Lankidetzaren kontzeptua nazioartean kokatzen da, eta automatikoki ‘laguntza’ kontzeptuarekin edo, zehatzago esanda, ‘garapenerako laguntza’ kontzeptuarekin lotzen da, herrialdeetako gobernuen kanpo-politikaren zati gisa. Lankidetzari esker, beraz, estatuen arteko harremanetan alderdi politiko-estrategikoa eta ekonomikoa gainditzen dituen osagai bat sartzen da, eta elkartasunerako, interdependentziarako, merkataritza-sustapenerako eta nazioarteko ondasun komuneko sare bat bilatzeko guneak sartzen dira. Espainian, Nazioarteko Lankidetzarako Espainiako Agentzia (AECI) da lankidetzarako proiektu eta programak diseinatu, gauzatu eta kudeatzeaz arduratzen den erakunde teknikoa. Proiektuak aurrera eramateko, bere baliabideak erabiltzen ditu, baita nazioko, nazioarteko eta GGKEen lankidetza ere. Gure herrialdean, iaz, milaka lagun aritu ziren lankidetzan beste herrialde batzuetan, hainbat arlotan: hondamendi naturalak, gerrak, hezkuntza- eta osasun-programak.
Arlo horretako adituek azaltzen dutenez, lankidetza joan-etorriko prozesu gisa ulertu behar da, eta, prozesu horretan, parte hartzen duten herrialde guztiek, bai emaileek bai hartzaileek, lankidetzan aritzea adostu dute arazo jakin bat konpontzeko, eta, hori egitean, horietako bakoitzak aurrez proposatu dituen helburuak betetzen dituzte. Helburu horrekin sortu zen AECI 1998an, garapenerako lankidetzarako Espainiako politika gauzatzeko organo gisa, Kanpo Arazoetarako Ministerioari atxikia, Nazioarteko Lankidetzarako eta Iberoamerikarako Estatu Idazkaritzaren bidez (SECIPI). Une horretatik aurrera, Espainia ‘existitzen’ da, nazioarteko lankidetza-ekintzak sustatzeko ahalegin handiena egiten duen herrialdeetako bat. Horretarako, lankidetzarako 31 bulego tekniko (OTC) ditu, 14 kultur zentro: Argentina, Brasil, Txile, Costa Rica, Paraguai, Peru, Dominikar Errepublika eta AEB eta 3 Prestakuntza Zentro: Santa Cruz de la Sierra (Bolivia), Cartagena de Indias (Kolonbia) eta Antigua (Guatemala).
Garapenerako nazioarteko laguntzaren xede orokorrak:
Gizakia. Bai Nazioarteko Lankidetzarako Espainiako Agentziak, bai garapen-arazo espezifikoak konpontzeko beste herrialde batzuetan lan egiten duten irabazi-asmorik gabeko erakundeek gizakia, gizabanakoaren eta taldearen aldetik, garapenerako lankidetza-politikaren protagonista eta hartzaile gisa onartzea defendatzen dute.
Bereizkeriarik eza. Programen bidez, honako hauek sustatzen dira: giza eskubideak eta oinarrizko askatasunak, bakea eta herritarren parte-hartzea gizonen eta emakumeen arteko berdintasun-baldintzetan, eta sexuagatik, arrazagatik, erlijioagatik eta kulturagatik bereizkeriarik ez egitea.
Bidezko hazkunde ekonomikoa sustatzea. Munduan pobrezia errotik kentzeko helburua duten garapenerako lankidetza politiken eraginkortasuna eta koherentzia ziurtatu eta bultzatzeko. Horretarako, funtsezkoa da emakumeen eta gizonen giza garapen globala, elkarren mendekoa, parte-hartzailea, iraunkorra eta bidezkoa bultzatzea.
Nazioarteko konpromisoak errespetatzea. Nazioarteko organismoetan hartuak.
Gaur egungo nazioarteko lankidetzaren kontzeptuak ez du zerikusi handirik 1950eko hamarkadakoarekin, hazkunde ekonomikoa bultzatzeko, ekoizpen-ahalmena handitzeko eta herrialdeen inbertsioa handitzeko funtsezko tresna gisa ezagutarazten zenean. Laurogeiko hamarkadatik aurrera, hainbat herrialdek, beren gobernuen eta nazioarteko laguntza-proiektuak bultzatzeko sortutako organo espezifikoen bidez, garapen-bidean dagoen munduaren eta mundu garatuaren arteko aldea murriztea izango dute helburu.
Garapen ekonomiko eta soziala bultzatzea. Giza baliabideen eta baliabide materialen bidez, herrialde pobreenen garapena sustatu nahi da, ekonomia-hazkundea banaketa bidezkoagoarekin lor dezaten, eta, hala, populazio onuradunen, oro har, eta haien geruza behartsuenen bizi-maila hobetu dadin.
Segurtasuna eta bakea lortzen laguntzea. Halaber, harreman politiko, estrategiko, ekonomiko eta komertzialetan oreka handiagoa lortzea, nazioarteko bakea bermatuko duen egonkortasun- eta segurtasun-esparrua sustatuz.
Laguntza humanitarioa sustatzea. Zehazki, larrialdi egoerei aurrea hartu eta arreta ematean.
Sistema demokratikoak indartzea. Funtsean, giza eskubideak eta oinarrizko askatasunak errespetatzea.
Herrialdeen arteko harremanak bultzatzea, lankidetzarekin bat. Batez ere garapen bidean daudenekin.
