Aurkitu berri den antigorputz batek metizilinarekiko erresistentea den “Staphylococcus aureus”-aren azala zeharkatu dezake, eta bakterioaren garapena geldiarazi arratoi eta zelula-hazkuntzetan. Estatu Batuetako Rochester Unibertsitateko zientzialariek garatutako ikerketak superbakterio horren aurkako txertoa garatzeko bidea irekitzen du. “Staphylococcus aureus” bakterioa da osteomielitisaren arrazoi nagusia. Osteomielitisa hezurretako bakterio-infekzio larria da, eta gero eta asaldura handiagoa eragiten du, pertsonek denbora gehiago bizi dutelako eta artikulazioen ordezkapen eta berreraikitze-kirurgia gehiago behar dituztelako; prozesu horietan, infekzioa lortzen da.
Lanaren egileek planteatu zuten “Staphylococcus aureus”-i eraso egiteko modurik onena bakterioaren proteina glukosaminidasara (Gmd) jotzea zela. Proteinak kremailera gisa jokatzen du, eta haren funtzioa da zelula-zatiketan sartzen ez den armadura gisa jokatzea. Gmd ez badago, bakterioa ezin da eraginkortasunez erreplikatu eta infekzio-gaitasuna murrizten du. Emaitzen arabera, lau antigorputz monoklonal aurkitu dira Gmden aurka. Antigorputz horiek aldatu egiten dute SARM bakterioaren garapena zelula-laboreetan, “kremailera” hori deskonposatzean eta zelula-zatiketa saihestean.
Antigorputzak nola funtzionatzen duen ere erakutsi zuten ikertzaileek. SARM azkar hazten ari denez, banakako zelulek bezala, bakterio-zelulak pilatzera behartuko zituen antigeno bat aurkitu zuten. Antigorputzen eraginpean dagoen bakterioaren mikroskopioaren irudiek haren leherketaren ebidentziak erakusten dituzte. Hala ere, ekintza-mekanismo hori berresten duten azterketa gehiago behar dira.
Antigorputzak arratoiei injektatu eta bakterioari jartzean, erdiek bakarrik garatu zutela infekzioa. Zientzialariek uste zuten bezala, babesa txertoaren dosiaren araberakoa zen, eta dosi txikiagoak babesik baxuena ematen zuen. “Gizakiekin egindako txertoa, ziur aski, ez litzateke metodo hutsezina izango % 100eko infekzioa saihesteko. Hala ere, infekzioaren %35 murriztu ahal izango bagenu ere, hori hobekuntza izugarria litzateke eremu horretan”, esan zuen Edward Mek. Schwarz, azterlanaren zuzendaria. Orain, ikertzaileek Gmd-en kontrako agenteak bilatzen dituzte, proteinarekin bat egiteko eta bakterio ez hain bideragarria egiteko.
