1949an, Hermann Gmeinerrek SOS lehen Haur Aldea sortu zuen Austriako Imst hirian. Haur umezurtzek eta abandonatuek parte hartu zuten proiektuan, eta Gmeinerrek familia-ingurune egonkorra sortu zuen. Ideiak funtzionatu egin zuen, eta, orain arte, 132 herrialde eta lurraldetara esportatu da, non milaka txikik etorkizuna hobetzeko aukera berri bat aurkitzen baitute egunero.
Imagen: Aldeas Infantiles
Lanera pozik etortzen dira eta aparteko orduengatik ez dute trabarik egiten. Are gehiago, atseginak dira, trukean ezer eskatu gabe. SOS amak dira, mundu osoan haur pobreenen ongizatearen alde lan egiten duten 5.300 emakume inguru. Haren helburua da familia-ingurune egonkor bat sortzea eta haurrei etorkizun “oparoa eta segurua” aurkitzeko aukera ematea.
Kasu batzuetan, lana bikotekideek eta gizon bakartuek egiten dute, batez ere Europako herrialdeetan. Garrantzitsuena da Aldeas Infantiles SOS Internacionalek mundu osoan babesten dituen ia 57.000 haurrei kasu egitea. Espainian zortzi zentro daude: Bartzelona, Pontevedra, Madril, Granada, Cuenca, Tenerifeko Santa Cruz, Zaragoza eta Las Palmas.
SOS ama izatea
Aldeas Infantilek SOS Akademia bat du Granadan. Bertan, ikastaroak ematen dira eta etxe berrietako arduradun izango direnei prestakuntza ematen zaie. Baldintza hauek bete behar dituzte: 30 eta 45 urte bitarte izatea, familia-konpromisorik ez izatea eta izaera orekatu eta egonkorra izatea.
Etxe bakoitzean zenbait haur bizi dira, eta, arrazoiren batengatik, ezin dira gurasoekin egon. Umezurtzak dira, abandonatuak edo familia desegituratuak dituztenak; beraz, amek maitasuna, segurtasuna eta arreta ematen diete. Normalean, sei haur izaten dira etxean, baina talde handiagoak osatzen dira anai-arreben kopuruaren edo etxearen edukieraren arabera.
Amek maitasuna, segurtasuna eta arreta ematea dute eginkizun.
SOS amek kezka, betebehar eta pozak partekatzen dituzte. Haurren bizitzan 24 orduz egoten dira, eta, horregatik, ordainsari ekonomikoa, lan-kontratua, gizarte-segurantza eta oporrak jasotzen dituzte. “Etxe berean bizi dira, eta haurrak elikatu, zaindu eta hezteaz arduratzen dira, hau da, familia aurrera ateratzeaz”, azaldu du entitateak.
Zeregin honetan ez daude bakarrik. Psikologoen eta logopeden etengabeko laguntza profesionala jasotzen dute, besteak beste, eta “izeba SOS”-en laguntza dute. Ahalegina egiten da haurrak zaintzeko alderdi bakar bat ere arreta gabe gera ez dadin. Izan ere, sortzen den lotura hain da indartsua, ezen haurrek SOS ama familiaren parte gisa hartzen baitute “gainerako bizitzan”.
Esperientzia honetan parte hartzen duten haur eta gazteak gizarte zerbitzuetatik datoz. Gehienak anai-arrebak dira, eta, egoera jakin batzuetan, gurasoengandik urrun bizi dira. Printzipioetako bat anai-arreba biologikoak elkarrekin izatea da; beraz, ez dago adin-baldintzarik. Etxean 18 urtetik gorako haurrak eta gazteak daude.
Etxean 18 urtetik gorako haurrak eta gazteak daude.
Aldeas Infantilek epe luzeko laguntzaren kontzeptuarekin egiten du lan. Haurren hezkuntza beren herrialdeko kultura-tradizioaren mende badago ere, horiek proiektuan jarraitzen dute beren kabuz moldatu ahal izan arte. Egoitzak, gazteentzako programak eta laneratzeko laguntzak daude.
SOS familia bakoitza bere etxean bizi da, bere beharren arabera antolatzen eta ekipatzen duena. Gainerakoen “eguneroko bizitza bera” eramaten saiatu behar da, haurrak ez daitezen desberdin sentitu. Ingurune egoki batean, haurrek erraztasun gehiago aurkitzen dituzte autoestimua, autonomia eta independentzia garatzeko, funtsezko hiru faktore baitira etorkizunean “aukerak aurkitzeko bide egokia” aurkitzeko.
