Haurren egoerak okerrera egin du Espainian. UNICEF eta Save the Children arduratu dira, eta errealitate hori arintzeko proposamenen zerrenda bat egin dute. Artikulu honetan, bi erakundeek aldezten dituzten bost alternatibak nabarmentzen dira: haurren aurkako indarkeria prebenitzea, pobreziaren ondorioak murriztea eta arintzea; haurren egoerari buruzko zenbait erabakiren inpaktua aurreikusteko mekanismoak; Haurren Behatokia indartzea; eta haurren galderei tratamendu integrala ematen zaiela bermatzea.
Save the Children (CAP) eta UNICEF elkartu egin dira, berriro ere txikienen ahotsa izan dadin. Gure herrialdeko pobrezia-tasei eta adingabeen ondorioei buruzko kezkaren aurrean, bost proposamen egin dituzte beren baldintzak hobetzeko eta haurren eskubideak defendatzeko.
1. Haurren aurkako indarkeria prebenitzea
Haurren aurkako indarkeria fisikoa ez ezik, etxean, eskolan edo Interneten ere ager daiteke
Bi erakundeek ziurtatzen dute errealitate hori “denbora luzez ezkutuan egon dela”, eta, beraz, apenas ezagutzen den edo dokumentatuta dagoen. “Arreta espezifiko, egoki eta koordinatua” eskatzen dute, garapenean eragin negatiboa izan ez dezaten, eta oroitarazten dute ez dela etxean bakarrik erregistra daitekeela, baita eskolan eta Interneten ere, azken urteotan kezka handia izan baitu adingabeek ziberjazarpena pairatzeko. Izan ere, indarkeriak hainbat forma hartzen ditu, ez bakarrik fisikoa.
Krisiari dagokionez, prebentziorako, detekzio goiztiarrerako eta arretarako baliabideak eskatzen dira, administrazio publiko guztien esku hartzeko gutxieneko estandar komunak ahalbidetzen dituen lege integral batekin batera. Prebentzioaren eta koordinazioaren alde egiten da, hezkuntzaren, osasunaren eta gizarte-zerbitzuen esparruan haurren aurkako edozein indarkeria atzemateko bide gisa.
2. Krisiak haurrengan eta familiengan duen eragina arintzea
Gurasoen egoera ekonomikoak, oro har, haurrengan eragin zuzena du. Horregatik, langabezia da etsairik txarrenetako bat. 18 urtetik beherakoen %27,2 etxe batean bizi da pobreziaren atalasea azpitik (15.820 euro urtean), %14,4k pobrezia handia erregistratzen du (urtean 10.512 euro baino gutxiago), eta pobrezia- edo baztertze-arriskuan dago, INE eta Eurostaten datuen arabera.
Horrek, batez ere, kezka sortzen du, izan ere, pobreziak haurrengan duen eragina dela eta, epe luzera ondorioak izan ditzake garapen fisikoan, intelektualean eta sozialean. Horregatik, neurriak proposatzen dira zerbitzuen hobekuntza eta familien egoera bultzatzeko. Gizarte Segurantzaren ardurapeko seme-alabengatiko laguntzen zenbatekoa handitzea eta zabaltzea, eta, horretarako, jantoki- eta liburu-beken estaldura hobetzea, seme-alabak ardurapean dituzten eta lehen haurtzaroko zerbitzuak hobetzea, 0 eta 3 urte bitarteko haurrak atenditzea eta baliabide gutxiago dituzten familientzako irisgarritasuna hobetzea.
3. Haurren ongizatearen eta eskubideen aldeko arauak
Erabakiak hartzen direnean, ohikoa da adingabeek prozesuan parte ez hartzea, eta, batzuetan, ez zaie kontuan hartzen. Hori gertatzen da “haurtzarotzat jotako” alderdietan eta “haiengan eragin handia izan dezaketen” alderdietan. Nazio Batuen Haurren Eskubideen Batzordeak 2010ean neurri egokiak gomendatu zituen, haurren interes gorenaren printzipioa gobernu zentralak eta autonomoak hartzen dituzten neurri eta erabaki guztiak bideratzeko. UNICEFek eta KAPrek berriro azpimarratzen dute hori.
Hartutako neurriek haurren pobreziaren aurka “eragin negatiboak arindu edo neutralizatzen eta positiboak indartzen” lagunduko duten ondorioak aztertzea. Hala, haien interesak eta beharrak ase ahal izango lirateke, ondorio “negatibo eta garestiak” aurreratu, baina, batez ere, politiken koordinazioa hobetu eta haurrak eta haien familiak inplikatu. Legeek eta arau-xedapenek haurtzaroari buruzko inpaktu-txostena izatea proposatzen da, interes handiagoa kontuan hartzeko eta diskriminaziorik eza sustatzeko.
4. Haurren Behatokia indartzea
Datuen bilketak haurrei buruzko informazio garrantzitsua eskuratzeko aukera ematen du
Proposamena argi dago: Haurren Behatokiaren funtzioak eta baliabideak indartzea eta haurrak babesteko ikasketa-zentro bat izatea. Erakunde honen eginkizuna da kolektibo horretan behar-beharrezkoak diren egoerak babestea eta prebenitzea; beraz, estrategikoa da, haurrei buruzko informazio garrantzitsua lortzeko beharrezkoak diren ikerketa eta datuak biltzeko.
5. Haurren arazoak modu integralean tratatzeko lankidetza
Garatze-bidean dauden herrialdeetako biztanleriaren erdia baino gehiago haurrak dira. Izan ere, Espainiako Lankidetzaren IV. Plan Zuzentzaileak Haurren Estrategia onartzeko konpromisoa jasotzen du, “haurrei tratamendu integrala lortzeko aukera historikoa”. Testuinguru horretan, Garapenerako Laguntza Ofizialerako (GLO) aurrekontu-partidak “babesteko” konpromisoa proposatzen da, eta% 0,7aren helburua sustatzera bultzatzen da. Baina, horrez gain, garrantzitsua da jarrera hori foro aldeaniztunetan defendatzea, haurrei eragiten dieten erronka handiei (adibidez, 5 urtetik beherakoen hilkortasun-tasa altuei edo haurren desnutrizioa) ikusgarritasuna emateko.
Haurraren Eskubideei buruzko Konbentzioan jasotzen da haurraren interes gorenaren printzipioa. Testu honek defendatzen du “gizarte-ongizateko erakunde publiko edo pribatuek, auzitegiek, administrazio-agintariek edo legegintza-organoek hartzen dituzten adingabeei buruzko neurri guztietan” kontuan hartuko dela. Administrazioaren jarduerak gidatu behar dituen tresna izatea du eginkizun nagusia. Hala ere, UNICEFek eta SCAPek ziurtatzen dute haurrak oraindik ez direla funtsezko erabakiak hartzen erabakiak hartzeko orduan, ez politikoak, ez politikoak.
Ikasketa-maila baxua duten gurasoak dituzten etxeetan, % 48k pobrezia-arriskua dute.
Bestalde, Fedaiak beharrezkotzat jotzen du haurtzaroan inbertitzea. Haurtzaro- eta familia-politiketarako aurrekontua bikoiztea proposatu du, baina hezkuntzaren aldeko apustua ere egin du, hezkuntzari dagokion Bpgren ehunekoa handitzeko: “gaur egungo% 4,7, Europako batezbestekoa% 6,2”.
Hezkuntza funtsezko pieza da. Gurasoek ikasketak edukitzeak areagotu egiten du seme-alabek ere. Fedaiak adierazi du, Eurostat-en txosten baten arabera, gurasoek ikasketa maila baxua duten etxeetan, seme-alabak pobrezia-arriskuko %48ra iristen direla. Gurasoak dituzten etxeetan, berriz, ehunekoa% 25 jaisten da. Bere proposamenen artean, aurrekoekin batera, nerabeei bigarren aukera baterako mekanismoak indartzea eta eskola-errefortzua, liburuak eta eskola-materiala eskuratzea, eta 3 urtera arteko doako eskolatze publikoa indartzea agertzen dira.
