Murtziako Itsaso Txikiko urmaelean amaitzen diren mantenugaien kopuru handiak, Cartagenako nekazaritza intentsiboan ongarriak erabiltzeagatik, marmokak eremu horretara erakartzen ditu, han 1996az geroztik instalatuta dauden arte. Izan ere, animalia horien ekintzak nitratoetako ura garbitzen badu ere, bainulariek mingarriak izaten dituzte ziztadak.
1996an animalia horiek masiboki agertu zirenetik, Espainiako Ozeanografia Institutuak (IEO) Mar Minorren egindako azterketa ugariek erakusten dute elikagaiek eragin dutela marmokak Espainiako kostaldeko aintzira handienean.
Iaz 70 milioi medusa inguru erregistratu ziren inguru horretan, Itsaso Txikiko Itsas Baliabideen Zentroaren kalkuluen arabera. Gehienak Cotylorhiza tubercalata espeziekoak dira, ez baitute zikintzen.
80ko hamarkadaren amaieran hasi ziren marmokak agertzen eremu horretan, eta laster ohitu ziren planktonez osatutako itsaso gazi eta aberatsera, bai nekazaritzan, bai hiri hondakinetan. Azterketa baten arabera, 1997an 2.650 tona nitrogeno-tona iristen ziren itsasora. Hala ere, eskualdeko Gobernuak ukatu egiten du ongarrien nitrogenoa itsasora iristen ari dela, eta, beraz, uste du ez dela marmoken jatorria.
Bestela, IEO pentsatzen du. Ignacio Francok, Institutuko itsas biologoak, urmaelean nitrogenoa dagoela baieztatu du, eta, ondorioz, marmokak ugaritu egin dira, elikagai kopuruak gora egin baitu. Halaber, aipatu du fenomeno hori ez dela bakarra Itsaso Txikian, “itsaso itxietan, sakonera txikian eta kutsatuetan, Itsaso Beltza, Adriatikoa eta Norvegiako fiordak ugaritzen baitira marmokak”.
Francisco Faraco ozeanografoak dioenez, ez ditu medusak akabatu nahi, elikagaiak jaten dituen iragazkia baita eta ura garbi mantentzen baitu. Faracoren arabera, marmokak amaitzen direnean beste espezie bat sortuko da, eta planktonarekin amaituko da.
