Ogia ohiko kontsumorako elikagaia da Espainiako etxeetan. Nekazaritza, Elikadura eta Ingurumen Ministerioak aurkeztutako azken datuen arabera (MAGRAMA), 2012ko maiatzetik 2013ko apirilera bitartean, elikagai horren kontsumoa %1,8 hazi da, batez ere ogi freskoa eta izoztua. Elikagai hori azkar gogortzen da almidoi-molekuletan hezetasuna galdu delako, ogiaren mamia osatzen duen osagai nagusia baita. Produktua gordetzeko modurik egokiena zein den azaltzen du artikuluak, denbora gehiagoz fresko mantentzeko.
Almidoizko pasta egosi ondoren lortzen da ogia, hau da, irina eta ura, eta ura, gatza eta legamiak gehitzen zaizkio. Azken horien eginkizuna da elikagaiaren barruan erreakzio bat eragitea, karbono dioxidozko burbuila txikiak sortzen dituena, eta horrek eragin zuzena du ogiarekin. Elikagai horrek, galkorrak diren beste produktu batzuk bezala, balio-bizitza laburra du, luzaro biltegiratzen denean zahartu eta gogortu egiten baita. Labean sartu ondoren, aldaketak sortzen dira: hezetasuna birbanatzea, almidoiaren erretrogradazioa (almidoi-molekulak kristaltzen dira) eta lurrina eta zaporea galtzea.
Kasu askotan, eremu horretako ikerketek iradokitzen dute gogortzearen arrazoia dela hezetasunaren hezetasunaren migrazioa lurrazaletik. Zenbat eta hezetasun gehiago izan, orduan eta azkarrago gogortzen da. Beraz, hainbat aldaketa fisiko-kimiko eragiten dituen prozesu konplexu bati dagokio ogiaren narriadura.
Ogia denbora luzeagoan gorde
Ogia etxean nola biltegiratzen den, funtsezkoa da kontserbatzeko zerbait gehiago lortzeko. Barrualdea lehortu eta gogorra izan ez dadin, garrantzitsua da zenbait urrats kontuan hartzea:
Gordetzeko paperezko edo oihalezko poltsa erabiltzea, horrela hezetasun-galera murriztu eta ogiak “arnasa” har baitezake. Plastikoak, aldiz, lizunen agerpena azkartzen du.
Giroko tenperaturan gorde behar da.
Ez da ogia sartu behar hozkailuan (moldeko ogia izan ezik), hotzak azkarrago deskonposatzen baitu.
Egun gehiagotan gorde nahi izanez gero, arazorik gabe izoztu daiteke, plastikoan edo aluminiozko paperean bilduta.
Zenbat eta handiagoa izan ogi-pieza, orduan eta denbora gehiago beharko da egoera onean. Formatu handiko ogiak hobeto kontserbatzen dira, azala lodiagoa izaten delako, eta, horri esker, hezetasuna hobeto kontserbatzen da mamiaren barruan.
Ez da komeni eguzkiak zuzenean ukitzea eta leku lehorrean gordetzea. Eremu heze batean gordetzen bada, nahi ez diren onddo batzuk sor daitezke.
Ogi freskoa aste batzuetan
Elikagaien balio-bizitza luzatzeko aurrerapen teknologikoak asko izan dira eta asko dira. 2012. urtearen amaieran, Estatu Batuetako aditu-talde batek Micro Zap aurkeztu zuen, elikagaiak esterilizatzeko eta onddoak eta bakterio patogenoak ugaltzeko gai den mikrouhin-gailu batean oinarritutako teknologia. Adituen arabera, ogi-xerra bat baldintza ezin hobeetan edukitzea lortu da, mikrouhin-pultsuak erabiliz 60 egunez, sistema honekin ez baita punturik hotz eta berorik sortzen. Oraingoz, sistema hori garestia da oraindik, baina adituek ez dute baztertzen denboraldi batean errentagarria izan daitekeenik. Teknika hori aplikatzeko, indioilar-haragi xehatua eta fruta freskoak (meloia, adibidez) erabili dira.
Orain dela gutxi egindako ikerketa batek (Camden BRI, elikagaien eta edarien industriako ikerketa eta garapenaz arduratzen den erakundea), ogiaren labe-denbora% 20 murriztuz gero, energia murriztea ahalbidetzen du egoste-prozesuan, eta horrek ez ditu aldatzen elikagai horren testura-ezaugarriak. Sei minutu inguru laburtzeko, almidoia gelatinizatu egiten da, eta beste egitura-parametro guztiak laberatu oso baten antzekoak dira. Nahastean tenperatura altuagoak erabiliz lortu dituzte adituek antzeko ondorioak.
