Procambarus clarkii ibai-karramarroa Mexikoko Golkoko espezie endemikoa da, eta ondorio positiboak eragiten ditu Guadalquivir ibaiaren paduretako harrapari autoktonoetan, Doñanako Estazio Biologikoan egindako Ikerketa Zientifikoen Kontseilu Nagusiak (CSIC) egindako ikerketa batek frogatzen duenez. Lanak dioenez, paduretako ekosistemako harraparien %60k bere dietan sartu du ibai amerikarreko karramarroa.
CSICeko zientzialariek egindako behaketek erakusten dute espezie batek zenbat eta karramarro gehiago kontsumitu, orduan eta handiagoa izan zela urteen joanean populazioa. Guadalquivirko paduretan hibernatzen duten hegaztien kasuan, harraparien guztizko populazioa 300 aldiz biderkatu da. Bitartean, “karramarroz elikatzen ez diren belarjaleak ia egonkor egon dira azken 30 urteetan”, adierazi zuen CSICeko ikertzaileak eta “Conservation Biology” aldizkarian argitaratutako ikerketaren egilekideak, José Luis Tellak. Gainera, azterlanak dioenez, “harrapari horien populazioa handiagoa izan zen paduren inguruan Europan baino”.
Clarkii-k eremu hori 1973an sartu zenetik kolonizatu du. Hala ere, espezieak hamar urte behar izan zituen populazio maila esanguratsua lortzeko. Orduan, 1983 inguruan, harrapari komunitateak hasi ziren kontsumitzen. Gaur egun, 20 bat espezie elikatzen dira ibai-karramarroan.
Lanak azaltzen duenez, paduretako harrapariek Procambarus clarkiiren kontsumoa orokortu dute, gaur egun eremu horretako ornogabe handiena delako, pertsona bakoitzak 20 g baino gehiago pisatzen baitu. Gainera, karramarroa gehiago ehizatzen da udazkenean eta neguan, garai horretan beste harrapakin alternatiborik ez dagoelako.
Nahiz eta ibai-karramarro horrek zenbait espezieren gainean eragin positiboa izan, Tellak adierazi zuen “eragin garbia izango duela ekosisteman, ziurrenik, negatiboa”. Procambarus clarkii enpresak aldatu egin du paduretako ekosistemako energia-fluxua. Espezie hau belarjaleekin eta beste haragijale primario batzuekin lehiatzen da elikagaiarengatik. Beraz, biztanleria handitzeak xurgatutako energia hartaz elikatzen diren harrapariei transmititzea eragiten du, eta horrek “kate trofikoa ezegonkortzen du eta ez da hain konplexua bihurtzen”, azaldu zuen CSICeko ikertzaileak. Gainera, “harraparien populazioa nahi baino hiru aldiz handiagoa izan da” gehitu zuen.
Beste espezie batzuk gal ez zitezen, AEBetako karramarroen populazioari buruzko kudeaketa-planen bat sortzea iradoki zuen Tellak, “birtualki ezinezkoa baita”.
