Joan den urtarrilaren 1ean, 2.070 espezialitate farmazeutikori eragiten dieten erreferentziako prezioek indarra hartu zuten eta botikak emateko arauak aldatu ziren. Horrela, Osasun Ministerioak faktura farmazeutikoaren zati handi bat aurreztuko du, eta, aldi berean, kontsumitzaileari mesede egingo dio, botikak prezio merkeagoan eros baititzake, kalitateari kalterik egin gabe.
Enpresa farmazeutikoek izen komertzial desberdineko botikak egiten dituzte. Printzipio aktiboa bera da (azido azetilsalizilikoa, amoxizilina, omeprazola, ranitidina, etab.) eta izena eta prezioa bakarrik aldatzen dira. Gobernuak egin duena da sendagai “baliokideen” artean sailkatzea (ondorio terapeutiko “antzekoak” dituztenak) eta sendagai horietako bakoitzerako erreferentzia-prezio bat ezartzea, hau da, espezialitate farmazeutikoen Osasun Sistema Nazionalaren kontura finantzatutako gehienezko prezioa.
Pazientea farmaziara joaten denean, sendagai generikoa lor dezake, ezarritako erreferentzia-prezioan. Azpimarratu beharra dago bai printzipio aktiboa, bai sendagai generiko horren kalitatea eta eraginkortasuna orain arte merkataritza-marka desberdinarekin eta prezio handiagoarekin lortzen zen berbera direla.
Hala, jardunean dauden herritarrek, errezeta berdearekin, erreferentziazko prezioaren %40 ordainduko dute; pentsiodunek, zuzen gorria dutenek, sendagaia doakoa da; eta ekarpen murriztua dutenek, berriz, %10 bakarrik ordaindu beharko dute, gehienez ere 2,64 euro. Sendagai komertziala hautatzen duenak, gainera, erreferentziazko prezioaren eta hautatutako medikuntzaren arteko aldea ordaindu beharko du.
Erreferentzia-prezioa baino prezio handiagoko espezialitateak egon daitezke, baina praktikan oso gutxi dira, eta horietatik guztietatik aukera batzuk daude finantzatutako prezioa baino merkeagoak; beraz, botikariak gutxieneko prezioaren baliokide den generikoa emango du.
Sendagai generikoek eta erreferentziazko prezioek aurrezpen handia eragin dezakete kontsumitzaileen poltsikoan. Nahikoa da jabetzea generikoak eta komertzialak berdinak direla kalitateari, osaerari eta eraginkortasunari dagokienez. Alde bakarra izena eta prezioa dira. Herritar bakoitzak erabaki behar du gehiago ordaintzea merezi duen, zehazki, produktu beragatik.
