Artikulu hau itzulpen automatikoko sistema batek itzuli du. Informazio gehiago, hemen.

Euskarara itzultzeko sistemek aurrerapen handiak izan dituzte azken urteotan, baina oraindik badute zer hobetua. Hobekuntza horren parte izan nahi? Aukeratu esaldi osoak nahieran, eta klikatu hemen.

Elkarrizketa

Paulino Castells, pediatria, neurologia eta psikiatriako espezialista

Omega-3ek hobetu egiten dituzte arreta-defizitaren eta hiperaktibitatearen ondorioz arazoak dituzten pertsonen ezaugarri mentalak
Egilea: Jordi Montaner 2009-ko ekainak 2
Img paulino castells
Imagen: CONSUMER EROSKI

Pediatra hori neurologian eta psikiatrian espezialista da eta Bartzelonako Abat Oliba-CEU Unibertsitateko Psikologia irakaslea. Dibulgazio medikoko argitalpenetan kolaboratu du, eta haurren izaerari eta familia-harremanei buruzko hogei bat liburu idatzi ditu. “Nunca quieto, siempre distraido” liburua aurkeztu berri du, eta hiperaktibitatezko arreta-defizitak eragindako nahasteari (TDAH) eta omega-3 gantz-azidoekin duen loturari buruz idatzi du.

OMEGA-3 eta TDAH

Omega-3 gantz-azidoak oso onuragarriak dira bihotz-hodien osasunerako. Gainera, garunaren konposizioaren gantz-egituraren parte dira. Giza garunaren pisuaren %60 gantzari bakarrik zor zaio. Garunarentzat kaltzioa bezain funtsezkoa den gantza hezurrentzat da. Gainera, garuneko gantzaren erdiak DHA forma du, omega-3 gantz-azidoen osagai nagusia.

Paulino Castells-ek bere liburuan azpimarratzen duenez, omega-3ek ezin dute TDAH sendatu, “baina ahalik eta gehien optimizatzen dituzte nahastutako pertsona baten ezaugarri mentalak”. Purdueko Unibertsitateko ikertzaileak (Indiana, AEB) frogatu dute, gainera, hiperaktibitatea duten gaixoek gantz-azido esentzial gutxiago dituztela asaldurarik gabeko haurrek baino. Zientzialari horiek esperimentu bat egin zuten TDAH zuten 6 eta 12 urte bitarteko 53 haurrekin eta nahasterik gabeko beste 43 haurrekin, kontrol-talde batean.

Analisiek erakutsi dutenez, TDAH duten haurrek askoz azido arakidoniko, EPA eta DHA maila baxuagoak zituzten odolean. Haur hiperaktiboek, gainera, gantz-azidoen maila apalekin edo urritasunarekin lotutako sintomak zituzten: egarria, ohiko gernua, azala eta ile oso lehorrak, asma-arriskua eta belarriko infekzioak.