Depresioaren aurkako tratamenduan dauden pertsonen kopurua handitu egin da krisi ekonomikoaren ondorioz, Katalunian 15 eta 85 urte bitarteko biztanleen artean antidepresiboen kontsumoari buruz egindako azterketa baten arabera. Ikerketa hori Familia eta Komunitateko Medikuntzako Espainiako Elkartearen (semFYC) 32. Kongresuan aurkeztu zen, egun hauetan Bilbon. Kataluniako Osasun Institutuko Josep María Elorza doktoreak adierazi duenez, “Depresioaren aurkako botiken kontsumoa handitu egin da, eta, aldi berean, 2008. urtean langabeziaren zifrak igo egin dira, krisialdi ekonomikoa hasi zenean, baita 2010. urtearen hasieran ere”.
Donostiako Altzako Osasun Zentroko Carlos Calderón doktoreak azaldu duenez, “Oinarrizko Osasun Laguntzako kontsultetan, depresioaren urteko prebalentzia %15 ingurukoa da, baina 65 urtetik gorakoen %20ra iristen da”. Biztanleriaren sektore honetan, egoera larriagotu egiten da, depresioa ez baita gaixoaren osasun-arazo bakarra, “horrek lagundu egiten du sailkatzen eta erregistratzen, eta, gainera, zaildu egiten du haren erabilera eskaera handiko eta denbora gutxiko egoeretan”.
Calderonek azaldu duenez, osasun arloko profesionalek zailtasunak dituzte depresio larria eta antsietate arazo arinagoak bereizteko. “Dakigunez, bada konplexutasun bat koadro depresiboak entitate kliniko gisa mugatzeko, batez ere gogo-aldartean eragina duten baina presiotzat hartu behar ez diren hainbat ondoezi dagokienez”, adierazi du.
Oro har, asaldura afektiboak, antsietatea, depresioa eta egokitze-arazoak dira familiako medikuaren kontsultan psikofarmakoak preskribatzeko arrazoi nagusiak. “Agindutako medikazio asko familia-medikuak hasten du, hark egiten baitu patologiaren jarraipena. Tratamendu antidepresibo baten kasuan, paziente horien kontrola Oinarrizko Osasun Laguntzako espezialistaren parte da, nahiz eta larritasun handiagoko kasuetan psikiatrarekin partekatu ohi den”, zehaztu du Elorzak.
Antsiolitikoak, benzodiazepinak zehazki, familiako medikuak agindutako psikofarmakoak dira. Alde horretatik, erabilera egokia da epe laburrerako, eta gutxitan dago justifikatuta modu jarraituan kontsumitzea. “Gure ingurunean, gehien erabiltzen den alternatiba terapeutikoa farmakologikoa da, eta horren isla da presioaren aurkako medikazioaren kontsumoa eta gastua handitzeko joera izugarria, ez beti justifikatua, ez behar bezala ebaluatua. Beraz, horrelako gaixoen diagnostikoa eta tratamendua egokitzeko eta hobetzeko erronka garrantzitsu baten aurrean gaude, eta horretan inplikatutako profesional guztiok parte hartu beharko genuke”, adierazi du Calderonek.
