Prostatako minbiziaren diagnostikoen %30 eta %40 artean “ez dira beharrezkoak”, Espainiako Urologia Elkarteko (AEU) Uro Onkologikoko Taldeko koordinatzaileak, Bernardino Miñana doktoreak, azaldu duenez, Murtzian egindako Prostatako Minbiziari buruzko I. Foro integralean. Miñanak ziurtatu duenez, sintomak garatzeko arrisku txikia duten pazienteei diagnostiko horiek saihestea “erronka da gaixoaren bizi-kalitatea ez arriskuan jartzeko”. Horregatik, “hiltzeko arrisku txikia duten gaixoen zaintza aktiboa” defendatu du. Minbiziaren Erregistro Nazionaleko datuek adierazten dute Espainian prostatako 20.000 minbizi-kasu baino gehiago diagnostikatzen direla urtean. Gainera, AEUren arabera, “tumore horrek eragindako heriotza-tasa murriztea lortu du” bahetze selektiboak. Hala ere, “paziente asko tratatuak dira”, esan du Miñanak. Prostata-eremuan tumore bat detektatzeko gizonek egiten dituzten probak ondeste-ukitze bat eta odoleko prostata-antigenoaren zehaztapena dira, azterketa erraz baten bidez. Proba horiek aldian behin egiten dira, “bularrak emakumearengan duen antzeko eragina duen” minbiziaren zifrak murrizteko.
AEUko lehendakariarentzat, Humberto Villavicencio doktorearentzat, “funtsezkoa da baliabideak arrazionalizatzea Osasun Sistema Nazionalaren iraunkortasunari eusteko”. Hala ere, uste du horrek “batez ere prostatako tumorea bezalako patologia bati eragingo diola, horrek garrantzi handia baitu sistemarentzat”.
Miñanaren iritziz, prostatako minbizi-kasu gehienak “70 urteko gizonezkoetan diagnostikatzen dira”, eta, beraz, oso tumore lokalizatuak eta eboluzio geldoaren ondorioz, “ez zukeen merezi detektatzea”. Horregatik, medikuek diote zentzuzkoena “tratamendurik ez gomendatzea, bizi-itxaropena 10 urtetik beherakoa bada” dela.
