Mediterraneoan marrazo zurien presentzia ia %50 jaitsi da azken hamar urteetan, baina zaila da haien errolda zehaztea, zaila baita marrazoak aurkitzeko zailtasunak izatea, Ikerketa Zientifikoen Kontseilu Gorenaren (CSIC) mendeko Ikasketa Aurreratuen Institutu Mediterraneoko (Imedea) ikertzaileek azaldu dutenez.
Gabriel Morey Imedeako Natur Baliabideen saileko iktiologoaren ustez, beherakada hori – bereziki larria Adriatikoan, non %80 jaisten dela kalkulatzen baita – elikagai-urritasunaren ondorio izan daiteke, gehiegizko arrantzak eraginda, bai eta habitata aldatzearen ondorio ere, uraren kutsaduraren ondorioz.
Marrazo zuria, jaketoi ere esaten zaiona, ur epel eta subtropikaletan bizi da, batez ere Australiako eta Kaliforniako kostaldeetan, baina Mediterraneoan ere aurki daitezke, batez ere Siziliako Kanalean eta Balear Uharteetako kostaldeetan. Espainian beste espezie asko daude, hala nola marrazo aingerua, marrazo erraldoia, pintarroja edo marratxoa.
Moreyk duen sail bereko irakasle batek, Joan Morantak, adierazi du Mediterraneoan dauden aleen kopurua zehaztasunez kalkulatzea “oso zaila da”, oso zaila baita aurkitzea, eta almadraban arrantzaleen sareetan ustekabean harrapatuta gelditzen direnean baino ez baitira “ikusten”. Ale helduekin bakarrik gertatzen da hori, atuna bezalako arrain handiez elikatzen baitira; izan ere, gazteek arrain txikiagoak hartzen dituzte eta, horri esker, almadrabako eremuetatik urrun egoten dira.
Morantaren arabera, badirudi klima-aldaketak eragindako kutsadura eta uraren berotzea beste arrazoi batzuk direla espezie hori Mediterraneo itsasoan urritzeko.
