Manuel Martínez Llaneza Madrilgo Unibertsitate Politeknikoko Ingeniari Aeronautikoen Eskolako Matematikako irakasle titularra da. Bere izenak matematika hurbildu eta aldezten duten ikerketa zientifiko eta metafisiko ugaritara garamatza. Orain ere, ia 60 urteko ahotsa da, Unibertsitateari lotutako hamarkadak ditu, eta bat egiten du Bolonia Planaren aplikazioari buruz esparru akademikoan gero eta gehiago ari diren kritika lotsatiekin. Onartzen du Unibertsitateak erreforma behar duela, baina ohartarazten du iristen denak “kontrol- eta hierarkizazio-elementuak” baino ez dituela sartzen.
Espainiako goi-mailako irakaskuntzaren egitura berriak hiru maila ditu: Gradua, masterra eta doktoretza. Horrela irekitzen da Goi Mailako Hezkuntzaren Europako Esparrua, Manuel Martínez Llanezaren aburuz, “hitz nahasien jolas” bihurtzen dena. Aeronautikako doktore honentzat, “izenek soinudunak izan behar dute -goikoa, europea-, nahiz eta edukiei erantzuten ez dieten”. Graduei dagokienez, hauxe dio: “benetan ez dago bi gradu hirugarren baten gainetik, aurreko hirugarren mailak, doktoretzak (irakaskuntzarako eta ikerketarako ahalmena ematen du, eta hori gutxi axola zaie enpresei), azkenean masterrarekin parekatu da, eta gradu-mailak eta graduatuondokoak (masterra edo doktorea) bakarrik daude”. Martínez Llanezaren arabera, “goi-mailako maila erreala eliteentzat gordetzen da, baina izena denei ematen zaie; izan ere, egingo dena Behe Espazio bat eta Goi Espazio bat (Europako bat ere ez) sortzea izango balitz, askoz arazo gehiago egongo lirateke ikasleekin”. Bolonia sistema berria pixkanaka ezartzen ari da, eta, beraz, 2010-2011 ikasturtean ezin izango da plaza berririk eskaini lizentziadun, diplomadun, arkitekto, ingeniari, arkitekto tekniko eta ingeniari tekniko tituluentzat.
