Edel-en Konfiantza Barometroak 28 herrialdetan egin du, eta instituzioetako konfiantza krisian dagoela erakusten du. Herritarrek ez dute sinesten oinarrizko lau botereetan (enpresak, gobernuak, GKEak eta komunikabideak), eta hori ez da gertatu azterketa egiten ari diren 17 urteetan. Ondorioetan agertzen da inkestatuen% 53k uste duela egungo sistema orokorrak huts egin duela, bidegabea dela eta etorkizunerako itxaropen gutxi eskaintzen duela. Artikulu honetan, Canvas Estrategia Sostenibles aholkularitza-enpresaren arabera, erakundeekiko konfiantza eta bost arrazoi nagusiak nola jaitsi diren deskribatzen da.
Erakunde nagusiekiko konfiantza murriztea
Lau erakunde nagusietatik, hau da, enpresak, gobernuak, GKEak eta komunikabideak, Edelman Konfiantza Barometroaren arabera, 2001etik, herritarren konfiantza handiena GKEetan metatzen zen. Gero, 2007an, txostenak erakusten zuen enpresek gobernuek eta komunikabideek baino sinesgarritasun handiagoa zutela. Eta azken urteotan ikusi da nola erortzen den sinesgarritasuna bai liderren bai gobernuen sinesgarritasuna.
GKEak dira herritarrek gehien sinesten duteneko erakundea
Herritarrek uste dute sistema bidegabea dela eta eliteetan oinarritzen dela, merezi ez dutenak aberastu daitezen. Gainera, konfiantza falta dago liderrengan eta itxaropenengan, belaunaldi berriek mundu hobea izango dutelako.
Komunikabideetan jarritako segurtasuna %5 jaitsi da, eta minimo historikoetan dago (%43). Gobernua da inkestatutako 14 herrialdetan gutxien fidatzen den erakundea. Eta enpresa-liderren fidagarritasuna ere arriskuan dago: CEOen sinesgarritasuna 12 puntu jaitsi zen, minimo historikoa% 37.
GKEak dira gehien sinesten duten erakundeak, baina haien sinesgarritasuna ere jaitsi egin da inkestatutako 21 herrialdetan, eta mesfidantza dago horietako zortzitan.
Zein dira erakundeen mesfidantzaren arrazoiak?
Canvas Estrategia Sostenible enpresaren arabera, erantzukizun sozial korporatiboan espezializatutako aholkulari estrategikoa da, eta bost arrazoi nagusi daude gure herrialdeko erakundeetan sinesgarritasunik eza lortzeko.
1. Krisi ekonomikoa. 2008ko atzeraldi handiaren ondorioz, herrialde asko eraitsi ziren, eta gizarteko hainbat eremutan ez zen segurtasunik izan. Nahiz eta Gobernuak ziurtatzen duen hobekuntza bat gertatu dela, oraindik ere arazo sozioekonomiko asko daude orain dela hilabete batzuk gobernu faltan itzuli direnak.
2. Ustelkeria. Ustelkeria-eskandaluek eta funts publikoak bidegabe erabiltzeak sistemaren mesfidantza areagotzen laguntzen dute.
3. Globalizazioa. Asko saiatzen dira mundu globalizatuaren onurak frogatzeko ahaleginean, baina munduko biztanle gehienak kezkatuta daude eta beldurra dute enplegua galtzeko. Gainera, kontuan hartu behar da ingurumenari nola eragiten dion merkataritza libreak eta eraginkortasuna hobetzeak.
4. Balio-krisia. Konpainia batzuk izan ziren beren printzipioekiko benetako konpromisorik ezaren adibide, adibidez, Volkswagen automobilgintzako erraldoiaren kasuan, motor batzuen emisio poluitzaileen neurketetan tranpa egin baitzuen.
5. Desberdintasunak handitzea. Gaur egun, munduko biztanleen% 1ek planetako pertsonen% 99k baino aberastasun handiagoa du. Oxfam Intermón erakundeak (‘Una economía al servicio de 1%’) aurkeztutako txostenak goranzko desoreka egoera horretara nola iritsi den aztertzen du.
Konfiantza eraikitzeko eta sisteman fedea berrezartzeko, instituzioek urratsak eman behar dituzte pertsonak gehiago integratuko dituen eredu baterantz, beren beldurrak jaso eta guztiaren erdian jarri.
Enpresek gobernuei dagokienez duten ekintza garrantzitsua da krisi garaian; izan ere, sistemak huts egiten duenean, konpainiek egin behar dute gehiago. Besteak beste, ez lukete hauek egin behar:
- Funtzionarioei ordaintzea kontratuak irabazteko.
- Langileei baino ehun aldiz gehiago ordaintzea.
- Etekinak beste herrialde batzuetara ez bideratzea, zergak saihesteko.
- Ez kargatu eta ez igo lehen beharretako produktuen prezioak.
- Kostuak murriztea, produktuaren kalitatea murriztuz.
