Europako Batzordeak behin eta berriz dio Europako Parlamentuak Mugarik Gabeko Telebistari buruzko zuzentarau berriaren bigarren irakurketa egin behar duela, eta EBko Kontseiluak telebista-komunikabideen erregulatzaileen independentzia-bermea sartu behar duela, bai gobernuena bai ikus-entzunezko industriarena. Hala ere, Alemania, Danimarka eta Espainia horren aurka daude.
Viviane Reding Luxenburgoko Informazioaren Gizarteko komisarioak uste du “erregulatzaile horiek beren lana modu inpartzial eta gardenean egin dezaten zaindu behar da, funtsezkoa baita demokrazia zaintzeko eta komunikabideen aniztasuna bermatzeko”.
Erregulatzaileen independentzia da zuzentarau horren berrikuntzetako bat. Bruselaren arabera, behin betiko onespena datorren maiatzean jaso lezake, eta Euroganberak bigarren irakurraldian onartu urrian; beraz, 2008an indarrean egongo litzateke.
Batzordeak, bere proposamenarekin, Europak arau malguagoak izan ditzan saiatu nahi du, telebistako ohiko irrati-hedapena berrikuntza teknologikoetara eta merkatuaren berrikuntzetara eta ikusleen ohituren bilakaerara egokitzeko.
Arau berriak malgutu egiten ditu iragarkiak txertatzeari buruzko arauak, “produktuaren kokalekua” esaten zaiona baimentzen du (adibidez, markako artikuluak jartzea ekoizpen propioko serieetan) eta operadorea kokatuta dagoen herrialdeko arauen lehentasun-printzipio juridikoari eusten dio.
Hala, telebistako publizitateak orduko 12 minutu irauten duen arren, egunean hiru orduko muga desagertu egiten da; beraz, praktikan, egunean zeuden 180 minutuak 288 minutu bihurtzen dira, hau da, ia bi ordu gehiago.
Hala ere, Brusela zenbait programa babesten saiatu da, hala nola filmak, albistegiak edo haurrentzako saioak. Horiek 30 minutuan behin bakarrik eten ahal izango dira, eta orain arte 45 minutu ziren, baina herrialde askotan ez zen errespetatzen.
Kontsumitzaileak, aurka
Europako erabiltzaile-elkarte nagusiek hilabeteak daramatzate zuzentarau berri horren aurkako kanpaina egiten. Hala, adibidez, Europako Kontsumitzaileen Erakundeak (BEUC) salatzen du “produktuaren kokalekua” onartuko dela, eta horrek, bere ustez, funtsezko printzipioa ezabatzea dakar, argitalpen-edukiaren eta publizitatearen artean; izan ere, hemendik aurrera, programen edukiak “publizitate-enpresei salduko zaizkie”.
Erakunde horrek ohartarazi duenez, “mugarik gabeko iragarkien aroan sartuko gara; izan ere, telebistan ikusten den programa, hitz edo ekintza bakoitza promozio- edo merkataritza-mezu bat eramatearen susmagarri izango da, eta mezu horren bidez norbait ordaintzen ari da”.
Bestalde, Editoreen Europako Kontseiluan (EPC) bilduta dauden telebistako editoreak pozik daude azkenean jatorrizko herrialdearen printzipioari eusten diotelako.
