Haustura osteoporotiko baten ondoren alta hartzen duten pazienteen %80k ez du jasotzen haustura berriei aurrea hartzeko gomendiorik. Emaitza? Haustura gehiago, ukituen biziraupena eta bizi-kalitatea arriskuan jartzen dutenak. Gainera, adituek ohartarazi dute kaltetutakoen kopuruak gora egiten duela pixkanaka, populazioa gero eta zaharragoa baita.
Espainiako ospitale handietako traumatologia-zerbitzuetako hamar ohetik lauk haustura osteoporotikoa izan duten pazienteak dituzte. Espainian, urtean 65.000 aldaka-haustura izaten dira, 70 urtetik gorako biztanleen artean bakarrik. Horiez gain, orno-hausturak ere badaude, aldakakoak baino hiru aldiz gehiago, eta urtean 275 umore-haustura eta 250 irrati-haustura, mila biztanleko.
Adituek uste dute, biztanleria gero eta zaharragoa denez, kopuru horiek izugarri handituko direla, eta lehen mailako osasun publikoko arazo bat den egoera zailduko dutela.
Prebenitzea, sendatzea baino hobeto
Hain zuzen ere, haustura osteoporotikoen nagusitasun handia dela eta, beharrezkoa da zenbait arlotako adituen esku-hartzea prozesu patologiko osoan zehar pazienteari diziplina anitzeko laguntza emateko. Antonio Herrerak, Zaragozako Miguel Servet Unibertsitate Ospitaleko Kirurgia Ortopediko eta Traumatologikoko zerbitzuburuak, dioenez, haustura osteoporotiko baten prozesua ez da eragiketa bat soilik, baizik eta gaixoaren errehabilitazio osoa lortzea eta haustura berriei aurrea hartzea».
Haustura horiek direla eta, Adolfo Díez Pérez Bartzelonako Itsas Ospitaleko Barne Medikuntzako Zerbitzuko buruak profesional medikoak koordinatzeko beharra azpimarratu du, gaixoari arreta integratua emateko. «Asistentzia-fluxu antolatu eta harmoniko batek ospitaleko eta ospitalez kanpoko arreta hobetzea eta pazientearen bizi-kalitatea hobetzea lortuko du, bizitza sozial aktibora itzultzea erraztuz». Díezek dioenez, «hautsitako pazienteen %50ek baino gutxiagok eraman dezake lehen zuen bizitza».
Espainiako emakumeak Europako ilaran daude kaltzioaren kontsumo dietetikoari dagokionez
Internistak berretsi du haustura osteoporotiko baten ondoren alta hartzen duten pazienteen %80k ez duela jasotzen haustura berriak saihesteko gomendiorik. «Ildo horretatik, osteoporosiaren aurkako tratamendu farmakologiko egokia eta higiene-, dieta- eta errehabilitazio-ohitura batzuk ezartzea dira gaixoa erabat berrezartzeko orduan eragin handiena duten faktoreak», erantsi du.
Díezek azpimarratu du errehabilitazioak ez duela alderdi motorrean bakarrik jarri behar. Adituaren esanetan, «gaixoa aldez aurretik bere bizimoduan integratzea eta bere bizilekura egokitzea ere funtsezkoak dira haustutako pertsona erabat birgaitzeko». Ildo horretatik, Díezen iritziz, funtsezkoa da gizarte-laguntzaileen ekarpen profesionala, gaixoaren helbidearen egokitasuna zaintzeko.
Arazo soziosanitarioa
Osteoporosia hezur-masa galtzearen ondorioz gertatzen da. Eskeletoaren puntu batzuk porotsu, oso harro eta hauskor bihurtzen dira. Hezur-gainbehera hori modu asintomatikoan gertatzen da, baina haustura-arrisku larria eragiten du eguneroko keinuen aurrean, hala nola irristaketa edo traspiesa, arropa luzatzean tenkatzea, doministiku gogorra edo aldaka bat-batean biratzea. Gaixotasun kardiobaskularrekin eta minbiziarekin batera, osteoporosia da Mendebaldeko hemisferioko gaixotasunik garrantzitsuenen katalogoan nagusi.
65 urtetik gorako hiru pertsonatik batek osteoporosia du, eta Espainian hiru milioi eta erdi baino gehiago direla kalkulatzen da, gehienak emakumeak. Gaixotasun horren agerpenean eragina duten hainbat arrazoirengatik jakin daiteke: menopausiaren ondorengo estrogeno-gabeziagatik, asmatismoaren edo epilepsiaren aurkako tratamenduen kontsumo kronikoagatik eta kaltzio eta D bitamina gutxiko dietarengatik. Horri dagokionez, adituek kritikatu egiten dute Espainiako emakumeak Europako muturrean egotea kaltzioaren kontsumo dietetikoari dagokionez (500-600 mg/egun baino gutxiago).
Haustura Osteoporotikoaren Espainiako Elkarteak (SEFRAOS) aurkeztu zuen Madrilen urrian. Elkarte hori zazpi espezialitate medikotako profesionalek osatzen dute (anestesiologia, kirurgia ortopedikoa eta traumatologia, barne-medikuntza, geriatria, erreumatologia, errehabilitazioa eta oinarrizko arreta), eta pazienteari arreta multidiziplinarioa eta pertsonalizatua eskaini nahi dio prozesu osteoporotiko osoan. International Osteoporosis Foundation (IOF) eta Bone and Joint Decade (BJD) erakundeek frogatu dute beharrezkoa dela diziplina anitzeko estrategiak garatzea hautsitako pazienteen arreta klinikoan, eta ospitaleetan haustura-unitateak ezartzearen alde egiten dute.
Gainera, SEFRAOSen asmoa da urtean izaten diren hausturen kopurua murriztea eta ospitaleko alta jaso ondoren pazienteen bizi-kalitatea hobetzea. «Hobekuntza hori egiteko, beharrezkoa da zeharkako diseinua duten unitateak sortzea, diziplina anitzekoak eta ibilbide klinikoak ezartzean oinarrituak», azaldu du Miguel Servet Unibertsitate Ospitaleko Kirurgia Ortopedikoaren eta Traumatologiaren Zerbitzuko Antonio Herrerak, Elkarteko lehendakari hautatu baitute. «SEFRAOSen erronka da Espainiako ospitale batzuetan orain ohiz kanpoko kasuak direnak sare publiko osorako arau bihurtzea».
