Espainian, 700.000 pertsona inguruk jasaten dute “erakusleihoaren sindromea”, aldizkako klaudikazioa ere esaten zaiona. Arteria-eritasun periferikoaren (EAP) adierazpen klinikoa da, eta hanka batean edo bietan min handia eragiten du distantzia laburrak -50 eta 200 metro bitartean- ibiltzean, eta atsedenean baino ez da desagertzen. Gainera, bilakaera progresiboa du eta morbilitate eta heriotza-tasa kardiobaskularra handitzearekin lotzen da.
Arteria-eritasun periferikoaren prebalentzia biztanleen %4,5 eta %8,5 bitartekoa da Espainian, eta modu asintomatikoan ager daiteke pazienteen %24,5era arte; klaudikazio intermitente gisa, berriz, %29,3ra arte ager daiteke. Aldizkako klaudikazioa duten pertsonek sentitzen duten mina muskulu erabilgarriaren zirkulazioko oxigeno-erreserbaren eta jarduera fisikoa egiteko oxigeno gehiago behar izatearen arteko desorekaren ondorio da. Gaixo bati gaixotasun hori diagnostikatu badiote, hankak eta oinak irrigatzen dituzten arteriak estutu eta gogortu egiten dituela esan nahi du. Horrek odol-fluxua murrizten du, eta, beraz, hanketako muskuluek ezin dute behar adina odol eta oxigeno jaso. Horregatik, ibiltzean mina sortzen da. Gainera, mina ere eragin daiteke atsedenean, eta are larriagoak diren kasuetan, ultzerak.
Arterietako gaixotasun periferikoari aurre egiteko espezialistari laguntzeko materialik ez dagoenez, Angiologiako eta Kirurgia Baskularreko Espainiako Elkarteak (SEACV), Barne Medikuntzako Espainiako Elkarteak (SEMI), Oinarrizko Osasun Laguntzako Medikuen Espainiako Elkarteak (SEMERGEN) eta Familiako eta Komunitateko Medikuntzako Espainiako Diziplinarteko Elkarteak “Kontsentsu Erdibateratua” egin Dokumentu honen helburua da, ikuspegi guztiz praktiko baten bidez, kontsulta sustatzea patologia horren laguntza prozesuan gehien planteatzen diren erabaki klinikoak hartzean.
Autoreek gogorarazten dute oso garrantzitsua dela paziente horiek lehenbailehen detektatzea eta tratatzea, ondorio larriagoak saihesteko, hala nola anputazioa edo balizko istripu kardio eta garun-baskularrak. Patologia hori kontrolatzeari dagokionez, beharrezkoa da pazienteak osasun-ohitura onak izatea eta medikuaren aholkuei jarraitzea, hala nola tabakoa eta sedentarismoa uztea, dieta hotzagoa, orekatuagoa eta gatz gutxikoa hartzea, eta arrisku-faktore nagusiak tratatzea, hala nola diabetea, dislipemia, plaketen hiperagregazioa eta hipertentsio arteriala. Horrek guztiak klaudikazioaren sintomak hobetzen eta ibilitako distantzia handitzen laguntzen du, eta horrek nabarmen hobetzen du pazientearen bizi-kalitatea.
Horrez gain, garrantzitsua da ibilera birgaitzeko programa bat egitea, ariketa fisikoa eginez, ahal dela, astean hirutan gutxienez 30 minutu oinez ondo pasatuz. Halaber, adierazi dute aldizkako klaudikazioaren tratamendu farmakologiko espezifikoak gaixotasunaren sintomak hobetzen dituela, ibilitako distantzia maximoa luzatzen baitu eta pazientearen bizi-kalitatea hobetzen baitu.
