Gaur egungo erditzeak bi eta hiru ordu bitartean luzatu dira, duela 50 urte baino gehiago. Estatu Batuetako Osasun Institutu Nazionalek egindako ikerketa batek, “American Journal of Obstetrics & Gynecology” argitaratu duenak, erakusten du denbora gehigarri hori erditzearen lehen etapan gertatzen dela, eta haurdunen eta haurren pisua eta tamaina handitzearekin eta egungo amen adinarekin lotzen duela.
Hala ere, ikerketa honetako zuzendari Katherine Laughonek adierazi du faktore horien eraginak ez duela erabat konpontzen erditze-denboren arteko aldea. Hori dela eta, epidurala erabiltzeak erditzeen luzapen horren azalpena eman lezakeela adierazi du, erditzeen garapena 40-90 minutu moteltzen baitu.
Gaur egun, haurdunen %55ek erabiltzen du epidurala; duela 50 urte, berriz, emakumeen %4k bakarrik jasotzen zuen. Zesareak ere gehitu egin dira: %3tik %20ra igo da 1960an, eta oxitozina (uzkurdurak estimulatzen dituen hormona) %31ra iritsi da; duela 50 urte, berriz, %12koa zen.
Emaitza horiek berezko erditzeak eta haur ez goiztiarrak izan zituzten emakumeei egindako bi gobernu-ikerketa konparatzean oinarritzen dira. Lehena 1959 eta 1966 artean izan zen, 39.500 parte-hartzailerekin. Berrienean 2002 eta 2008 bitartean erditu ziren 98.000 emakume baino gehiago sartu ziren. Erditzeen batez besteko iraupena 2,6 ordukoa izan zen lehen mailako amentzat; ama izan ziren emakumeek, berriz, bi ordu gehiago behar izan zituzten azterketa berrienean.
Horregatik guztiagatik, Laughonek uste du sozietate medikoak berriro definitu beharko lukeela gaur egungo erditze “normala” kontzeptua eta esku hartzeko denborak, oraindik ere duela 50 urteko parametroetan oinarritzen baitira. Orain, medikuek uste dute erditze bat “anormala” dela erditzearen lehenengo bi orduetan zerbixean aldaketarik gertatzen ez bada, zesarea bidez edo oxitozina emanez esku hartzen den unean.
