Txakurrak eta katuak adoptatzeko babeslekuak eta animaliak babesteko elkarteak adopzio arduratsu baten bidez familia handitzeko asmoa dagoenean erabil daitezke. Baina maskotak adoptatzeko zentroak askoz gehiago dira. Etxerik gabeko zakur eta felidoei laguntzen zaien bitartean, boluntarioak egiteko guneak dira, animalien defentsan aktiboki parte hartzeko eta haien ongizateaz asko ikasteko. Ondoren, Espainian txakurrak eta katuak adoptatzeko zentroak zer diren eta nola funtzionatzen duten azalduko dugu, baita animalia horiei nola lagundu jakiteko jarraibideak ere.
Zakurrak eta katuak adoptatzeko babeslekuak
Espainian, irabazi-asmorik gabeko animaliak babesten dituzten milaka boluntario eta dozenaka elkartek, modu altruistan, gure herrialdean urtero uzten diren 150.000 txakur eta katu hurbilenentzako etxea aurkitzen dute, Affinity Fundazioaren Behatokiaren arabera.
Etxerik gabeko txakur eta felidoak hartzen dituzten elkarte babesleak animalia horiek udal txakurtegietan ez bukatzea dute helburu, bertan astebete egon ondoren hil ohi baitira.
Animaliak defendatzeko elkarteak
Irabazi-asmorik gabeko dozenaka talde daude abandonatutako animalia horiek adoptatzen laguntzeko eta boluntario gisa laguntzeko.
Asociaci贸n Nacional Amigos de los Animales, El Refugio edo Alma Ex贸tica (Madril); Fundaci贸n Arca de No茅 (Andaluzia); Fundaci贸n Altarriba (Katalunia); eta Capegabi zentroa eta Laylayzarpas elkartea (Euskadi) estatu osoan banatzen diren talde horietako batzuk besterik ez dira.
Animalien Lagunen Elkarte Nazionalak (ANAA) adierazi duenez, “mota guztietako elkarteak daude: birtualak, txakurrak adoptatzeko Interneten plataforma bakarra eskaintzen dutenak, eta harrera-zentro fisikoa dutenak”. Tarteko aukera bat dago: beren etxean abandonatutako animaliak aldi baterako hartzen dituzten boluntarioena. Zakurrak eta felidoak hartzeko etxe gisa funtzionatzen dute, behin betiko etxea aurkitzen duten bitartean laguntzeko.
Animalien babesleak mugiarazten dituen motorra da harreran dauden txakurrek ahalik eta lasterren aurkitzea etxea. “Gure asmoa erdigunetik pasatzea iragankorra izatea da”, azaldu du El Refugio elkarteak.
Adopzio bat ez da jabe berri bat aurkitzeko aukera ematea soilik. Horrek esan nahi du abandonatutako beste txakur batek berehala hartuko duela bere lekua eta lagundu ahal izango diotela.
Espainian, babes-elkarteek kudeatutako zentroen batez besteko okupazioa %90 da. “Kasu askotan saturazioa nabaria da”, dio Affinity Fundazioak. Leku falta horrek azaltzen du elkarte askok herritarrei eskatzea babesgabe aurkitzen duten animaliaren behin-behineko kargu egiteko, zentroak animalia hartzeko lekua izan arte.
Nola egiten dute lan elkarte babesleek?
Kalean abandonatutako maskota bat aurkitu duela ohartarazten duen mezu elektroniko batek edo pertsona baten telefono-dei batek harrera-zentroetako boluntarioak lanean hastea eragiten du. Egiaztatu dute animalia ez dagoela mikrotxipez identifikatuta, eta txakurraren edo katuaren argazkia duten kartelak jartzeko eskatu diote herritarrei, jabea agertuko den itxaropenarekin.
Animalia bat harrera-zentro batera iristea traumatikoa izan daiteke. “Asko triste edo deprimituta sentitzen dira”, azaldu du ANAAko bozeramaileak. Txakurrak edo felidoak uste du abandonatuta dagoela eta despistatuta dagoela.’
Lehenik eta behin, albaitaritza-azterketa sakona egin behar zaio, edozein gaixotasun baztertzeko edo, agertzen bada, tratatzeko.
“Iristen den txakurrak edo katuak 15 edo 18 eguneko koarentena-aldia igaro behar du, eta tarte horretan gainerako animaliengandik bereizita egon behar du”, dio. Fase honetan, zentroko albaitariek parasitoak kentzen dizkiote, txertatu eta esterilizatu egiten dute. Orain hasten da animaliaren izaera ere. “Berrogeialdia baliagarria zaigu haren nortasuna eta portaera ezagutzeko”, dio Mariak. Txakurrak adoptatzeko zentroetako langileentzat funtsezkoa da hori, haien izaera jakitea informazio baliotsua baita adopzio-etxe egokia aurkitzeko.
