Minbizia goiz detektatzeko programetan eta ikerkuntzan egindako murrizketek (adibidez, kolon-ondesteko minbiziaren etxean) etorkizuneko biziraupenean aurrerapenak eragin ditzakete, Kataluniako Idibell Manel Esteller eta Minbiziaren Aurkako Espainiako Elkarteak (AECC) epigenetikan eta biologian egindako ikertzailearen arabera.
Ekainaren 5ean, asteartean, Minbiziaren aurkako Nazioarteko Eguna dela eta, Esteller-ek azaldu du minbizia duten gaixoen %60k tumorearen diagnostikotik bost urtera irauten duela, nahiz eta urtetik urtera biziraupena %2,5 handitzen den. Ikertzailearen arabera, minbiziak bost urteren buruan bizirik iraun duen pertsona-kopurua %90era igo beharko litzateke 15 urteren buruan, baina finantzaketa eroriz gero, helburu hori zapuztu egingo dela esan du, eta hiru pertsonatik batek tumore bat izango duela bizitzako uneren batean.
“Ikerketa biomedikoa herrialde baten aldeko apustu garrantzitsua izan zen, eta inbertitzen ez badugu, duela 15 urteko agertoki batera itzuliko gara”, ohartarazi du Esteller-ek, partikularren nahiz enpresen dohaintza pribatuaren kultura handitzeko eskatu baitu. “Inbertitzeari uztea gastu izugarria izan daiteke”, azpimarratu du, eta, aldi berean, pertsonak salbatzeari uzteak giza kapitala eta langile gazteak galtzea ekar dezakeela. Ikerketarako funtsak %20 jaitsi ziren iaz Espainian, nahiz eta Katalunian Ekonomia, Ikerketa eta Ezagutza Saileko zuzendarien sentsibilitate nabarmenari esker mantendu ziren, ikertzaileak adierazi duenez.
Hala ere, Kataluniako AECCko gerenteak, Ángela Sánchezek, ohartarazi du lurraldean ez dela orokortu koloneko minbizia goiz detektatzeko etxez etxeko programa. Programa hori L’Hospitaleteko (Bartzelonako Ospitale Kliniko eta Itsasoko eremua) eta Vilafranca del Penedèseko (Bartzelona) farmazien laguntzarekin egiten da. “Programa hori laster zabaldu behar zen Sabadellen, baita Gironan, Tarragonan eta Lleidan ere, prebalentzia handieneko minbizia baita”, esan du Sánchezek, eta ohartarazi du modu horretan hautemateko aukera handia galtzen dela.
Era berean, eskualdeko ospitaleetan psikoongologorik ez izatea eta probintziako erreferentziazko ospitaleetan bakarra egotea ere deitoratu du, eta horrek “ezin du prozesu osoko pazienteen eskaera osoa bete”. “Programa horiek ez dira ezabatu, baina oraindik indartu eta zabaldu gabe daude biztanlerian”, adierazi du Kataluniako AECCko gerenteak, eta adierazi du onkologo gehienek uste dutela pazienteek eta familiakoek laguntza sozial “eskasa” jasotzen dutela prozesuan zehar.
