Ozeanoan hodiak jartzeak berotze globalari aurre egiteko eta planeta bere burua sendatzeko balio lezake, Gaia hipotesiaren egileak, James Lovelock-ek, “Nature” aldizkariari zuzendutako gutun batean proposatzen duenez. Gaia hipotesiaren arabera, Lurra eta haren osagai guztiak sistema bizi handi bat da, bizi-baldintza ezin hobeetan mantentzeko autorregulatzen dena.
Planeta bere kabuz sendatzeko larrialdi-sistema hori James Lovelock-ek (Erresuma Batuko Oxfordeko Unibertsitateko ikertzailea) eta Londresko Zientzia Museoko Chris Rapleyk deskribatu dute orain. Horretarako, ozeanoek planetaren azaleraren %70 hartzen dute, eta planetaren autorregulazio galdua lor lezakete. Ikertzaileek proposatzen dute 100-200 metroko sakonerako eta 10 metroko diametroko hodi bertikalak jartzea ozeanoan, eta mekanismo bat jartzea egituren behealdean, olatuen mugimenduek ura gainazalera ponpatzeko.
Ikertzaileek diotenez, algak ugaritzea eta, aldi berean, karbono dioxidoa jaistea eragin lezake horrek. Urpean CO2 gehiago sartuz gero, itsasoko dimetilsulfuroa (DMS) handitu egingo litzateke. Atmosferara gas gisa ateratzean, hodei baxu gehiago sortuko lirateke, eta hodei horiek, aldi berean, eguzkitakoak izango lirateke. Hodei horiek, gainera, hozgarri-efektua izango lukete azalean, haraino iristen den eguzki-erradiazioa murriztean.
Hain dira handiak arriskuak, ezen frogatu egin behar baita proposatutakoa bezalako sistemak bideragarriak direla, autoreen arabera. Lovelock-ek eta Rapley-k justifikatzen dute metodo erradikal hori, esanez “giza ahaleginaren bidez aireko 500 gigatonelada karbono dioxido kanporatzea egungo teknologiaren ahalmenetatik haratago dagoela. “Planeta sendatu” ezin badugu, planetari bere burua sendatzen lagundu beharko diogu”.
