Merkurioa mehatxu larria da giza osasunerako eta ingurumenerako. Horri buruz egindako ikerketa zientifiko guztiek adierazten dute metal astun horren munduko maila murrizteko berehalako neurriak hartu behar direla.
Espainian, Ecologistas en Acción erakundeak eta Gaztela-Mantxako Unibertsitateko Ingeniaritza Geologikoa eta Meatzaritza Saileko adituek egindako lan batek merkurio-maila handiak hauteman ditu airean, Aragonesas-Ercroseko (Huelva) kloro-sosa ekoizten duten instalazioen inguruan, Solbentay Torrelavegan (Kantabria) eta Orell (Bartzelona).
Kasu guztietan, egindako neurketen emaitzek nabarmen gainditzen dituzte Estatu Batuetako Ingurumena Babesteko Agentziak (HHE) gomendatutako 300 nanogramo metro kubikoko (ng/m3) eta Osasunaren Mundu Erakundeak (OME) mugatzat jarritako 1.000 ng/m3; gainera, fabrika batzuk etxebizitzaz eta ibaiertzez inguratuta daude.
Merkurio-maila handi horiek errepikatu egin ziren Italiako eta Txekiar Errepublikako instalazio klorokastikoetan. Horrek adierazten du Espainiaren kasua ez dela isolatua, eta enpresa horiek “espero baino merkurio-kantitate askoz handiagoak igortzen dituztela airera”, adierazi du Ecologistas en Acción-ek.
Erakundeak bereziki kezkagarritzat jotzen ditu Monzonen eta Flixen kasuak; 20.000 ng/m3 eta 4.800 ng/m3 neurtu ziren, hurrenez hurren, bata Cinca ibaiaren ertzean eta bestea Ebroren ertzean, etxebizitzaz inguratuta.
Ekologistek gogorarazten dute Europako IPPC zuzentarauak ezartzen duela 2007ko urriaren 30etik aurrera industria guztiek eskura dauden teknikarik onenak erabili beharko dituztela, besteak beste, merkuriozko gelaxkak dituen prozesua. Hala ere, Ingurumen Ministerioaren eta kloroaren industriaren artean sinatutako akordioak teknologia hori 2020. urtera arte erabiltzeko baimena ematen duela zehaztu dute. Epe hori “onartezina” izango litzateke, izango lukeen kutsaduragatik.
Ekologistak Martxan taldeak kloroaren industriari bere prozesuak aldatzeko eta ekoizpen garbiko teknologiak erabiltzeko eskatu nahi dio.
