakurrak beldurra sortzen dion fenomenoaren aurrean antsietate txikiagoa senti dezan. Hala ere, egokiena da sortutako babeslekuan zarata gutxiago entzutea; hori horrela ez bada, erradiadore bat edo beste objektu bat jar dezakegu, animalia trumoi, suziri eta abarretatik distraituko duen soinua sortuko duena. Leku horretan janaria uztea ere komeni da, animaliak estimulu atseginekin lot dezan. Bistan denez, txakurra bere ezkutalekuan babestera behartzea kaltegarria izango da; bere existentzia gogoratu besterik ez zaio egin behar, eta txakurrak berak erabakiko du leku horretan seguruago sentitzen den.
Bestalde, ekaitz bat datorrela edo su artifizialen garaia dela sumatzen dugunean, gure maskota entretenitzen saia gaitezke pilotarekin edo gustuko duen beste edozein jokorekin jolasten. Hori eraginkorra izango da soilik zakurraren jarrera erne dagoenean, izu-egoeretan ezinezkoa baita animaliak abstrakzioa lortzea.
-Azken metodo bat, eta seguruenik eraginkorrena, desentsibilizazio sistematikoko teknika da. Zakurrak beldurrik ez duen bolumen batean grabatuz ateratzen da zarata. Soinuan bizitzen denean, pixkanaka biziagotzen joango gara. Azkenean, gure maskota beldurtu gabe hotsa jatorrizko bolumenean erreproduzitzea lortzen badugu, ziurrenik arazoa konponduta egongo da. Hala ere, baliteke metodo hori eraginkorra ez izatea ekaitzetarako, ezinezkoa baita estimuluak errepikatzea, hala nola izpiak edo haizea.
-Teknika horietako batek ere ez badu arazoa konpontzen, albaitariarengana jo beharko da. Litekeena da lasaigarriak ematea, baina, bide hori onartu baino lehen, komeni da emaitza desatseginak bermatzen dituzten txakurren jabeei kasu egitea, hala nola txakurrak beldur bera sentitzea baina ibilgetuta geratzea, bere organismoak sendagaia ez onartzea edo orduka lasaitzea. Botika oldarkor horien alternatiba bat homeopatia edo formula magistral lasaigarriak dira. Baina gure maskotari ematen diogun edozein produktu aldez aurretik espezialistak aholkatu eta onartu behar du.
