Artikulu hau itzulpen automatikoko sistema batek itzuli du. Informazio gehiago, hemen.
Euskarara itzultzeko sistemek aurrerapen handiak izan dituzte azken urteotan, baina oraindik badute zer hobetua. Hobekuntza horren parte izan nahi? Aukeratu esaldi osoak nahieran, eta klikatu hemen.
Heike Freire, “Berdez hezi” liburuaren egilea
Haurrak arrisku handiagoa dute etxean naturan baino
- Egilea: Egilea Alex Fernández Muerza
- arabera: Larunbata, 2011ko abenduaren 31


Etxean, haurtzaindegietan, ezer berderik gabeko ikastetxeetan itxitako haurrak. Emaitza: arriskuei aurre egiten ez dakiten haur babestuak, osasun txarragoarekin eta estres, obesitate, depresio edo hiperaktibitate handiagoarekin. Halaxe dio Heike Freirek, “Berdez hezi” liburuaren egileak. Psikologo eta filosofo honek defendatzen du umeek “basatitasun” apur bat behar dutela egunero, eskuak lokatzez zikindu edo zuhaitz batera igo, eta gurasoei dei egiten die beren seme-alaben berezko joeraren alde egin dezaten, baita etxearen ondoan ere: txoriak entzun, loreak ikusi, ikertu, behatu. “Haurrek eta naturak elkar behar dute”, dio Freirek.
Bere liburuan dio haurrak, gizarteko gainerakoak bezala, naturari bizkar emanda bizi direla.
Teknologia txarra da?
Gauza askotarako balio du, baina ez funtsezkora iristeko. Haurrek harreman zuzena behar dute, lore baten usaina, ardi baten ukimena eta abar. Ondoren, Internet erabil dezakete informazioa zabaltzeko edo beste mundu batzuk ezagutzeko. Baina lehen kontaktua ezin da ordenagailu bidez egin.
Zer egin daiteke?
Zer abantaila ditu “berdez hezteak”?
Gaur egun, haurtzaroko arazo asko, hala nola estresa, obesitatea, depresioa edo hiperaktibitatea, naturarekin harremanik ez egoteagatik gerta daitezke. Hainbat ikerketaren arabera, aire zabalean denbora gehien ematen duten haurrak hauek dira:
- Itxitako haurtzaindegietara doazenek baino osasun hobea dute eta gaixo gutxiago erortzen dira.
- Mugimengaratzen dituzte, eta hori oinarrizkoa da beste garapen mental, kognitibo, hizkuntza eta abarretarako.
- Eskola-jazarpeneko, bullyingeko edo gatazkakortasuneko arazo gutxiago izaten dituzte espazio irekietan daudenean, nahiz eta berdeak izan beharrik ez izan.
- Kontzentratzeko gaitasuna gehiago garatzen dute. Ikusi da TDAHko arazoak (arreta-defizitaren eta hiperaktibitatearen nahastea) dituzten haurrei laguntzen diela. Haurren arreta-arazo asko hiper estimulatuak direlako gertatzen dira. Kolore, argi eta soinu zaratatsuko jostailuak dituzte, eta natura, berriz, leunagoa. Horregatik, kontsumo arduratsura ere gonbidatuko nuke. Haurrak ez ditugu gauzez betetzen.
Gaur egungo haurrek kontzientzia ekologiko txikiagoa dute?
Ez al da kontraesana naturarekiko errespetua irakastea eta haurrak “basatiak” izatea?
Natura zaindu egin behar da, egia da, baina haurrei transmititzean, harreman hori moztu diezaiekegu. Naturaren defentsan konprometitutako jende askok harreman estua izan du harekin haurtzaroan. Carlos de Prada ingurumen-kazetariak onartu du txikitatik “txori asko hil zituela”.
Hala ere, parke batean gehien entzuten dena “ez zikindu, ez ukitu, ez hautsi, ez egin…” da.
Baina natura ere hilgarria izan daiteke.
Ez dut esaten utzi behar zaienik. Haiekin “arriskua-onura azterketa” landu behar da: beha dezatela, ikus ditzatela arriskuak eta zer onura atera ditzaketen beren gain hartuz gero eta nola babestu daitezkeen. Bizitzak arriskuak dakartza.
Zein aholku emango zenieke gurasoei?
Zer iritzi duzu haurrentzako jolastokiei buruz?
Ez dute izaerarik. 1920ko hamarkadan, arkitekto daniar batek kontatu zuen haurrak berak diseinatutako parkeetatik kanpo jolasten zirela. Rol pasiboa dute, ez zaie uzten elkarri eragiten, eraikitzen, etab. Richard Louvek, “El último niño en los bosque” liburuaren egileak, inspirazio-iturri izan dudan liburuak, kontraesana adierazten du: gauza natural asko suntsitzearen eta hainbeste espezie desagertzearen erantzuleak gara, eta haur batek parke bateko landare baten zurtoina hausten duenean, eskandalu bat egiten dugu.
Egin daitezke jarduera “berdeak” hirietan?
Ikastetxeek ingurumen-programak dituzte, hala nola Eskolako Agenda 21. Nahikoak dira?
Ez. Asko dago egiteko. Ingurumen-hezkuntza ez da lehentasun bat. Liburuan defendatzen dudan baino bi urrats atzerago gaude. Eduki abstraktuak ematen dira, eta, gainera, gehienak ez daude ondo tratatuta, Ecologistas en Acción-ek egindako azterlan baten arabera. Azterlan horren arabera, Espainia da herrialde atzeratuenetako bat.
Zer egin liteke?
Nabarmendu nahi duzun funtsezko mezuren bat?
Haurrak dira etorkizuna. Gizaki orotan dagoen natura maitatzeko sentimendu hori landu behar dugu, Lurra eta gu behar ditugulako. Bizitza beti egongo da, baina bizitza jasangarria onartzen ez badugu, giza espeziea desagertu egingo da.
Nor da Heike Freire?
Heike Freire psikologian eta filosofian lizentziaduna da Paris X-ko Unibertsitatean. Frantziako Gobernuaren aholkularia izan zen Parisko Hezkuntza Iraunkorreko Institututik. Hainbat proiektu pedagogiko bultzatu ditu, eta haurtzaro, natura, demokrazia, arte eta hezkuntzari buruzko ohiko kolaboratzailea da hainbat aldizkaritan, hala nola Cuadernos de Pedagogia, Aula, Escritura e Imagen, Integral, Crianza Natural, Frontera Digital, El rapto de Europa eta Vivir en Familia aldizkarietan. “Berdez hezi” blogean ere irakur daiteke.
Etiketak:
Erlazionatutako zona
Eta, gainera…
-
"Bizikleta mugitzeko modu aktiboa da, eta osasun fisikoa eta emozionala ematen dio bizikleta erabiltzen duen pertsonari"
-
Inma Estévez, NEIKER-Tecnalia Ikerketa eta Garapen Teknologikoko Institutu Publikoko animalia-ongizateko aditua
-
José Manuel Núñez-Lagos, Ecovidrio enpresako zuzendari nagusia
-
Alejandro Cearreta, Antropologenori buruzko nazioarteko talde zientifikoko kidea