Txakurrentzako leishmaniasiaren aurkako txerto berria

Leishmaniasiaren aurkako txertoa

Leishmaniasiaren aurkako txertoa aurten jar dakieke zakurrei. Orain arte, ez zegoen bat ere. Mirasierra albaitari-klinikako Manuel Lázaroren iritziz, “txertoak aukera onak ditu bere eraginkortasunari dagokionez, baina intsektuen ziztadaren aurkako gainerako prebentzio-neurriak aplikatzen jarraitu behar da”.

Albaitari honek azaldu du txertoa hiru dositan ematen dela eta urtero birlandatu behar dela. Ez da nahitaezkoa, eta aplikazio bakoitzeko kostua 50 euro ingurukoa da, baina tarifak desberdinak izan daitezke albaitaritzako klinika bakoitzean.

Txertoak txakurrak gaixotasunaren ondoren dituen ondorioak saihesten ditu, bere organoen ukipen-mailaren arabera.

Manuel Lázarok uste du “hain larria eta garestia den gaixotasun honen aurka hartzen den edozein prebentzio-neurri justifikatuta dagoela. Eta txertoak leishmaniasia saihesten laguntzen badu, guztiz gomendagarria da txertoa jartzea”.

Leishmaniasiaren aurkako txerto berria kume osasuntsuei aplika dakieke sei hilabetetik aurrera. Leishmaniaren aurka txertatutako txakurren %92,7k ez du sintoma klinikorik izango, Juan Antonio Aguado albaitari eta Madrilgo Unibertsitate Konplutentseko Albaitaritza Fakultateko irakasleak dioenez. Aitzitik, txertorik gabe, gaixotasunak kutsatutako zakurren %20k sintomak ditu. “Txertoak immunitate zelularra garatzen du, hau da, zelulek eritasuna suntsitzen dute”, azaldu du Juan Antonio Aguadok, eta gaineratu du “antigorputzak dituzten txakurrak ezin dira txertatu txertoak ez dituelako sendatzen”.

Leishmaniobra prebenitzea

Leishmaniasiaren aurkako armarik onena prebentzioa da. Horretarako, txertoaz gain, parasitoen kontrako lepoko bat ere erabil daiteke, eltxoen kontra uxatzeko modukoa, eta udan leku heze eta zingiratsuetara ez joatea, intsektuak ziztatzeko arrisku handiagoa baitago. Eltxoen jarduera areagotu egiten da gauez; beraz, komeni da animalia etxean lokartzea intsektizida elektriko batekin, ahal bada.

Leishmaniasia Phlebotomus generoko eltxo baten ziztadaren bidez transmititzen da (emeak transmititzen du, animalia eta pertsonei ziztatzen dien bakarrak). Pertsonei dagokienez, immunitate-sistema ahula dutenei bakarrik eragin diezaieke gaixotasun larriak. Gainerako kasuetan, ziztadaren ondorioak, maiz, dermatologian du eragina.

Leishmaniasia urtaroko gaixotasuna da, hau da, txakurrentzat arriskutsua da eltxoak aktibo dauden garaietan (udaberritik udazkenera). Leishmaniasia gaixotasun kroniko eta sendaezina da, eta txakurrak ez die ez pertsonei ez beste animaliei transmititzen. Pertsonak defentsak oso baxuak dituenean bakarrik egon daiteke kutsatzeko arriskua, adibidez, tuberkulosia edo hiesa duenean.

Euskal Herrian edo Kantabrian, adibidez, bertan bizi diren txakurrek leishmaniasia harrapatzeko arriskua oso txikia da. Izan ere, eremu horietan ez da eltxoa (emea) bizi. Espainiako Mediterraneo Arroko eskualdeetan, ordea, arrisku handia dago txakurrentzat gaixotasuna harrapatzeko.

Leishmaniasiaren ondorioak

Gaixotasunaren ondoren zakurrak izaten dituen ondorioak haren organoek izan duten eraginaren araberakoak dira. Leishmaniasia laster detektatzen ez bada eta garaiz aplikatzen ez bada, hilgarria izan daiteke.

Gaixotasunak txakurrari eragin dion maila oso altua ez bada, bizitza normala izan dezake.

Horregatik, urteko kontrolen bidez prebenitzea oso garrantzitsua da, batez ere uda ondoren, beroarekin eltxoak ugaritzen baitira, bereziki hezetasun handiagoa dagoen lekuetan. Leishmaniobra-agerraldi bat detektatzeko kontrolak odol-analisia dira.

Leishmaniobraren aurkako tratamendua

Leishmaniobraren aurkako tratamendua garestia izan daiteke eta animaliaren tamainaren araberakoa da: zenbat eta handiagoa izan txakurra, orduan eta garestiagoa izango da. Gaixotasunak txakurrari eragin dion maila oso altua ez bada, bizitza normala egin dezake, baina beste agerraldi batzuk atzemateko kontrolekin.