Haur autistek epilepsia mota bat izaten dute, konbultsioekin agertzen ez dena, eta, beraz, ez da klinikoa -hizkera medikoaren arabera-, proba diagnostiko batzuen bidez soilik hauteman daitekeena. Aurkikuntza hori aurrerapauso handia izan da autismoaren ulermen neurobiologikoan, eta hori tratatzeko modu berri bat ekar lezake: jarduera epileptiforme azpiklinikoa detektatzea eta antiepileptikoak erabiltzea. José Antonio Muñoz-Yunta Itsas Ospitaleko neuropediatrak, 'Clinical Neurophisiology' aldizkari entzutetsuan argitaratutako ikerketaren arduradunak, aurkikuntzaren xehetasunak azalduko ditu elkarrizketa honetan.
Herritar gehienek, baita medikuek ere, epilepsiaz duten irudia aldatu egin beharko litzateke José Antonio Muñoz-Yuntaren taldeak argitaratu duen azterlanaren ondorioz. Epilepsia kliniko deitzen zaio epilepsia mota horri, eta konbultsioak izatea du ezaugarri. Baina, Muñoz-Yuntaren arabera, hemendik aurrera epilepsia klinikoa «icebergaren punta»tzat hartu beharko litzateke. Neuropediatrak adierazi duenez, «punta ikusgarria besterik ez da, masa handi bat ezjakintasunaren eta aldaketa horiek neurona ez-motorrei eragiten dietenean, efektuak hainbat modutan ager daitezkeela dioen hipotesiaren artean dagoen bitartean».
Beraz, epilepsia ez litzateke konbultsioekin bakarrik agertuko, hizkuntzaren eta gizarte-harremanen arloetan ere eragina izan lezake. Horren froga da autoreek, azterketan, jarduera epileptiformea ikusi dutela autismoa duten haurrengan, eta, hain zuzen, nahaste horretan, hizkuntzalaritzak eta gizarte-gaitasunek huts egiten dutela. Lan horrek «jarduera epileptiforme zabal» horren esplorazio eta azterketa sakonagorako atea irekitzen du, erantsi du Muñoz-Yuntak, «ez bakarrik paziente autistentzat, baita Asperger-en sindromea dutenentzat ere —autistak, hizkera zainduaren gaitasunarekin— eta hizkuntzaren bestelako nahaste espezifikoak dituzten subjektuentzat».
