Toledoko Itunaren Parlamentuko Batzordea, pentsioen sistema publikoaren etorkizuna zaintzeaz arduratzen dena, ezohiko bilera egin da asteazkenean, alarguntasunaren erreforma aztertzeko eta gaur egun jasotzen duten laguntza bati egin beharreko aldaketak eztabaidatzeko: 2.138.265 pertsona. Horietatik 702.789 pertsonak aparteko beste prestazio bat jasotzen dute, eta 160.942 langile aktibo dira.
Premiazkoa da alarguntza-pentsioaren berregituraketa, gizartea nabarmen aldatu baita. Emakumeak lan-merkatuan sartu dira, guraso bakarreko etxeak daude, izatezko bikote aitortuak, eta dibortzioa baimenduta dago, besteak beste. Nolanahi ere, egungo onuradunek eskuratutako eskubideak “ukiezinak” izango dira, eta bat datoz diputatuak aseguratzean.
Gobernuak egin berri duen txosten batek, erreformaren abiapuntua izango denak, agerian uzten du herritarrak prestazio hori kobratzen hasten diren batez besteko adina 71,57 urtekoa dela. Era berean, pentsioaren pertzepzioan emakumeen protagonismoa nabarmentzen da, nahiz eta gizonek pixkanaka aurrera egiten duten, 120.282 titularrekin. Kolektiboaren beste berezitasun bat da 78.852 lagunek jaso zutela pentsioa, laneko istripuan edo eritasun profesionalean bikotekidea hiltzeagatik.
Herrialde batzuetan, kotizatzen duen langilearen heriotzak pentsioa sortzen die bikotekidea ez den beste senide batzuei.
Europako Batasunean (EB) 15 kideko alargun-pentsioa nola dagoen ere azaltzen du txostenak. Oro har, onuradunak ez du kobratzen hildakoaren% 100 inongo herrialdetan. Eta gobernuek aldi baterako prestazioaren alde egin dutenean, prestazio hori bizirik atera denaren gazteriarekin eta seme-alabarik ez egotearekin lotuta dago.
Herrialde batzuetan, langile kotizatzailearen heriotzak pentsioa sortzen die bikotekidea ez den beste senide batzuei. Adibidez, Austrian, urte bat desagertutakoarekin bizi izan diren eta errentarik ez duten gurasoentzako eta gainerako hurbilekoentzako laguntza dago, edo Grezian, herrialde horrek onurak gurasoei eta bilobei zabaltzen baitizkie, nahiz eta baldintza batzuk ezartzen dituen. Italian, eskubidea gurasoei, anai-arrebei eta bilobei ere zabaltzen zaie, beste bizirik atera ez bada. Aukera hori Espainian ere badago, baina oso kasu berezietan.
19.386 milioi pentsio horiek ordaintzeko
Espainiako Enpresa Erakundeen Konfederazioak (CEOE) uste du alarguntasun- eta zurztasun-pentsioak, gaur egun enpresaburuen eta langileen kotizazioekin ordaintzen direnak, Estatuak zuzenean finantzatu beharko lituzkeela, haien eginkizuna “asistentziala” baita, eta ez baitute zerikusirik kontratatzailearen eta kontratatuaren arteko lan-harremanekin.
Enpresaburuen iritziz, alarguntza- eta zurztasun-pentsioak Estatuak zuzenean finantzatu beharko lituzke.
Enpresaburuen iritziz, Estatuak bere gain hartu behar ditu gutxienekoen osagarri gisa kalifikatutako prestazio unibertsalak (laguntzakoak barne) (gutxienez 15 urtez kotizatu duten pertsonek gutxieneko pentsioa eskuratzeko behar duten dirua), eta enpresaburuen eta langileen ekarpenen diru-bilketa azken horien beharrak betetzera mugatuko da. Horrela, lan-kostua murriztu eta enplegu gehiago sortuko litzateke.
2009an, aurrekontuak jasotzen du kuota sozialek 4.096 milioi euro finantzatzen dituztela gutxieneko osagarrietan; Estatuaren zenbatekoa, berriz, 2.406.35 milioi eurokoa da, gastu osoaren %37. Alarguntza eta zurztasun pentsioak ordaintzeko, aurten 19.386,6 milioi beharko dira.
