Miokardio-infartua jasan ondoren, kaltetua hiltzeko arriskuan dagoen fase akutua igarota, asko dira kardiologoak agindutako medikazioa pixkanaka uzten dutenak. Kasu horietan, emaitzak kaltegarriak dira osasunarentzat, hilkortasun-tasak gora egiten baitu. Orain dela gutxi, Espainiako Bihotzaren Fundazioko adituek azpimarratu dute gaixotasunaren pronostikoa hobetzeko agindutako tratamenduarekin jarraitzea garrantzitsua dela. Artikulu honetan azaltzen da zergatik den hain garrantzitsua tratamendua jarraitzea bihotzekoak iraun ondoren, eta zer jarraibide ematen dituen itsasgarritasun terapeutikoa hobetzeko.
Ez betetze terapeutikoa, oraindik ere, erronka da osasun-profesionalentzat. Agindutako tratamendua eta jarraibide higieniko-dietetikoak ez betetzea edo erabat alde batera uztea arriskutsua da osasunerako. Eskura ditugun datuen arabera, gaixotasun kronikoren bat duten pertsonen% 45ek eta% 78k betetzen dute agindutakoa. Eta dirudienez, sufritzen den gaixotasun-mota gutxienekoa da, tratamendua jarraitzeko zailtasunak baitituzte bai diabetesa duten pertsonek bai hipertentsioa dutenek eta miokardio-infartua izan dutenek.
Infartu baten ondoren tratamendua
Bihotzekoa izan eta hiru urtera, pazienteen %50ek erabat utzi du medikazioaHerritarrak kontzientziatu nahian, ez jarraitu botikarekin eta agindutako gomendioekin, espezialistak agindutako aholkuei esker, Bihotzaren Espainiako Fundazioak orain dela gutxi antolatu zuen “Infartuaren ondoren, osasun kardiobaskularraren bidez, paziente bakoitzak miokardio-infartua nozitu ondoren hartu beharreko ardura”.
Leandro Plaza doktoreak aurkeztu zuen, eta José Luis Palma doktoreak moderatu zuen. Ekitaldi kardiakoaren ondoren medikazioak duen garrantzia azpimarratzen da ekitaldian. Horrela, Esteban López de Sá arduratu zen espainiarrek infartua jasan ondoren egiten duten betetze farmakologikoa azaltzeaz. Eta emaitzak ez dira batere pozgarriak.
Madrilgo La Paz Unibertsitate Ospitaleko Zainketa Intentsibo Kardiologikoen Unitateko aditu honek nabarmendu zuenez, azken hamarkadetan infartuaren fase akutuan heriotza-tasa %20tik %4ra murriztu zen arren, ez zen gauza bera gertatzen gaixotasun koronarioaren fase kronikoarekin. Izan ere, azken horretan, heriotzen %70 medikazioa uzteagatik gertatzen da.
Infartu baten ondoren, ohiko medikazioak bi edo hiru farmako izaten ditu pazientearen pronostikoa hobetzeko, baina ez bakarrik fase akutuan, espezialistak azpimarratu egin zuen, baita ekitaldiaren ondorengo lehenengo urtearen ondoren ere. Hala ere, funtsezkoa izan arren, pertsona gehienek, pixkanaka-pixkanaka, jarraibide medikoak uzten dituzte… Eta hiru urteak betetzen direnean, askok agindutako sendagaien erdia hartzen dute, eta horietatik %50ek erabat utzi ditu.
Tratamendua uztea: hiltzeko arriskua
Gaixotasun koronarioaren fase kronikoan tratamendua bertan behera uztea ohikoa da mundu osoanTratamendua uzteak arrisku larria dakarkio osasunari, heriotza-tasa handitzen baitu. Espezialista horrek emandako datuen arabera, lehen urtean tratamendu osoa uzten duten pazienteek %30eko heriotza-tasa dute. Eta egoera hori ohikoa da mundu osoan.
López de Sák abandonatzea eragiten duten faktore batzuk aipatzen ditu: farmako batzuen albo-ondorioak, tratamenduaren konplexutasuna; Lopez de Saak, berriz, ez du adierazten zer faktorek eragiten duten: dirua kostatzen da, eta pertsona horrek pentsio ekonomiko batzuei erantsitako karga ekonomikoa ematen du; edo tratamenduetan gutxi parte hartzen duten medikuak.
Aditua, ordea, irmoa da: “Gaixoek botika uzten ez badute, onura gehiago lortuko lirateke gaixotasunaren pronostikoan, aurkikuntza berriak eginez gero baino”.
Espezialitate desberdinetako adituek zenbait alderdi azpimarratzen dituzte, eta horiek betetzea hobetzen laguntzen dute:
- Osasun-paziente harreman ona izatea oinarrizkoa da. Medikuari edo erizainari galdetu behar zaizkio beti zalantza guztiak, txikiak, gaixotasunaren eta medikamenduen ingurukoak.
- Funtsezkoa da pertsonak ondo ezagutzea bere gaixotasuna eta hartu beharreko botikak. Garrantzitsua da galdetzea zein diren, zertarako balio duten, noiz hartu behar diren, nola eta noiz arte. Funtsezkoa da sendagilearen edo erizainaren laguntzaz farmakoaren hartualdia pertsonaren eguneroko bizitzako errutinetara egokitzea eta bere plan terapeutikoan parte hartzea.
- Tratamendua sinplea denean eta ahalik eta gutxien ebakitzen denean farmakoak hartzea errazten du.
- Garrantzitsua da informazioa idatziz jasotzea, baita medikuaren agindua ere.
- Lagun dezake konfiantzazko norbaitek lagunduta.
- Familia inplikatzea.
- Pertsona heldua bada, bakarrik bizi da eta botika asko hartu behar ditu. Farmaziarako dosifikazio-sistema pertsonalizatua eska daiteke, hartualdiei laguntzeko.
- Erabiligogorarazleen elementuak
hartuneetarako.
