Kongoko ipar-mendebaldeko lautadako gorilak hiltzen ari dira Ebolaren sukar hemorragikoaren izurritea dela eta. Zabaltzen jarraitzen badu, oso litekeena da babestutako espezie horrentzat hilgarria izatea. Zientzialariek ohartarazi dutenez, eskualdean lan egiten dute, besteak beste, Magdalena Bermejo espainiarrak, Lossi izeneko 320 kilometroko parke naturalean, Congo-Brazzaville mugan, misio bat egin berri baitu.
Lossi-en zentsatutako 800 goriletatik, 500, hau da, bi heren, bost hilabetean Ebola sukarra izan dute, Bartzelonako Unibertsitateko zientzialariak dioenez. Eta epidemiak, eskualdean 67 pertsona hil zituenak, badirudi Odzala parke nazionalera jotzen duela, han baitago Afrikako lautadako gorilen dentsitate handiena.
Duela bederatzi urtetik, Magdalena Bermejok Lossi-ren gorilak aztertzen ditu. Espainiako primatologoak Ecofac-ek kudeatutako turismo ekologikoko gune bat sortzen lagundu zuen 2001ean, Europako Batasunak (EB) finantzatutako baso tropikalak kontserbatzeko eskualdeko programa.
Gaur egungo izurritea bost fokutan adierazi zen, gorpuen analisiaren arabera. Congo-Brazzaville eta aldameneko Gabon oihan ekuatorialean daude planetako lautadako gorilen %80, hau da, 75.000 ale inguru. Hori dela eta, bi herrialde horiek “espeziearen biziraupenerako funtsezko puntuak” dira, dio Bermejok.
Zientzialariek, gainera, txinpantzeak Ebolaren biktimak direla hauteman dute. Gaur egun, Bermejoren arabera, gorilen antzeko zer proportziotan dagoen jakiteko azterketak egiten ari dira.
Bestalde, Ecofac de Gabon koordinazio-zelulako Conrad Aveling-ek ohartarazi du birus horrek Erdialdeko Afrikan tximino handien populazioa desager dezakeela. Hala ere, argitu duenez, “birusak ez du erabat desagertuko, baina arriskua dago, baldin eta gaixotasunak murriztutako espezie batek beste presio batzuk jasaten baditu, hala nola ehiza”.
Gizakiak ebola harrapatzen du tximinoekin kontaktuan egoteagatik, hilda edo harrapatuta, eta pertsona batetik bestera kutsatzen da. Hala ere, Espainiako adituaren ustez, tximinoen kasuan, “gorilatik gorilara bitarteko kutsadurak ezin du esplikatu horren hedapen azkarra”; izan ere, espezie hori gutxi gurutzatzen diren talde txikitan bizi da, eta Ebolaren “erreserba” gisa erabiltzen den espeziean bilatu behar da, oraindik identifikatu ez den organismo eramaile osasuntsu batean, hots, tximistorratza transmititzen duen ugaztun txiki batean.
