Espainian urtero detektatzen diren obulutegiko minbizien kasu berriak 3.200 dira eta, kasuen %70ean baino gehiagotan, gaixotasuna aurreratuta dago. Hala erakusten dute Mutua Madrileña Fundazioak, OncoSur ospitale-sarearekin batera, egindako azterlan bateko datuek, tumore horien detekzio goiztiarra hobetzeko beharra dagoela ohartarazten baitute. Azterlanean 65 adituk hartu dute parte, onkologoek zein ginekologoek, 11 komunitatetako 15 ospitaletan baino gehiagotan. Gehienek diote urtean 16-45 kasu diagnostikatzen dituztela.
Diagnostikoaren uneak baldintzatzen du gaixotasunaren egoera. Inkestatutako profesionalek diotenez, diagnostikoaren momentuak ere zuzeneko eragina du paziente horien biziraupenean; gaur egun, diagnostikoa egin eta bost urtera,% 35 baino txikiagoa da. Hala ere, inkestatutakoen %55ek baino gehiagok uste du gaixo horien biziraupena %20tik %30era igo daitekeela, gaixotasunaren diagnostiko goiztiarrarekin.
Cristina Grávalos doktoreak, Madrilgo Ospitaleko Onkologia Medikoko Zerbitzuko mediku laguntzaileak, aitortzen duenez, “gaur egun ez dago goiz detektatzeko programa eraginkorrik biztanleria orokorraren artean”. “Badira zenbait sintoma, hala nola distentsio abdominala, digestio-eragozpenak edo pelbiseko mina, baina alferrikakoak dira eta ez dira eztabaidaezinak”, dio mediku horrek, eta urteko azterketa ginekologikoak ez baztertzea gomendatzen du. “Ez dira berme bat, baina sintoma batzuen berri eman dezakete”, azpimarratu du. Obulutegiko, bularreko edo koloneko minbiziaren familia-aurrekariak eta zenbait faktore genetiko ere kontuan hartu behar dira, tumore hori izateko arriskua handitzen baitute.
Arrisku handiko populazio gisa definitzen dira BRCA1 edo BRCA2 genearen mutazioa duten emakumeak, baldin eta lehen edo bigarren mailako senide bat badute mutazio horrekin, edo gutxienez bi bularreko minbizi edo obulutegiko edo Lynch-en sindromeko historial pertsonala badute lerro bereko lehen edo bigarren mailako senideetan. Kasu horietan, inkestatututako medikuen% 77k beharrezkotzat jotzen du detekzio goiztiarreko programaren bat egitea 30 urtetik aurrera, gutxienez CA125 tumore-markatzailea neurtzea eta sei hilean behin baginatik behin ekografia egitea barne.
“Irudi-teknika berriak asko hobetu dira”, dio Hernán Cortés-Funes Madrilgo Ospitaleko Onkologia Zerbitzuko buruak. Hain zuzen ere, paziente guztiak animatzen ditu urteko azterketetan ekografiak eska ditzaten.
