Ekolak arriskuan jartzen ditu Kongoko gorilak.' Espainiako biologo-talde batek, Magdalena Bermejo primatologoak zuzenduta, ohartarazi du sukar hemorragikoaren birusaren “Zaire” aldaera bost urtean 5.500 gorilarekin amaitu dela, Kongoko Errepublikako oihan tropikaleko 2.700 kilometro koadrotan bizi baitziren.
Bermejok Lossiko santutegian egiten du lan, Kongoko ipar-mendebaldean, 1995etik. “Gorilak gure presentziara ohitu gara, eta, 2002an, 143 indibiduoz osatutako hamar talde identifikatu genituen”, idatzi dute Espainiako biologoek “Science”-en. Zaire bola lehertu ondoren, primatologoek 2002ko urritik 2003ko urtarrilera bitartean egiaztatu zuten 143 goriletatik 130 hil zirela, %91. 2003ko irailean, santutegiko beste zazpi animalia-talderekin hasi ziren lanean, eta bi astean behin kontrolatzen zituzten. Gaixotasunaren agerraldi berri batek 91rekin amaitu zuen 2003ko urria eta 2004ko urtarrila bitartean. Hamabi gorputz aztertu ziren laborategian eta bederatzitan “Zaire” ebolaren arrastoak aurkitu ziren.
Hildako animalien banaketak iradokitu zien autoreei hegoaldetik iparraldera doan ibai bat oztopo naturala izan zitekeela birusa zabaltzeko. Hala izan zen. Horrelako hesiak dauden bitartean, tximino handiek itxaropena izango dute. “Birusak kaltetutako azalera gorilen% 100 balitz, desagertzeko arriskua egongo litzateke. Oraingoz, oihan tropikaleko eremu ez oso handia da”.
Orain, birusak aurrera egin dezan oztopo artifizialak jartzea da erronka, oraingoz ez baitago ez apaizik ez txertorik gizakientzat. Laborategiko probek erakutsi dutenez, pertsonentzako bost txertok babesten dituzte tximinoak infekziotik.
Kontua ez litzateke txertaketa masiboari ekitea -basa-egoeran dauden animalietan ezinezkoa da-, baizik eta infektatutako eskualdeen eta eskualde birjinen arteko mugan zeuden populazioak birusaren kontra immunizatzea. Hala, gorilak berak hesi naturala izango lirateke “Zaire” ebolaren hedapenaren aurka.
