Este artigo foi traducido por un sistema de tradución automática. Máis información, aquí.
A espelta, unha variedade de trigo por moitos descoñecida
A espelta é un tipo de trigo que polo seu alto contido en glute resulta moi adecuada para a elaboración de pasta
- Autor: Por xavi
- Data de publicación: Sábado, 19deMaiode2007
Imagen: M. Chauvet
A espelta (Triticum Spelta e Triticum Diccocum) é unha subespecie do trigo que ten miles de anos de antigüidade. A diferenza do trigo común, posúe unha casca máis difícil de eliminar pero un maior contido de carbohidratos, proteínas, certas vitaminas, minerais e fibra.
Existen diferenzas de opinión respecto á orixe da espelta, xa que algúns o sitúan en Irán, mentres que outros din que este cereal é orixinario da rexión iraniana e do sueste de Europa. Ao parecer, o seu cultivo estendeuse desde Oriente, na Idade de Bronce, a través dos Balcáns, de Europa e do Cáucaso.
Sábese que na idade media o pan de espelta era de consumo habitual entre as clases máis ricas, mentres que os máis pobres tomaban pan de centeo. Xa no século XIX, o cultivo de espelta foi decrecendo progresivamente, en parte debido ao seu máis baixa produción, en comparación co trigo común, e á necesidade de descascarillar (quitar a envoltura, fina e quebradiza) mecanicamente do gran antes do moenda.
Na última década, a popularidade da espelta ha ido en aumento grazas ao recoñecemento das súas cualidades nutricionais e gastronómicas. Ademais, existen vantaxes en cando á súa produción, xa que a súa particular casca favorece a germinación en óptimas condicións, protexendo moi ben, ademais, ao gran fronte aos contaminantes do chan e insectos. Isto permite que na súa colleita póidase prescindir de pesticidas, ademais de que require pouco ou nada de fertilizante, o que a fai idónea para a agricultura ecolóxica.
En Europa, a espelta crece sobre todo nas montañas de España, Austria, Suíza e Alemaña, e os principais países produtores deste cereal son, na actualidade, Alemaña e Suíza.
Coa fariña de espelta prodúcense distintas variedades de pasta como fideos, macarrones ou espaguetis. Todas elas teñen como característica distintiva respecto das que se elaboran con trigo común o seu maior achegue nutricional. En concreto, conteñen maior cantidade de carbohidratos, fibra, proteínas, vitaminas B1 e B2 e certos minerais como o cinc.
Os carbohidratos (almidón) son os nutrientes máis abundantes, por iso é polo que a pasta de espelta sexa un alimento esencialmente enerxético. O contido medio de proteínas é aproximadamente dun 15%, as cales son de alto valor biolóxico, a diferenza doutros cereais cuxa proteína é deficitaria en lisina (aminoácido esencial). En canto á graxa, esta preséntase en moi baixa cantidade. No entanto, cando se fai referencia a este nutriente hai que ter en conta a elaboración do prato. Por exemplo, uns espaguetis de espelta elaborados da forma máis sinxela e acompañados de salsa de tomate apenas conteñen graxa. Con todo, se a eses espaguetis engádeselles queixo ou nata, o contido graso dispárase debido aos devanditos ingredientes. En canto ao seu achegue de vitaminas destacan a B1 e a B2. Finalmente, dos seus minerais sobresaen o potasio, o magnesio e o cinc.
Recomendacións de consumo
Aconséllase incluír pasta entre dúas e catro veces por semana en sopas, como prato principal ou como guarnición de segundos. A pasta é un alimento moi recomendable na dieta habitual de calquera persoa, e en especial para quen necesitan un maior achegue enerxético como ocorre na nenez, a adolescencia e en persoas que teñen un gran desgaste físico.
Así mesmo, en determinadas enfermidades e en situacións de convalecencia, requírese aumentar o achegue enerxético, polo que a pasta de espelta é un bo alimento para conseguilo. Por último, polo seu contido de glute, quen teñen enfermidade celiaca deberán absterse do seu consumo.
A continuación preséntanse varias receitas elaboradas con pasta convencional que, loxicamente, poderían cociñarse da mesma maneira pero con pasta de trigo de espelta:
