Sei milioi espainiarrek baino gehiagok dute gernu-inkontinentzia. Hala ere, gehienetan, patologia hori ezkutuan egoten da kontsulta medikoetan. Gernu-galerak eta Mikzio-larrialdiak dituzten Pazienteen Elkarteak (APPO) estigma soziala hautsi eta sekretuari ahotsa jartzearen alde egiten du, osasun-profesionalekin lankidetzan. Ekimen honen helburua da gernu-inkontinentzia duten pertsonak, batez ere maskuri hiperaktiboa dutenak, medikuarekin beren gaixotasunaz hitz egitera animatzea.
Gernu-inkontinentziak eragin emozional handia sortzen du, pazienteen bizi-kalitateari eragiten diona, eta, askotan, insomnioa, autoestimu baxua, isolamendu soziala eta, are, depresioa ere eragin ditzake. Zahartzeak, obesitateak, erditze-kopuruak, pelbiseko kirurgiak edo joera genetikoak, besteak beste, eragina dute mikzio-premia maiz baten garapenean, sabeleko mina edo distentsioa, gernu-inkontinentzia edo maskuri hiperaktiboa duten pertsonen ohiko sintomak.
Ezezagun handia
Gernu-galerak eta Mikzio-larrialdiak dituzten Pazienteen Elkarteak (APPO) honela definitzen du gernu-inkontinentzia: “gizartearen azken tabu medikoa”. Hala ere, maskuri hiperaktiboa oraindik ezezagunagoa da. Mikzio-premia batek eragiten du gaitz hori, eta, batzuetan, lotura izaten du inkontinentziarekin. Sarritan, pixa maiz egin behar izaten da, eta gauez etengabe jaiki (gauez) komunera joateko. Diniz Almeida APPOko idazkari exekutiboak azaldu duenez, “maskuri hiperaktiboa duten pertsonen %40k ez du ardura hori bere bikotekideekin ere partekatzen”.
Lotsa da inkontinentzia ingurune hurbilean eta medikuan ezkutatzeko arrazoi nagusia.
Sendagilearekin, familiarekin edo ingurune sozial hurbilenarekin konfiantza handiagoa izatea da irtenbidea. Diagnostikatzen diren kasuak gutxi dira, desinformazioagatik eta gizartean onarpen gutxi dutelako. Tratamenduaren portzentajea ere oso txikia da.
APPOren “Elkarrizketa konfiantzaz” kanpaina ibiltariak ondorioztatu duenez, elkarrizketa oztopatzen duten gizarte-oztopoek inkontinentzia eragiten dute indarrean jarraitzen dute. Arrazoi nagusia lotsa da, bai ingurune hurbilenean, bai profesional sanitarioaren aurrean.
Emakumezkoetan
Arazoa bi sexuetan gertatzen den arren, Espainiako lau emakumetik batek gernu-inkontinentzia izango du bizitzan. Edozein adinetan gara daiteke, baina eragina handiagoa da adineko pertsonengan: zenbait azterlanek adierazten dute 65 urtetik gorako prebalentzia %60ra hurbiltzen dela. Gainera, patologia askok gernu-inkontinentzia eragiten dute, eta ohikoa da bat-bateko eta ustekabeko esfortzu bat egitearekin lotzea, hala nola, eztul egitea, barre egitea edo doministiku egitea.
Beste kasu batzuetan, pixa egiteko beharra bat-batean sortzen da, eta ez du denborarik ematen komunera iristeko, edo zaila da komun punikoa aurkitzea. Gernu-galerak egoera deseroso eta konprometituak eragiten ditu, batez ere, arropa busti eta zikintzen bada. Pazienteak beldur dira jendeak galeren usain desatsegina sumatuko ote duen. Egoera horiek larritasun psikologikoa sortzen dute, eta, horren ondorioz, erasandako emakume asko ez dira etxetik ateratzen eta lagun edo familiakoekin kontakturik ez dute izaten.
Medikuek, ordea, behin eta berriz esaten dute modu bat baino gehiago dagoela arazo hori arintzeko. Saihestu egin behar dira eragin diuretikoa duten sendagaiak, besikula narritatzen duten elikagaiak (gasdun edariak, kafea, tea, txokolatea, alkohola, zitrikoak, tomateak eta eztia) eta eztula eragiten duten ohitura toxikoak (tabakismoa, esaterako); izan ere, kronifikatzen bada, esfinterra ahuldu eta inkontinentzia errazten du. Ez da likidorik irentsi behar arratsaldeko zazpietatik aurrera, eta egunean litro eta erdi ur hartu behar da, gorputzak egunean zehar eskatzen duena. Espezia gehiegi ere ez da erabili behar, eta ur asko duten zopa, salda edo fruten kontsumoa kontrolatu behar da, hala nola sandia edo meloia.
Pixoihalak edo bestelako xurgatzaileak erabiltzen badira, maiz aldatu behar dira hezetasuna saihesteko eta eremu urogenitala egunero behar bezala garbitzeko. Ez da komeni ariketa fisiko gogorrik egitea, abdomen barneko presioa handitzeko. Kirola egiten urte asko eman ondoren, tenislariek inkontinentzia izaten dute.
Inkontinentzia kasu askotarako proposatzen den konponbidea kirurgia da, nahiz eta eremu delikatua izan. Beste tratamendu kontserbatzaile bat -ez kirurgikoa- pelbis-zoruko muskuluak berrezarri edo hobetzen saiatzen da, bai eta gune horrekin zerikusia duten organoen funtzioa ere. Ariketa programa hau sarritan gomendatzen da erditzearen ondoren eta kirurgia uroginekologikoaren aurretik eta ondoren.
Pelbis-zoruko muskuluen ariketa lokal eta espezifiko batek egoera hobetu dezake
Tratamendu honetan, pelbis-zoruko giharrak tokian bertan eta berariaz lantzen dira, uzkurduraren kontrolarekin eta muskulatura hori tonifikatzeko lan-jarraibideekin batera. Era berean, muskulu abdominalak lantzen dira, perineoarekin oso koordinatuta. Modu egokian egiten bada, inguruko osasuna hobetzen da eta neurriz kanpoko presioak saihesten dira. Perineoko fisioterapeutak perineoko uzkurdura aktiboak eskuz egiten irakasten die pazienteei, biofeedback, elektroestimulazio eta gimnasia abdominalaren bidez.
