Espezie aloktonoak —jatorriz dauden tokikoak ez direnak— arazo larrienetako bat bihurtu dira Espainiako flora eta faunarentzat. Kanpoko talde horiek agintea hartzen ari dira jatorrizko espezieen gainean, eta desagerrarazi egiten dituzte.
Kasu kezkagarrienetako bat bisoi europarrena da, amerikarrak desbankatzen ari baitira. “Ekologikoki animalia bera dira. Beren oheak egiteko landare-estaldura trinkoa duten ibaiertzak behar dituzte, eta harrapakinez elikatzen dira. Ez da harritzekoa amerikar espeziea handiagoa eta oldarkorragoa izatea, bertakoa naturatik botatzea”, dio Santiago Palazok, Bisoi Europarra Kontserbatzeko Estrategia Nazionalaren koordinatzaileak.
80ko hamarkadan modan jarri zen bisoi-berokia. Espainiako espeziearekin eskaria asetzen ez zenez, bisoi amerikarra inportatu zen, handiagoa eta indartsuagoa baita. Moda pasatu zenean, amerikar espezieko haztegiak itxi egin ziren. Eta animalia guztiak askatu zituzten. Horrela, zonetako bidaiari berriek jatorrizkoak ia erabat lekualdatu dituzte.
Gasteizko ibaietako populazioak 1952 eta 1990 bitartean aztertu zituzten zientzialariek ale europarrak bakarrik ikusi zituzten. 1991tik 1998ra bitartean, leku berean aurkitu zituzten lehen aldiz amerikar batzuk. 2002an, bisoi amerikarraren populazioa Europakoaren ia bikoitza zen. “Gaur egun 400 eta 500 animalia inguru daude Nafarroan, Euskal Herrian, Errioxan, Burgosen, Sorian eta Zaragozan”, dio Palazok.
Itsasoaren hondoan
XX. mendearen hasieratik, Mediterraneoan sartutako espezieen kopurua bikoiztu egin da 20 urtean behin. Gaur egun 450 espezie aloktono daude. Nazioarteko garraioak ugaritzeak, turismoak eta muga naturalak hausten dituzten azpiegiturak eraikitzeak —hala nola Suezko Kanala— planetako hainbat lekutatik datozen espezieen orientazioa aldatzea errazten dute.
1869an kanal hori eraiki zenetik, Itsaso Gorriko 300 espezie baino gehiago sartu dira Mediterraneoan. Ezkutuko bidaiari horien artean zebra-muskuilua dago, jatorriz Caspio itsasokoa. XIX. mendeko lasta-uraren bidez sartu zen Mediterraneoan.
Zebra-muskuiluen milaka eta milaka kuskuren metaketak ibaien hondoen, ibaiertzeko hondartzen eta ibai-sedimentuen substratua aldatzen du. Ebroko delta da izurri horrek gehien ukitzen duen eremua.
