Gero eta nabariagoa da “es” domeinuen salerosketak hobeto funtzionatzen duela. Horren adierazgarri da duela egun batzuk historiako eragiketarik handiena izan dela domeinu-mota horietan, eta “auto.es” saldu zela 110.000 euroren truke. Sektore horretan espezializatutako enpresa batzuek milioi bat euro ordaindu zituzten iaz horrelako eragiketengatik.
“.es” domeinuen salmenta 1997an hasi zen, eta 2005az geroztik “esponentziala” izan da hazkundea; izan ere, urte horretan araudia aldatu zen “bizkortzeko eta merkeago egiteko”, Red.es-en arabera, domeinu horiek kudeatzen dituen erakunde publikoa da, eta espero du ekaineko azken astean “.es” miloi bat erregistratzea. Domeinu bat erregistratzeak bost edo hamar euro balio du Red.es-eko 60 erakunde erregistratzaileetako batekin egiten bada, eta 35 euro zuzenean Estatuko erakundearen bidez egiten bada. “es” baten batez besteko prezioa, bigarren eskuko merkatuan, 3.000 eurokoa da.
Carlos Blanco da Espainiako negozio honetako inbertitzaile nagusietako bat. Blancok 400.000 euro inbertitu ditu azken lau urteetan gaztelaniazko 11.000 domeinu erosteko, eta horietako baten truke 22.500 euro jaso ditu. Inbertitzaileak azaltzen du domeinu on batek berez zerbait esaten duen hitz bat izan behar duela, eta domeinu-hedapen on bat. Gaztelaniaz, “.com”-ek “.net” eta “.es”-ek baino gehiago kotizatzen dute, baina, epe ertainean, “.es”-ek “.net”-ek baino gehiago balioko dute, Blancoren arabera.
Blancok inbertsoreak eta “cyberokupak” bereizten ditu, lehenek eremu generikoetan inbertitzen baitute, eta ez dira marka zehatzen antzekoak. Domeinuak saltzen ez direnean, erabiltzen ez direnean eta edukirik gabe daudenean, Sedo bezalako enpresek kudeatzen duten “aparkaleku” batean sar daitezke. Konpainia horiek orri bat sortzen dute domeinuan, haren izenarekin lotutako iragarkiak sartzen dituzte, eta jabeak sarrerak lortzen ditu erabiltzaileen “klik” bakoitzeko. Erabiltzaileek entitate horiek erabil ditzakete beren domeinua saltzeko, baina enkante elektronikoetan ere egin dezakete.
