Mineral batzuek giza metabolismoan duten zereginari buruzko azterketa erabakigarririk ez izateak zaildu egiten du dosi seguruak edo gomendagarriak ezartzea. Hori da silizioaren kasua; izan ere, badaude hezur-dentsitatearen indizeak hobetzen lagun dezakeela susmoa dutenak, baina giltzurrun-patologiaren azaleratzea ere eragin lezakeela uste dutenak. Europako aditu-talde batek mineral horri buruzko berriena biltzen du.
Silizioak giza metabolismoan duen zereginari buruz ez dakigu askorik, ezta behar adina azterketa ere. Ondorio horretara iritsi da Elikagaien Segurtasunerako Europako Agintaritzaren aditu-talde baten txostena, silizioa irensteko gehienezko muga jasangarriak ezartzen saiatzeko. Panelaren arabera, oraindik ez dago muga hori ezartzeko adina datu. Hala ere, pertsona batek kontsumitu ohi duen dosia segurua da: egunero hartzen den ohiko dosia 20-50 miligramokoa izaten da, eta 60 kiloko pertsona batek 0,3-0,8 miligramo kontsumitzen ditu kiloko.
Silizioa ez da funtsezko elementutzat jotzen giza organismoarentzat, nahiz eta uste hori, ziur aski, haren egitekoa oraindik ez delako behar bezala ezagutzen. Arratoi eta hegaztiekin egindako azterketek frogatzen dute silizioa hezurren eta kartilagoen sorreran sartuta dagoela. Gizakiengan, Londresko Rayne Institute-k berriki egindako esperimentu baten arabera, silizioaren forma biologiko aktiboak, azido ortosiliakoak, I. motako kolagenoaren sintesia eta osteoblastoen sorrera (hezurraren matrizea osatzen duten zelulak) sustatzen zituen. 2003ko maiatzean Bone aldizkarian agertu zen lanak iradokitzen du silizioak ere eragina duela gizakietan hezurren metabolismoan.
Datu erabakigarririk gabe
Ura, kafea, garagardoa, zerealak eta barazkiak dira silizio-hornitzaile nagusiak dieta normal bateanSilizioari beste onura posible bat aluminioaren neurotoxikotasunari aurre egiteko babesa da. Wisconsineko Unibertsitateko lan batean ere (2002an argitaratua), silizioak sistema immunologikoan argininarekin elkarreraginean zebilen karraskariekin egindako esperimentu batzuen bidez erakutsi zen substantzia hori ez izateak eragin negatiboa zuela linfozitoen ugaltzean. Hala ere, ez dago datu erabakigarririk.
Bestalde, silizioa irenstearen ondoriozko toxikotasun-kasuak ere ez dira ezagutzen, giltzurrun-kalkuluak izan ezik. Duela gutxi, ikertzaile japoniarrek giltzurrunean harriak zituen haur baten kasu baten berri eman zuten. Silizioz aberatsa den iturburuko uretan diluitutako esnearen kontsumoak sortzen zuen jatorria, eta ohiko mailak baino askoz handiagoak ziren kontzentrazioak: Japoniako iturriko ura baino 7 eta 34 aldiz silizio gehiago. Haur hark egunean 172 eta 206 miligramo artean kontsumitu behar zituen. Uste baino urrutiago dago dieta normal baten bidezko kontsumoa, batez beste 20 eta 50 mg artean, batez ere uretatik, kafetik eta garagardotik (% 55), zerealetatik (% 14) eta barazkietatik (% 8) datorrena. Beste azterketa batzuek ere antzeko zifrak ematen dituzte: gizonezkoetan, batez beste, 30-33 mg egunean, eta emakumezkoetan, batez beste, 4-25 mg egunean.
Seguruenik, silizio-kontsumoaren zifrarik nabarmenenak garagardoak eragiten ditu, baina %75era arte gernuan iraizten da ordu batzuen buruan, J.P.Belliak zuzendutako eta The Lanceten argitaratutako lan baten arabera. Nolanahi ere, aditu-taldeak dioenez, «ez dago behar adina daturik dosi-efektu erlazioa ezartzeko», ez eta «gehieneko muga onargarria ezartzeko» ere.
Bitaminei eta mineralei buruzko Europako legeria elikagaiei egokitzeko beharrari erantzuten dio txostenak. Silizioaren zereginari buruzko oso ikerketa gutxi daude. Izan ere, bere ustez, silizioak giza organismoan duen papera jokatzen du, nahiz eta bere neurrian ezagutzen ez den.
R-k 
zuzendutako taldea. Rayne Institutuko (St Thomas’ Hospital, Londres) Jugdaohsingh-ek dioenez, Annals of the Rheumatic Diseases aldizkarian (uztailean argitaratua), alkohola neurriz edateak lagundu dezake osteoporosia prebenitzen, edarien silizio-edukiari esker. Izenburu harrigarria izan arren, baieztapena ez da berria.
Duela lau hilabete eskas, Bone and Mineral Metabolism aldizkarian, talde berak irmo esan zuen korrelazio positiboa dagoela silizio-kontsumoaren eta hezur-dentsitatearen artean. Azterketa egiteko, 30 eta 87 urte bitarteko 1251 gizon eta 1596 emakumeren eboluzioari jarraitu zitzaion; egunean 14 miligramo baino gutxiagoko silizio-dosia hartu zuten, 40 mg baino gehiago hartu arte.
Aldakako lau puntuko hezur-dentsitatea eta bizkarrezur lunbarra neurtuz egin zen kontrola. Emaitzen arabera, silizio gehien hartu zuten aldaketako hezur-dentsitateen eta gutxien hartu zutenen artean %10etik gorako aldea dago.
Aurkikuntzak, orduan, taldeak esan zuen, «iradokitzen du gizon eta emakume gazteen dietan silizio gehiago kontsumitzeak ondorio osasungarriak izan ditzakeela eskeletoaren osasunean, bereziki hezur kortikalean, orain arte ikusi ez den zerbait». Laguntza, beraz, silizioan dago eta ez alkoholean.
