Orain dela urte gutxi, dronek iritzi publikoaren arreta erakarri zuten Pakistan eta Afganistanen izandako erabilera militar polemikoengatik. Baina ontzi telegidatu horiek hainbat arlotan eraikuntza-aplikazio gehiago dituzte: filmetarako grabazioak, erreportajeak, hondamendiak detektatzea, suteak edo mendi-galera. Hiriko paketerian ere erabiltzen dira, baita posta emateko ere, baita aisia hutsean ere. 2012. urteaz geroztik, marka batzuk ausartu dira lehen proposamen komertzialak merkaturatzera, eta pixkanaka erabiltzaileen eskura jarri dira. Dron modelo batzuek 500 euro baino gutxiago balio dute eta hainbat funtzio dituzte, bideo-kamera batez gain, smartphone edo tableta batetik erabil daitezkeenak. Hona hemen garrantzitsuenak.
Dronak eta hegazkin telegidatuak: desberdintasunak
Dronen eremua, berez, oso zaharra da, nahiz eta telekomunikazioetan teknologia berrien eklosioak bultzada berria eman dien aurrez pentsaezinak diren erabilerei. Zehazki, dron baten eta hegazkingintzan erabiltzen diren hegazkin telegidatu baten artean funtsezko desberdintasun gutxi daude. Biak energiaz propultsatzen dira, nahiz eta lehenengoak gasolina erabiltzen duen eta bigarrenak bateria voltaikoa, eta airean autonomia txikia izaten du, 20 minutu baino gehiago irauten duena.
Dron baten eta telegidatutako hegazkin baten artean funtsezko desberdintasun gutxi dago
Gainera, telegidatuaren kontrol-maila ehunka metro eskasera mugatzen da. Bien bitartean, hainbat kilometrotara erabil daiteke dron hori, nahiz eta etxeko modeloetan, kontrolatu ahal izateko wifi seinalea erabiltzen duten, irismena ehunka metro eskas baino ez den.
Dena den, telegrafoaren konplexutasunik handiena helizea birarazten duen motorrean aurkitzen den bitartean, droiek zenbait altuera- eta grabitate-sentsoreen mende egon behar dute, espazioaren koordenatuetan: giroskopioa, azelerometroa edo wifi seinale-kaptadorea, bideoen posizio- eta grabazio-aginduak jasotzeko edo irudiak denbora errealean bidaltzeko.
Eredu nagusiak
Swinglet CAM hegazkina merkaturatu nahi izan zen etxeko merkatu gutxi-asko batean. 16 megapixeleko argazki-kamera du, altuerako irudiak hartzeko, baina ez bideorik, eta horrek adierazten du bere helburua kartografia- eta nekazaritza-lanak eta objektuak, animaliak edo pertsonak altueran kokatzea dela. Bestalde, hegazkin-formako etxeko modeloetako bakarra da, baina atzeko helize batek ere propultsatzen du.
Swinglet Cam-ak orduko 36 kilometroko abiadura har dezake gehienez (10 metro segundoko), eta 30 minutuko autonomia du. Gainera, kontrol-zentrotik bi kilometrora urrundu daiteke. Hala ere, smartphone batetik ezin da maneiatu, eta gidatzeko ordenagailu eramangarri bat behar da gutxienez. Bestalde, “Post flight Terra” teknologia propioari esker, 3Dn hartutako irudien guneak berregin ditzake. Prezioa ez da entretenimendu gisa erabiltzeko egokia: 7.000 euro.
Dron herrikoienak, berriz, apenas gainditzen duen 300 euro. AR Drone 2.0 da, modelo bereko aurreko bertsioa ordezkatzen duena. Lau helizeko helikoptero horrek litio-pila bat du, 20 bat minutuko autonomiarako (praktikan 12 eta 15 artean) eta hainbat sentsore. Bi bideo-kamera ditu: kalitate handiko irudiak (780 p) grabatzen dituen aurrealdekoa, eta bereizmen txikiagoko beste bat, zenit-posizioan grabatzen duena. Biek denbora errealean, mugikor batera edo tableta batera igortzen dituzte lenteetatik pasatzen diren irudiak.
Eredurik ezagunena, AR Drone 2.0, 300 euro baino ez da
Aparatua, kanpoaldera erortzeko estaldura batekin edo gabe erabil daitekeena, porexpaz forratuta dago, eta aleazio plastikoz estalita dago. Autoetako kolpe-leungailuetan ere erabiltzen da gailu hori, eta, erorikoen kasuan, erresistentzia areagotu egiten da; izan ere, eroriz gero, oso ohikoak izaten dira, eta ez da erabiltzen.
Piztutakoan, smartphonean gailuak sortutako wifi seinalea agertzen da. Orduan, ingurune grafiko bat erabil daiteke bideo-aginteko aginteen forman, ukipen-pantaila baten gainean, edo telefonoaren azelerometroa edo tableta erabili. Dronarekin kontaktua galduz gero, horrek autoegonkortze-sistema bat du, airean gelditzeko eta lurrera patxadaz jaisteko aukera ematen diona. Teorian, 100 metroko hedadura du, teorian, baina haren kontrola haizearen kondizioen araberakoa da, oso arina baita. Prezioa 325 euro ingurukoa da saltoki espezializatuetan.
Phantom FC40 enpresak DJI ontzi telegidatuetan espezializatutako enpresaren apustua da, etxeko merkatu eskuragarrienerako, 485 euroko kostua gomendatzen baita. Koadrazoptero hori posizio-sentsoreekin maneiatzen da, wifi seinalea erabiliz mugikorrean, ordenagailuan edo tabletan.
Bideo-definizio handiko bideokamera bat darama (680 p eta 30 frames segundoko), ia posizio guztiak har ditzakeena. Horrela, angelu guztietatik, bideo-definizio handiko bideokamera bat dago, bideo-bereizmen handikoa. Smartphone-ak edo tabletak -Android-ekin nahiz iOS-ekin funtzionatzen du- denbora errealean jasotzen dituzte zuzenean emiti ditzaketen irudiak, baldin eta P2P streaming teknikak erabiltzen badira.
Walera QRX350 Profigura-proposamena, komando-gailu fisiko baten bidez maneiatua, muturreko egoera eta kiroletarako pentsatutako Go Pro Hero 3 kamera sartzeko aukera ematen duen komando-gailu fisiko baten bidez maneiatzen da. Ganberaren zenbatekoa 400 euro ingurukoa da, eta horrekin igotzen da 900 euroraino, baina modelo merkeagoak ere onartzen ditu.
Etxeko droiak agertu dira legeen munduan, bai gure mugen barruan bai kanpoan; izan ere, herrialde batek ere ez du kontuan hartu berehalako aire-espazioa, hau da, lehen 120 metroak.
Estatu Batuetan lehen legeak sortzen hasi ziren, eta estatu gehienetan debekatuta daude, hiriguneetatik urrun eta urrun egon ezik.
Espainian, oraingoz, erabat debekatuta dago edozein egoeratan
Espainian, oraingoz, eta kasu berezietarako eta, aldi baterako, etxeko tresnetarako erregulazioa aztertzen den bitartean, erabat debekatuta dago egoera guztietan, bereziki prestatutako eremuetan erabiltzen direnean, adibidez, hegazkin telegidatuetan. Hondamendi baten aurrean, ezta galdu edo zauritu baten arakatzean ere, ezin dira erabili.
